[Jeyn] ▫ l.seokmin || p.jihyo ✔

033

»jeyn«

“jeyn? okay ka lang ba?” bahagya akong nagulat ng marinig ko yung boses ni momo unnie. nandito kasi kaming lahat sa favorite spot namin school. which is yung garden.

“ah yeah..” maikling sagot ko saka muling tumingin sa libro na hawak ko. i didn't know know na kanina pa pala ako nagsspace out.

“you sure? mukha kasing malalim yung iniisip mo hindi mo naririnig na kanina ka pa namin tinatawag for lunch?” aniya kaya naman napatingin ako sa kanya ulit saka sa mga kasama ko. they are all staring at me as if isa akong puzzle na mahirap buuin. i just shake that thought away from my mind saka bahagyang ngumiti.

“im fine unnie. i just don't feel like talking.” i answered timidly.

“you sure unnie?” this time si demy ang nagtanong non. halatang nag aalala siya. and again, i just smile at her. at them.

“yeah. so lunch is ready? let's go? gutom na ako e.” i said before picking my things and putting them inside my bag saka nauna ng tumayo at lumakad.

sa totoo lang, hindi naman ako okay. ewan ko ba. i should be happy dahil hiwalay na sila yunise at dreemen at magiging kami na ulit  kaya lang, the thought of breaking someone's heart by having dreemen is really bothering me. especially, si dream pa yung sasaktan ko.

si dream na walang ibang ginawa kundi kulitin ako kahit sa chatbox lang. dapat nga sundin ko si dreemen diba? para hindi na ako kulitin pa ni dream. kaya lang, ewan, nakokonsensya kasi akk ngayon pa lang na gawin yon to think na wala namang ginawang masama si dream sakin.

isa pa, si nashyl unnie. hindi ko alam kung napapansin ba nila o hindi pero kanina pa ako hindi pinapansin ni nashyl unnie. siguro nga galit siya sakin.

kasi tama naman siya. masyado akong nagpapakatanga kay dreemen at handa kong gawin ang lahat kahit na makasakit ng tao para lang bumalik siya sakin.

ewan ko. hindi ko na alam ang gagawin. di ko alam kung dapat ko bang sundin ang gusto ni dreemen o dapat bang wag nalang. pero kapalit non hindi siya babalik sakin? kaya ko?

alam kong kaya ko na wala siya. pero hindi ganon kasaya kung di magiging kami ulit. simula naman bata kami gusto ko kami nalang hanggang sa huli. siya iyong matagal ko ng gusto na makuha. at ng makuha ko naman hindi ko akalaing madali ding mawawala.

“are you both okay? kanina pa namin napapansing hindi kayo nag-uusap a?” chemy asked out of the blue.

napaangat ako ng tingin mula sa pagkakatitig sa pagkain. napatingin ako sa kanya na nasa tabi lang ni samarra unnie na himalang tahimik na kumakain. napatingin din ako kay nashyl unnie na panay ang subo halatang walang pakealam sa tanong ni chemy.

“we're—” magsasalita na sana ako ng bigla nalang ilapag ni nashyl unnie yung chopsticks niya which is nagcreate ng noise kaya napatingin lahat sa kanya.

“im done eating. mauna na ako.” aniya saka walang lingon-lingon na umalis.

sinundan namin siya ng tingin habang naglalakad palayo. i just sighed heavily. galit nga talaga siya sakin.

“you two fight?” jeona unnie asked.

hindi ko naman sila masagot agad dahil feeling ko anytime iiyak na ako. nahihirapan kasi ako kapag may nagagalit na isa man lang sa kanila sakin. at ngayong napatunayan ko ngang galit si unnie mas lalo akong nahihirapan.

“what happened unnie?” chelsy,on my right side asked while tapping my shoulder.

sa sobrang pagpipigil ko ata hindi ko na kinaya. i burst out crying and they all looked shock upon seeing me crying for they don't know reason.

“unnie why?” chemy asked as she keeps on caressing my arm.

i can't answer them. all i could do is to cry my heart out because of what's happening with my life right now.

why did i end up having such heartache like this? just why?

—