Eternally Grateful-Yoonnie-

Final

Kendi kendime 'cidden mi' diye mırıldandım.

Evren kesinlikle Yoongi ile buluşmamıza karşıydı.Neyseki telefon çekiyordu.

Telefonumu çantamdan çıkartıp Yoongi'yi aradım. Birkaç çalıştan sonra açmıştı.

"Alo ,Jennie nerdesin? Kaç dakika oldu, biraz daha gelmezsen ben geliyorum."

Oflayıp"Yoongi ben asansörde kaldım." dedim.

"Ne, hangi asansör, ne zaman, nasıl?"

Endişeli sesi beni gülümsetmişti,boğazımı temizleyip"Seni aramadan hemen önce ve tabiki de bizim apartmanın asansöründe kaldım."

"Tamam sen sakın panik olma, ben bir tamirci arayıp yanına geliyorum."Sanırım koşuyordu çünki sık sık nefes sesini duyuyordum.

"Yoongi asıl sen panik yapma daha öncede birkaç defa asansörde kalmıştım ki hatırlıyorsan bunlardan biri seninleydi."

"Unutmak ne mümkün,neyse binanın şifresi ne?"

Gözlerimi büyüttüm baya hızlı koşmuş olmalıydı çünki sitenin otoparkıyla binamızın arasında on dakikalık bir mesafe bulunuyordu.

"Bin iki yüz bir"

"Tamam, geliyorum."

Ardından telefon kapandı.Aradan bir kaç dakika geçti ya da geçmedi,Yoongi'nin sesini duydum.

"Jennie,birazdan gelecekler az daha dayan."

"Yoongi,burası bunaltıcı olmaya başladı."yavaşca yere çöktüm.

Nefes alamıyor gibi hissetmeye başlamıştım,kapalı alan fobim yoktu oysa,neden böyle olmuştu?

"Jennie lütfen kendini bırakma,bak şimdi birlikte güzel şeyler düşünelim."

"Sen düşün hatta benim yerimede düşün. " yavaşca yere çöktüm,sırtımı aynalı kısma yaslayıp bacaklarımı uzattım.

"Tamam ben senin yerinede düşünürüm."

Kollarımı göğsümde bağlayıp"Min Yoongi'nin hayal dünyasında neler var acaba?"

Birkaç hışırtı sesi duydum,belkide tamirci gelmişti.

"İçinde seninde olduğun güzel olduğuna inandığım klişe hayallerim var."

Hafifçe güldüm 'klişeler ve Yoongi'yan yana gelince bile tuhaf görünen bir ikiliydi çünki Min Yoongi hayatım boyunca klişeler silsilesinin işlemediği tek insandı-tabi anonim olup ona yazmam ve de onun bana yazması hariç gibi ince bir ayrıntıyı saymazsak-.

"Klişe öyle mi,Min Yoongi'nin klişeli hayalleri nasıl olabilir peki anlat bakalım."

"Sen ben ve belkide ileride olacak çocuklarımızında olduğu bahçeli bir evin hayalini kuruyorum mesela."

Bacaklarımı kendime doğru çekip,çenemi sağ bacağıma koydum.

"Güzel bir hayalmiş."

"Evet içinde sen ve çocuklarımız olduğu için güzel."

Duygulandığım için gözlerim yaşarmaya başlıyordu, ağlamamak için başımı yukarı kaldırıp ellerimi gözlerime doğru salladım.

"Yoongi beni ağlatmaya mı çalışıyorsun?"

"Hey ağla diye söylememiştim, kafanı dağıtmaya çalışıyorum."telaşlı sesi beni güldürdü.

"Tamam tamam."

Biraz sonra iki veya üç farklı ses duydum sonunda gelmiş olmamalılardı.

"Jennie geldiler,şimdi bir kaç dakika daha beklemen gerekiyor."

Kesik bir nefes verdim"Lütfen çabuk olsunlar."

Sonra farklı bir ses - tamircilerden biri olmalıydı-"Elimizden geldiğince çabuk yapacağız."dedi.

Hesaplayamadığım bir zaman dilimi sonrasında, asansörün ışıkları yanmaya başladı.

Bir kaç saniye sonrada kapılar açıldı.
O kadar bitkimdim ki ayağa kalkacak dahi takatim yoktu.

"Jennie bebeğim iyi misin?" ve Yoongi beni kolları arasına almıştı.

Yavaşça ben de kollarımı kaldırıp ona sardım.

"Yorgun gibiyim, neden böyle oldu anlamadım?"

Ayağa kalktı nasıl olduğunu anlamadığım bir hızda beni kucağına aldı.

"Yemek yemediğindendir, şuna bak yanakların hep gitmiş nerede benim mandu Jennie'm?"

Hafifçe kıkırdadım.

"Neyse bundan sonra birlikte olacağımız yerken sana dikkat edebilirim."

Kaşlarımı havaya kaldırdım"Ne ima ediyorsun acaba?"

"Ah bunun böyle olmaması gerekiyordu."diye mırıldandı.

"Neyin Yoongi?"

Şaşkınca cevapladı"Evlenme teklifimin ?"

Gözlerimi sonuna kadar açtım"NE?

Derin bir nefes aldı"Jennie benimle evlenir misin?"

Bulunduğumuz konuma baktım, apartmanın merdivenlerindeydik.

Klişelerden oldukça uzak.

"Evet."diyerek kollarımı boynuna doladım.

Ve benim hikayem burdan sonra başladı.

MEDYA:SPECİAL LEE Hİ FEAT. JENNIE KİM

SONUNDA PEK MEMNUN OLMASAMDA BİTİRDİM