Angel of Death (ChanBaek)

'Giriş'

Eveeeet, yeni bir fan-ficle buradayım. Umarım bunu okuyan olur, daha önce sildiğim bir hikayeydi önceden okumuş olan varsa bilir. Yeniden yayınlamaya karar verdim çünkü hikayeyi sevmiştim neden kaldırdım bende bilmiyorum qksjqijeiqjekwql.

Yazdığım tüm kelimeleri çok şükür bulabildim, biraz değiştirerek tekrar yayınlıyorum umarım beğenirsiniz çünkü ben bu hikayeyi yazarken çok eğleniyorum ve seviyorum.

İyi okumalar^^.

"YETER ARTIK!" diye bağırdı genç çocuk. "2011'deyiz fakat sen hâlâ modernleşmeyi reddediyorsun anne!"

-7 yıl önce...-

"HAH, MODERNLEŞMEKMİŞ! DERSİNİ ÇALIŞ, KONSERDEN BAHSETME BANA!" diye bağırdı annesi. "KONU SADECE Mİ SENCE? SÜREKLİ BANA NE YAPACAĞIMI SÖYLÜYORSUN, SAÇMA SAPAN CEZALAR VERİYORSUN! SENİN ANNELİK ANLAYIŞIN BU MU?"

"FAZLA İLERİ GİDİYORSUN BYUN BAEKHYUN!"

"Hah! Ne yapacaksın? Adım atmamı da mı yasaklayacaksın?"

"Gerekirse evet! Ben sadece senin iyiliğini düşünüyorum!"

"Sadece bir geceliğine konsere gitsem ne olacak anne? Tanıdığın arkadaşlarımla gideceğim zaten?" dedi Baekhyun. "Bana hiç o yavru köpek bakışını yapma Baekhyun. Beni kimin ne yaptığı ilgilendirmiyor! Bir tane Baekhyun'um var onu da kayıp mı edeyim?" dedi annesi.

"Hah, bir tane Baekhyun'muş. Beni ne zamandır umursuyorsunuz ki siz? Her zaman küçük çocuk Baekhyun arka planda, büyük ve başarılı oğlan Byun In Guk ön planda değil mi? O prensler gibi yaşatılsın, Byun Baekhyun çiftlik hayvanı gibi!" diye bağırıp evi yankılattı Baekhyun.

Annesi elindeki bıçağı yere düşürdü ve "Yeter artık Baekhyun! Aptal ergen düşüncelerinden kurtul ve gerçek dünyaya dön! Biz sana senin istediğinden daha fazla ilgiliyken, sen kendini bizden soyutlamışsın! Bizi suçlamayı bırak ve kendine çeki düzen ver artık!"

"Ah işe bak! Yine suçlu benim öyle mi? Bir kez olsun neden bahane üretmek yerine, 'seni yanlışıkla yaptık bu yüzden In Guk'u daha çok seviyoruz' demiyorsun ha?" dedi Baekhyun. 

"Haklısın evet," dedi annesi dişlerini sıkarak, "Babanla vakit geçirip zevk almaya çalışırken sen oldun ve abin In Guk'a her zaman senden daha çok özen gösterdik çünkü o tam bizim istediğimiz çocuk ama sen değilsin. Oldu mu?" dedi annesi alaylı bir ses tonuyla.

Baekhyun'un tüm vücudu titredi. Annesi bunu sadece onun duymak istediği şeyleri alayla söyleyip kavgaya son vermek istemişti. 

Ama nedense Baekhyun, annesinin ses tonunda ve annesinin bakışlarında bir gerçeklik payı olduğunu hissediyordu. Yutkundu ve annesine abkıp "Öyle olsun pekala." dedi ve cebinden kulaklığını çıkarıp kulağına taktı. Kapıya yöneldi ve anahtarını alıp kapıyı açtı. Saat gecenin 10'uydu. "Nereye gittiğini sanıyorsun sen?" dedi annesi ama Baekhyun telefonundan müziğin sesini son ses açarak dışarı çıktı. 

Gidebileceği tek yer, büyük annesinin yanıydı ve orası da onların evine yirmi dakikalık yürüme mesafesindeydi. 

Baekhyun, yarı yolu tamamlamıştı. Şimdi karşıdan karşıya geçmek için bekliyordu. Kaldırımda, hatta sokakta yalnızdı. Arabalar için kırmızı, yayalar için yeşil ılık yanınca kaldırımdan indi ve karşı taraftaki kaldırıma yürümeye başladı.

Yolun ortasındayken, Baekhyun'un beklemediği bir şey oldu, hızını kaybetmiş bir araba ışıkta geçti ve yaklaşmakta olduğu Byun Baekhyun'un dehşetli bakışları eşliğinde ona çarpıp havaya savurdu.

Baekhyun, bir kaç metre havaya kalktı ve sonra şiddetle yere, asfalta yapıştı. Kafasını çarpmıştı ve kanları asfaltı kırmızıya boyuyordu. Bilinci kapanmadan önce ona doğru endişeyle gelip başında dikilen genç bir adam gördü. Sanırım ona çarpan arabanın şoförüydü.

Sonra Baekhyun'un dünyası karardı...