I Love My Uncle's Wife (Ongoing)

Chapter 17: Festive

-Happy New year readers!"

.
.
.

Napangiti ang binata matapos makita kung sinu ang dumating at nagsalita mula sa likuran niya. Nakapalda ng mahaba at nakalugay lang ang mahaba nitong buhok. Medyo petite ang babae. Kimi itong ngumiti pabalik sa kanya.

"Ah sir nandito lang po pala kayu? Kanina ko pa po kayu hinahanap e, busy po kasi si nanay doon sa kusina e so ako nalang po naghanap sa inyo."

"Ah ganun ba? Bakit naman, may problema ba sa bahay kaya mo ako hinahanap?"

" Wa-wala pong problema, sir. May tawag lang po para sa inyo si sir Jon sa landline. Importante po siguro." Tugon nito sa binatang amo.  Ang isa mga kasambahay sa villa si Mara isang 17 years old na dalaga anak ito ng kusinera nila.

"Ah okay,"

"Opo," Tugon niya sa boss. Nasa kolehiyo na ito dahil masipag mag-aral at scholar din ng mommy ng binata. Nakitaan nito ng potencial kaya kinuha kaagad ng mommy niya. Sayang naman kung walang tutulong sa mga ganitong kabataan.

"Thanks Mara. I'll coming to speak uncle Jon." Malumanay din niyang tugon kay Mara.

"Sige po. Mauna na po ako sa inyo sir." Tinungan lang niya ang dalaga na mauna na sa kanya. At  nauna na nga ito sa kanya pabalik sa villa. Kung pagmamasdan ito napaka amo ng mukha at mahinhin. Alam din niyang may dugong banyaga ang dalaga isang Spanish army ang ama nito na ng iwan din sa  ina ni Mara matapos ang lahat. Hangga si Brienton sa mga taong katulad ni Mara na sa kabila ng malupit na buhay ay lumalaban parin. Isang kahanga-hanga na dapat pamarisan ng mga kabataan.

Huminga muna siya ng malalim saka tumayo na para umowi narin. Alam niyang may sasabihin na naman ang tiyohin na mahalaga kaya ito tumawag at sa landline pa talaga.

"Hay uncle, ang kulit ng asawa mo. Tsk! Sakit sa ulo ang babaing iyun." Bulong niya na wari ay kaharap lang ang tiyohin. Nakapamulsa pa ito habang naglalakad pabalik. Tinatamad.

Sa may veranda si Pitonia at natanaw ang kinaiinisang lalaki na pabalik na sa bahay. Saka siya dali daling bumalik sa sariling silid at nahiga nalang sa kama. Nagkumot at natulog. Naiinis siya at ito lang ang tanging paraan para mabawasan ang stress niya ay ang matulog muna at iwasan ang taong iyun.

Library room.

"Yes uncle?"

"Ganun nalang huh, I'm sorry hindi pa ako maaring bumalik dyan. I have to finish this and I'll go home to see Pitonia. Sana pangalagaan mo siya habang wala ako. And...basta."

"Opo, nauunawaan ko uncle."

"Salamat hijo. I'm afraid...ayaw kung magalit siya sa akin pagdating ng araw dahil marami akong hindi sinasabi sa kanya."

"Calm down uncle, mauunawaan din niya kayu balang araw at besides... you just helping here. This supposed to b not your problem but then,"

"Hijo, please take of her. I really loved her."

"Uh, opo."

"Iyun nalang siguro. Bye for now. Betina is outside of the door. And I'm tired of explaining. Bye." Saka nawala na ito sa linya.

"Hayy...uncle Jon. Your so nice. Tsk." Sabay na pinatay ang phone saka naupo sa may coach na kulay brown. Kinuha ang sign pen doon at pinaglaruan. "Pitonia, Pitonia uncle's teen wife. Tsk. Sana lang maunawaan mo siya pagdating ng araw." Problemado niyang saad sa sarili. Saka tumayo narin at lumabas ng silid aklatan. Tahimik niya itong isinara at umakyat narin sa sariling silid.

Napadaan siya sa silid ni Pitonia at saglit na huminto doon. Namulsa saka napahilamos ng sariling mga palad.

Kinabukasan maaga palang ay nagtungo sa may baybayin si Pitonia para mag-jogging. Dahil nga hindi siya natuloy dahil sa utos ng asawa na ligtas siya kung nasa isla. Hindi na niya binangit ang naganap na engkuwentro between her and Brienton’s mother. Hindi siya subongera kahit pa sinabihan na siya ni Brienton na huwag magsumbong hindi naman talaga siya magsusumbong. She is not a childish as hell na malilit na bagay ay pinapalaki.