I Love My Uncle's Wife (Ongoing)

Chapter 27:His call.

Happy hours ghost readers out there!

.
.
.

"Slovenia? The country is part of Europe. Malapit lamang ito sa bansang Croatia."

Pinaka-titigan niyang muli mga pictures. And keep scroll. Pumunta pa siya sa wikipedia section sa google para magka-idea talaga sa lugar na ito.

"Ang ganda ng lugar. Parang ang sarap sa pakiramdam na makaapak dito." Kausap parin nito ang sarili habang panay ang search niya sa kanyang phone.

Samantala.

Ang binata na tila nauubusan ng pasensya habang nakadikit sa tenga nito ang smarthphone. Naka-harap ito sa may glass door kung saan tanaw mula doon ang dalawang bundok na pumapagitna sa South and North Korea.

"What do you mean Viune? We will going there soon. Prepare the private Plane. We will flying to Slovenia before the end of this day." Pagkatapos makausap ang kanyang mga tao dito sa Korea ay agad na nag-dial ng iba pang phone number ang binata. Naiiling pa ito habanh nagmamadali sa pagda-dial ng number.

Saglit na naghintay bago sumahot ang nasa kabilang linya.

"Yes uncle, she is with me now. The accident last time? Okay na po iyun. Hindi ko po siya pababayaang mapahamak. Don't worry po. She is safe with me. Opo, opo."

"Hijo, sana hindi mo siya paabayaan. Please? Alam kung marami na akong hinihiling sayo tungkol sa asawa ko. Pero wala akong magagawa sa ngayon. Ikaw na ang bahala sa kanya. "

"Opo. Nasabi ko na. I will not let her hurts ng kung sinu-sino. We were flying to Slovenia. At sana din po aminin ninyo din sa kanya ang totoo para hindi siya nagmumukhang tanga na naghihintay sayo. Kawawa si Pitonia tiyo." Saglit na natahimik ang nasa kabilang linya pagtapos niyang sabihin iyon sa tiyohin.

"Hijo, sasabihin ko din naman ang lahat, lahat sa kanya. Pero hindi pa sa ngayon-"

"Dahil hindi ka pa din handa uncle? If you still care with your wife," may diin ang salitang wife para maalala nito ang relasyon na mayroon silang dalawa ni Pitonia.
Baka lang nakaligtaan na nito na may asawang naghihintay at umaasang babalikan nito.

"I'm sorry. I have no balls to say everything to her."

"Then I have to hang up uncle. Walang patutungohan ang usapang ito kung hindi ka parin pala handang harapin si Pitonia to say the entire truth and why you marry her-"

"Anong totoo? Tell me Brienton. I demanded to know everything, every single things." Biglang tanong ni Pitonia mula sa likuran ng binata na biglang sumulpot doon.

Nabigla siya sa ginawa nito pero its too late to cover her uncle." Its him? Give me the phone Brienton, now!" May diin nitong sabi sa binata na hindi makapagsalita habang hawak ang phone nito.

"Ah- eh, Pitonia kasi-"

"Akin na sabi."Muli niyang idiniin ang pagkakasabi.

"Si-sige." Napipilitan niyang iniabot ang hawak na smarthphone."Hello."

Hindi na siya nagpaalam at lumayo kay Brienton matapos matanggap ang cellphone. Agad niya itong dinala sa sa kuwarto niya.

"Hon, let me explain-"

"Explain what?!"

"Hon, listen hindi pa ako makaka-uwi para samahan ka."

"Alam kung wala kang sakit. Nagsinungaling ka sa akin."

"I'm sorry hon. Hindi ko naman gusto iyun. I just- its just...I don't have choice."

"Just tell me the entire truth. Please Jon. Makikinig naman ako eh. Uunawain kita kung ano man iyan. Ipaintindi mo sa akin para hindi ako nagmumukhang tanga dito na nag-aalala sayo na baka kung ano na ang lagay mo dyan sa America. Na baka hindi muna ako babalikan. Ba baka sawa ka na sa akin." Naiiyak na siya habang nagsasalita.