အခန်း ( ၃ )
မနေ့က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးရင်း ကျောင်းသွားဖို့ နေ့သစ် တွေဝေနေမိသည်။ နောက်ဆုံး ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးလို့ အားတင်းရင်း ကျောင်းကိုထွက်လာခဲ့သည်။ ခေါင်းငိုက်စိုက် နှင့် လာနေရင်း ....
"နေ့သစ် "
ခေါ်သံကြား၍ သူ လှည့်ကြည့်တော့ သူရိန် ဖြစ်နေသည် ။
" သူရိန်က ကျောင်းထဲမ၀င်သေးဘဲ ကျောင်းရှေ့မှာ ဘာရပ်လုပ်နေတာလဲ ။ သူ့ကို မနေ့က ကိစ္စ မကျေနပ်လို့ ရိုက်ဖို့စောင့်နေတာများလား "
နေ့သစ် ဖြစ်နိုင်သည်ကို တွေးတောနေမိသည် ။
"ဒီနေ့ ကျောင်းနောက်ကျတယ်နော် ။ ငါ မင်းကို စောင့်နေတာကြာပြီ "
"ဟမ် "
"မနေ့က မင်း ပြောတာလေ"
"ငါ ဘာပြောလို့လဲ ။ မမှတ်မိတော့ဘူး"
"မင်း...ဟို..."
ကလင် ကလင် ...
ကျောင်းခေါ်သံကြားတော့ နေ့သစ် ၀မ်းသာသွားရသည်။
"ကျောင်းခေါ်နေပြီ ၊ ငါ သွားတော့မယ် "
ပြောပြီးသည်နှင့် နေ့သစ်ပြေးထွက်လာခဲ့သည်။ ပုံမှန်ဆို ယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ဆီက ရည်းစားစကားအပြောခံရတာ သူ နေ့သစ်ကို စိတ်ဆိုးပြီး ဆွဲထိုးသင့်တာ။ ခု သူဘာလို့ စကားလာပြောနေတာလဲ။ သူ့ပုံစံက စိတ်ဆိုးနေပုံလည်း မဟုတ်ဘူး။ မဟုတ်မှလွဲရော သူ နေ့သစ်ကိုများ .... မဖြစ်နိုင်ပါဘူး ။ နေ့သစ် ကိုယ့်အတွေးကို ရယ်မိသည်။
"မင်း ဒီနေ့လည်း နောက်ကျပြန်ပြီ "
ဖိုးလပြည့်က အတန်းကို ရောက်သည်နှင့် စမေးတော့သည် ။
"အင်း ...အိမ်မှာ ကိစ္စလေးရှိလို့ "
ထိုအချိန် သူရိန် အတန်းထဲ ၀င်လာပြီး သူ့ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ နေရာမှာ ၀င်ထိုင်သည်။
****
မုန့်စားဆင်းချိန်... ။
"Ice coffee တခွက် "
BẠN ĐANG ĐỌC
ကျွန်တော့် ချစ်ရသူ { Completed }
Lãng mạnမှားယွင်းခဲ့တာတွေ အတွက် ကံတရားကို အပြစ်တင်မိတယ် ။ အဲ့ဒီအမှားတွေထဲမှာ မင်းကို ချစ်ဖို့ဖြစ်လာပြန်တော့လည်း ကံတရားကို ကျေးဇူးတင်မိပြန်တယ်။ နေ့သစ်
