အခန်း ( ၁၂ )
သူရိန် မုန့်ဈေးတန်းသွားပြီး နေ့သစ်အတွက်ပါ မုန့်၀ယ်ပြီးပြန်လာချိန် နေ့သစ် နှင့် ဖိုးလပြည့်တို့ အကြည်ဆိုက်နေတာတွေ့လိုက်ရသည် ။ ထို့ပြင် နေ့သစ်၏လက်က ဖိုးလပြည့်လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ထားတာကြောင့် ဒေါသတို့ ထွက်လာရသည်။ သူတို့ဆီ မြန်မြန်သွားပြီး စားပွဲကို လက်နှင့် ဘုန်းခနဲ မြည်အောင် ထုကာ ၀ယ်လာသည့် မုန့်တွေလည်း စားပွဲပေါ် ပစ်တင်လိုက်တော့ လန့်သွားသည့် မျက်နှာနှင့် နှစ်ယောက်သား မျက်လုံးအ၀ိုင်းသားနှင့် ပြန်ကြည့်လာသည်။
နေ့သစ်သည် သူရိန့်မျက်နှာပေါ်က ဒေါသရိပ်တွေကိုကြည့်ရင်း သူ စိတ်ဆိုးနေမှန်း သိလိုက်သည်။
"သူရိန် ဘာဖြစ်တာလဲ"
"မင်းအတွက် မုန့်၀ယ်လာတာ ၊ အနှောင့်အယှက် ဖြစ်သွားရင် ဆောရီး..."
"ဘာကိုလဲ"
နေ့သစ် မေးပေမယ့် သူရိန်က ပြန်မဖြေဘဲ ထွက်သွားပြီး သူ့ခုံမှာ ပြန်၀င်ထိုင်သည်။
"နေ့သစ် ၊ သူရိန် ဘာဖြစ်သွားတာလဲ ။ ငါတို့ကို စိတ်ဆိုးသွားတာလား "
ခုန သူရိန်၏ လူသတ်တော့မယောင် အကြည့်တွေနှင့် ကြည့်ခံလိုက်ရတာကြောင့် ဖိုးလပြည့် နည်းနည်းတော့ လန့်သွားရသည်။
"ဘာမှ မဖြစ်ဘူး ။ သူရိန်က တစ်ခါတလေ အဲ့ဒီလိုပဲ"
နေ့သစ် ဘာမှမဖြစ်ဘူးလို့ ဖိုးလပြည့်ကို ပြောလိုက်ပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ သူရိန့်ကို ဘယ်လိုချော့ရမလဲသာ တွေးနေမိတော့သည်။
****
ညနေ ကျောင်းဆင်းချိန် သူရိန်အတန်းထဲက အရင်ဆုံးထွက်သွားတာကြောင့် နေ့သစ် စာအုပ်တွေ လွယ်အိတ်ထဲမြန်မြန်ထည့်ပြီး လိုက်ရတော့သည်။ သူရိန် ဘယ်လိုလမ်းလျှောက်သွားသည်မသိ ခပ်လှမ်းလှမ်းတောင် ရောက်နေပြီမို့ အပြေးလိုက်ရသည် ။
"သူရိန်"
နေ့သစ်၏ အသံကြားတာကြောင့် သူရိန် လှည့်ကြည့်တော့ မောနေသည့်ဟန်နှင့် အသက်၀အောင် ရှုနေသည်။ သူရိန် တစ်ချက်ကြည့်ပြီး ဆက်လျှောက်သွားဖို့ပြင်တော့...။
ESTÁS LEYENDO
ကျွန်တော့် ချစ်ရသူ { Completed }
Romanceမှားယွင်းခဲ့တာတွေ အတွက် ကံတရားကို အပြစ်တင်မိတယ် ။ အဲ့ဒီအမှားတွေထဲမှာ မင်းကို ချစ်ဖို့ဖြစ်လာပြန်တော့လည်း ကံတရားကို ကျေးဇူးတင်မိပြန်တယ်။ နေ့သစ်
