Eternally Grateful-Yoonnie-

-5-

This pain is just too real
(Bu acı çok gerçek)

Yoongi 'nin söylediği o cümleden sonra bir süre hareketsiz kalmıştım o ise bu halime gülmekle yetinmişti. Geçen dakikalar içinde de telefonu çalmış ve acil bir şey olduğunu söyleyip gitmişti.

Kafamın içinde binbir türlü soru işareti dönüp duruyordu ve ben biraz önce ne olduğunu anlamaz bir şekilde kahve bardağımı inceliyordum.

Yoongi 'yi gerçekten anlamıyordum benden sonra kendine bir sevgili yapmıştı ve onu seviyordu -yani sanırım-şimdi ise beni yeniden sevmek istediğini söylüyordu neyi amaçladığı hakkında hiç bir fikrim yoktu.

Eğer amacı intikam almaksa  zaten almıştı, benden sonra başka birini bularak beni hayal kırıklığına uğratmış ve beraber geçirdiğimiz onca zamanı sorgulatmıştı.

Adımın seslenilmesiyle düşüncelerimi dağıtıp bana seslenen kişiye baktım.

Ah harika! Yoongi 'nin biricik(!) sevgilisi benim iyi(!) kalpli eski arkadaşım Yoona' ydı. Sanırım hayat bana karşı.

"Jenjen uzun zaman oldu."diyip ben daha izin bile vermeden birkaç dakika önce Yoongi'nin oturduğu sandalyeye oturdu.

Gözlerimi devirip bıkkınca"Ne istiyorsun?"diye sordum.

"Hiç sadece sohbet etmek istiyorum biliyorsun uzun zaman oldu"

"Evet uzun zaman oldu" bakışlarım bileğindeki "YY" yazılı bilekliğe kaydı, belliki Yoongi almıştı, zaten ne bekliyordum ki Yoongi beni en başta silmişti.

Konuşmamı devam ettiri"Yokluğumda
sevgili yapmışsın. "diyip elimle bilekliği gösterdim.

Gülümseyip "Oldu işte birşeyler. " dedi.

O birşeylerin en başında bana ihanet etmenin mi olduğunu sormak istedim ama sormadım, soramadım.

Ona sadece içinde hayal kırıklığı barındıran bir gülümseyiş bahşetmekle yetindim.

Zaman belirsiz bir şekilde akarken biz hiç konuşmadık, birbirimize dahi bakmadık.

Ne o benle konuşmaya tenezzül etti, ne de ben onla.Öylece oturduk.

Artık bir yerden başlamaya karar verip ben bir şeyler söylemek için konuşmaya başladım.

"Mutlu musun?" dedim.Önceleri onun mutlu olmasını isteyen ben şimdileri ona ufacık bir gülümsemeyi reva görmüyordum.

Benim mutluluğumu alan biri mutlu olamazdı,olmamalıydı.

"Mutlu mu görünüyorum?" en yakın arkadaşına ihanet etmiş birine göre gayet mutlu görünüyordu.

"Evet, sürekli bir tebessüm halindesin eskiden bu kadar gülmezdin."

"Bak işte sende söyledin." diyip oturuşunu dikleştirdi.

Daha sonra rahat bir tavır takınıp"Değişen zaman beraberinde senide değiştirir, bende bu değişeme ayak uydurdum işte."söylediği şeyleri birçok yere çekebilirdim. Bunların en başında Yoongi geliyordu tabi.

"Ama sen kolay kolay değişmezdin. Yoksa dur zamanın içinden biri gelip sana değişmeni mi fısıldadı."

"Hım olabilir."

"Ben artık daha fazla dayanamıyorum."diyip ayağa kalktım. Surat ifadesinden afalladığı anlaşılıyordu.

"Ne yapıyorsun?"

"Gerçekten bilmediğimimi sanıyorsun yoksa bildiğimi bilerek beni aptal yerine mi koyuyorsun?"

"Ben ne dediğini anlamıyorum."

"Yoongi ile sevgili olduğunuzu biliyorum."

"Ah o mesele yani ne olmuş."

"Ne mi olmuş ah cidden."daha fazla bu duruma katlanamazdım.

Çantamı alıp ışık hızında kafeyi terkedeceğim sırada bileğimi saran eller buna engel oldu.

Kim olduğuna bakmak için eğik başımı kaldırdığımda kıyafetinden  anladığım kadarıyla bu bir garsondu.
Ne var dercesine kafamı salladım.

"Şey efendim bunu bir beyefendi size vermemi söyledi."dedikten sonra elime bir kağıt bırakıp hızla uzaklaştı bu sırada Yoona'nın bakışlarınıda üzerimde hissediyordum.

Onu takmayıp, elime tutuşturulan kağıda baktım.

" Hava için gök gürültüsü neyse,insanın ruhu için hayal kırıklığı da odur."*
                                        - Min Yoongi

Kağıda son bir kez baktıktan sonra katlayıp cebime koydum.

Öyleyse  Yoongi eski ben senin içinde felakete yol açtıysa yeni ben de  yağmurdan sonra çıkan gökkuşağı olurum,felaketin içindeki aydınlığı yakalayan..

Uzun bir süre önce çokça bölüm atacağıma söz vermiştim fakat işler istediğim gibi yürümedi hiç bir zaman bu yüzden özür dilerim
Şu sıralarda edebiyat dersi kaynaklı ufak bir moral bozukluğu yaşıyorum.

En kötüsüde herkesin "sen hikaye yazıyorsun edebiyatının iyi olması gerekiyor" demesi..

Hüzünleeeeee

*Schiller 'ın sözlerinden alıntı..

Okuduğunuz için teşekkürler..