အခန်း ( ၁၁ )
"နေ့သစ် ..."
ဖိုးလပြည့် ကျောင်းသွားဖို့ အိမ်ထဲကအထွက် ခြံအရှေ့မှာ ရပ်စောင့်နေသော နေ့သစ်ကို တွေ့လိုက်သည်။
"မင်း အိမ်ထဲမ၀င်ဘဲ ဘာလို့ အပြင်မှာ ရပ်စောင့်နေတာလဲ...နေ့သစ်ရဲ့"
"မင်းကို မေးစရာရှိလို့ "
"အင်း...မေးလေ..ဘာများလဲ "
"မင်း ငါ့ကို တစ်ခါပြောဖူးတယ်လေ ။ ကိုသာထူး ဟိုညောင်ပင်ကြီးမှာ ဆုတောင်းပြီး မထားရီနဲ့ အဆင်ပြေသွားတယ်ဆိုတာ တကယ်ပဲလား...ဖိုးလပြည့် "
"ဟမ်...အဲဒါလား ။ မင်း အခုထိမှတ်မိနေတာလား ။ ငါတောင် မေ့နေပြီကွ...နေ့သစ်ရ"
"ဘာ! ဖိုးလပြည့် ၊ မင်း ငါ့ကို လိမ်ပြောခဲ့တာလား"
"မင်းကို ငါ ဒီအတိုင်း စလိုက်တာပါကွာ ။ မင်း တကယ် အတည်မှတ်ပြီး သွားဆုတောင်းခဲ့သေးတယ်လို့တော့ ငါ့ကို မပြောနဲ့နော်...နေ့သစ်"
ဖိုးလပြည့်က နေ့သစ်ကိုကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာက နီရဲပြီး ဒေါသထွက်နေပုံရသည် ။ သူ့ စကားကို ယုံပြီး ဆုတောင်းခဲ့မှန်း သိလိုက်ရသည်။ နေ့သစ်တစ်ယောက် ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နှင့် ဆုတောင်းနေတာကို မျက်လုံးထဲမှာ မြင်ယောင်လာပြီး အားရပါးရ အော်ရယ်မိတော့သည်။
"ဟား....ဟား...နေ့သစ်ရယ်။ ဖြစ်မှ ဖြစ်ရလေကွာ...ဟား...ဟား..."
"အရူးကောင် ဖိုးလပြည့် ။ မင်း ငါ့ကို နောက်စရာလား"
နေ့သစ် ရှက်ပြီး ဒေါသထွက်လာမိသည်။ ဆေးထိုးသည့် သူငယ်ချင်း ရယ် ၊ အရူးလို အယုံလွယ်သူ သူ ရယ် ၊ သူ အရူးထတာကို ဇာတ်လမ်းလုပ်ပေးသူ သူရိန်ရယ် ၊ ဟုတ်နေတာပဲ ။ နောက်ဆုံးမှာတော့ သနားစရာကောင်းသူ ငတုံးကတော့ နေ့သစ်ဆိုတဲ့ သူတစ်ယောက်တည်းရယ် ။
"မင်း ကို ငါ တကယ် စိတ်ဆိုးတယ် ဖိုးလပြည့်"
နေ့သစ်က မျက်နှာတည်နှင့် ပြောပြီး ထွက်သွားတာကြောင့် ဖိုးလပြည့် အနောက်က အမြန် ပြေးလိုက်ရသည် ။
KAMU SEDANG MEMBACA
ကျွန်တော့် ချစ်ရသူ { Completed }
Romansaမှားယွင်းခဲ့တာတွေ အတွက် ကံတရားကို အပြစ်တင်မိတယ် ။ အဲ့ဒီအမှားတွေထဲမှာ မင်းကို ချစ်ဖို့ဖြစ်လာပြန်တော့လည်း ကံတရားကို ကျေးဇူးတင်မိပြန်တယ်။ နေ့သစ်
