My Fiancee is a Gangster [Finished & Slowly Being Edited]

Chapter 29: I look so Good Without You

Sorry for the slow and late updates. I've just experienced 2 consecutive hell week. Kahit na first day pala lang =_____= Tae lang. So next week, ganun pa rin I have to make a poster pa. Tapos para pala sa mga gusto maka-kuha na updates or what's the update about, and also about the Part two of this story. PM me or DM me for more information :)

Chapter 29: I look So Good Without You

 

Sunny’s POV

 

 

Urgghhh ! >_______________<

My head hurts, my back hurts and I think my butt is still numb. =_____=

Gusto ko pang matulog. Kaya lang nakaka-hiya naman kung makikitulog ako dito sa kanila tito. Andito na nga pala kami sa Pilipinas. Nakaka-inis lang kasi OA masyado itong pagka-Jetlagged ko >_____< Ewan ko ba sa kanila Azmarie at Ericson parang wala lang parang hindi napagod. 3hours and 20 minutes ata yung biyahe namin from Japan to Philippines.  Gusto ko na magpa-hinga e. Kaso kakausapin pa daw kami ni Tito. Antagal naman pero bumaba ni tito. Si Azmarie naka-upo lang din si EJ nagbabasa nanaman.

“Sorry kung pinaghintay ko pa kayo, andami ko kasing pinirmahang papeles eh” –Tito.

Sa wakas !

Tumayo si Azmarie at niyakap si Tito, nagulat nga si Tito eh, pero syempre niyakap nya rin ito pabalik. Napangiti nga si Tito eh.

“Ericson, Gwen. Pahinga muna kayo sa mga guest room sa taas mag-uusap pa kami ni Aki eh”

Tumango kami ni EJ at tyaka umakyat na pero sila tito pumunta na rin sa office nya.

Azmarie’s Dad POV

 

I was surprised that Aki hugged me, unexpected kasi lalo na at galing pa sa kanya.

Natutuwa ako dahil she’s back to her old self na. Pero ang ikinalulungkot ko eh kung bakit anong nangyari kay Xavier.

 

 I wanted her to be free from stressed as much as possible kaya pinadala ko sya sa Japan, but as what I have heard from Ericson mas lalo pa ata syang na-stressed dahil andoon daw si Xavier, kaya kelangan ko maka-usap mamaya si Gwen at Ericson.

“How was your stay at Japan Aki?” I asked her. Andito na kami sa office, alam ko kasing may sasabihin syang important.

“T’was fine. Actually it was great. Malamig, masaya, at maraming mapapasyalan. Pero di ko napuntahan yung isang branch na company naten doon” she said like she was happy but I know she’s not.