အခန်း ( ၂၁ )
ခြောက်နှစ်အကြာ ။
နေ့သစ် မင်္ဂလာဆောင်ခန်းမထဲ လှမ်း၀င်လာခဲ့သည်။ ဖိုးလပြည့်ကတော့ သတို့သား၀တ်စုံဖြူလေးနှင့်သန့်ပြန့်နေလေသည်။ သူ့ကို တွေ့တော့ ချက်ချင်းပင် အပြေးအလွှား ရောက်လာသည်။
"နေ့သစ် ...ရောက်လာပြီလား...."
"အေး.....ဖိုးလပြည့် ။ မင်း ဒီနေ့ တော်တော်ကြည့်ကောင်းနေတယ် ။မင်း လက်ထပ်ပွဲအတွက်လည်း congratulations ပါကွာ...."
"ကျေးဇူး...နေ့သစ်..."
နေ့သစ်သည် ဖိုးလပြည့် တစ်ယောက်တည်းမို့ နောက်တစ်ယောက်ကို ရှာနေတုန်း....
"ဘယ်သူ့ကို ရှာနေတာလဲ...နေ့သစ်..."
"ဘယ်သူရှိရမလဲ...မင်းရဲ့ ယောကျာ်းရော..."
ဖိုးလပြည့် ၏ မျက်နှာနီသွားတော့ နေ့သစ် ပြုံးမိသည်။
"ဒီမှာပါဗျာ ။ ကိုယ့် သူငယ်ချင်းတွေကို နှုတ်ဆက်နေတာပါ....နေ့သစ်ရဲ့..."
ကိုထက်မြတ်၏ အသံကြားပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းပင် ဖိုးလပြည့်၏ ဘေးကို ရောက်လာပြီး နှစ်ယောက်သား လက်ချင်း တွဲထားကြလေသည်။
ပထမနှစ် စာမေးပွဲအပြီး ကိုထက်မြတ်နှင့် ဖိုးလပြည့်တို့ တွဲနေကြသည်လို့ ၀န်ခံကြတုန်းကဆို နေ့သစ် တော်တော်လေးကို အံ့သြသွားရသည်။ အခုဆို သူတို့ လက်ထပ်ပွဲတောင် ကျင်းပနေကြပြီ။
ရင်ထဲမှာ ကြည်နူးမှုများနှင့်အတူ သူရိန့်ကိုပါ သတိရလာသည်။
သူရိန်နှင့် မတွေ့ဖြစ်တာ ကြာခဲ့ပြီ ၊ သို့သော ယနေ့ ယခုချိန်ထိ တစ်စက္ကန့်မှ မေ့မရခဲ့။
"နေ့သစ် ငါတို့ကို သိပ်အားကျမနေနဲ့ ။ မကြာခင် မင်းအလှည့်ရောက်လာမှာပါ..."
ဖိုးလပြည့်က ရယ်ပြီး ပြောတော့ နေ့သစ် ပြုံးမိသည်။
"မင်း ဟိုးအရင်က ငါပြောခဲ့သလို ညောင်ပင်ကြီးမှာ သူရိန် မြန်မြန်ပြန်ရောက်ဖို့ ဆုသွားတောင်းသင့်တယ်..."
ВЫ ЧИТАЕТЕ
ကျွန်တော့် ချစ်ရသူ { Completed }
Любовные романыမှားယွင်းခဲ့တာတွေ အတွက် ကံတရားကို အပြစ်တင်မိတယ် ။ အဲ့ဒီအမှားတွေထဲမှာ မင်းကို ချစ်ဖို့ဖြစ်လာပြန်တော့လည်း ကံတရားကို ကျေးဇူးတင်မိပြန်တယ်။ နေ့သစ်
