SİYAHIN BEYAZA TUTKUSU

10.Bölüm(Sorgu)

   Gecikme için üzgünüm ama malum sınav haftası olduğu için yazamadım.Vakit buldukça yazmaya çalışıyorum.Nihayet yeni bölümü yazabildim.İyi okumalar  :))))

Uzun bir yürüyüşten sonra Elena nihayet evine varabilmişti. Saat sabahın 5’iydi ve telesekreteri bir sürü mesajla dolmuştu. Korku ve yürümenin verdiği yorgunlukla bıkkın bir şekilde kendini kanepeye attı. Derin bir nefes aldı ve gözünü bir süre spot ışıklarla süslenmiş, görkemli kristalden avizesi olan beyaz tavana dikti. Düşünceleri yine kafasına üşüşmüştü ve bir saniye bile rahat kalmasına izin vermiyordu. Kaçırılalı bir günden fazla olmuştu. Bu bir gün ona asırları devirmiş gibi yorgunluk getirmişti. Hayatında yaşadığı en yorucu gündü. Yorgunluğun getirdiği tatlı uyku yavaş yavaş Elena’yı içine çekmeye başladı. Göz kapakları kapandı ve uykuya daldı. Telefonun çalan sesiyle uyandı. Uyandığına saat sabah 6.30 ‘u gösteriyordu. Bir an irkilmişti. Yaşadıklarının rüya olduğunu düşünmek istese de gerçek olduğu çok açıktı. Uykulu gözlerini yarı aralayıp sehpanın üstünde ki çalan telefona baktı. Uyuşuk bir şekilde doğruldu ve telefonu eline aldı. Arayan ajan Richard’dı. Elena şaşırmıştı. Richard onun eve geldiğini nerden biliyordu ki? Meraklı ve soğuk bir sesle telefonu açtı.

-Evet?

-Bayan Elena!

Richard son derece gergin bir ses tonuyla konuşuyordu. Elena’nın bir an önce ifadesini almak için yanıp tutuştuğu sesine bile yansımıştı. Elena fazlasıyla sakin konuşuyordu. Aslında bu sinir bozucuydu. Çünkü bir katil tarafından kaçırılmış birine göre anlam verilmez bir rahatlıktaydı. E buda haliyle insanı kıllandırıyordu. Ajan hızlı bir şekilde konuşmasını sürdürdü

-Bayan Elena o katilin elinden kurtulduğunuz haberini bu sabah aldım. Şehrin girişindeki benzincide çalışan bir adamın ihbarı ile haberimiz oldu. Adam sizi medyaya yayılan kaçırılma haberleriniz üzerine resimlerinizden tanımış. Karakolu arayıp sizi gördüğünü ihbar etmiş. Önce haberin asılsız olduğunu, adamın sadece bir benzetme yaptığını düşündük. Sonra gidip kamera kayıtlarını inceleyince o kişinin gerçekten siz olduğu kanaatine vardık. Nasıl kaçabildiniz?

-Ben kaçmadım ki..

Elena, bu sözler üzerine ajan Richard’ın şuan şaşkınlık ve minik bir şoka girdiğinden emindi. Bu cevaptan sonra bir süre sessizlik oluştu. Richard merakını daha da ateşleyerek konuşmayı sürdürdü. Şüpheci davranıyordu.

-Nasıl kaçmadınız? Kaçmadıysanız nasıl kurtuldunuz?

Elena sorulardan sıkılmıştı ve bu konuyu kapatmak istiyordu.

-Bay Richard bu konuyu sonra konuşalım mı?

Richard kızmıştı. Bu kadın içinde olduğu durumun ciddiyetinin gerçekten farkında değilmiş gibi davranıyordu. Umursamazdı ve baştan savıcı konuşuyordu.

-Bayan Elena bu konuyu erteleyemeyiz. Bu konunun ne kadar ciddi olduğunun farkında değil misiniz? Siz bir katil, bir sadist tarafından kaçırıldınız üstelik o katili yakalamamız için size ihtiyacımız var. Sizin teşhisleriniz ve anlattıklarınızla o katili yakalayacağız. Bize yardım etmek zorundasınız ve ben şuan yetkilerimi kullanarak ifadenizi almak için sizi şubeye bekliyorum! Lütfen biran önce gelin.

Bu sözlerden sonra Elena’ya söyleyecek söz kalmamıştı.

-Peki, Ajan Richard geliyorum.

Ajan Richard gergin ve emrivaki konuşuyordu.

-Çabuk olun.

Elena telefonu kapattı ve yerine koydu. Hala fazlasıyla uykusu vardı ve açtı. Fakat şu ifade işinden biran önce kurtulmak istiyordu. Bu yüzden seri bir şekilde hazırlanıp evden çıktı. Arabası kapının önündeydi. Bu arabayı buraya kim getirdi diye düşündü bir an. Ama anahtarları olmadığı için arabaya binemedi.  Onun yerine bir taksiye binip şubeye doğru yol aldı. Şubeye varınca açlığını bastırmak için kantinden çörek alarak Ajan Richard’ın ofisine yürüdü.  İçeri girdiğinde beklemediği bir manzarayla karşılaştı. Mary, Vincent, Nina ve hatta Nina’nın annesi Bayan Susan bile ordaydı. Elena kapıdan içeri girer girmez herkes aynı anda şaşkınlık içerisinde başlarını ona doğru çevirdiler. Nina bir anda yerinden fırladı ve Elena’nın boynuna sarıldı.