თავი 3
ჰარის თვალთახეხვით:
- რასქვია ვერ იპოვეთ!! შორს ვერ წავიდოდა!! აქვს ახლოს იქნება!! მას თუ ვერ იპოვით ყველას სათითაოდ ამოგხოცავთ გესმით?! - ვყვიროდი გამწარებული. ამდენმა იდიოტმა ერთი გოგო როგორ ვერ უნდა პოვნონ!
- ჰარი!- გავიგე ლუის ხმა. მას შევხედე.
- იქნებ პოლიციამ იპოვა?! იქნებ უკვე უთხრა ჩვენზე!- ჯანდაბა ამაზე არ დავფიქრებულვარ. ნერვიულად შევიყავი თმაში ხელი და აქეთ იქით სიარული დავიწყე.
მაგიდაზე დადებული გასაღები ავიღე.
- მე მოვძებნი!- ვთქვი და კერებისკენ წავედი.
- მეც მოვდივარ!- ლუიც უკან გამომყვა
ეველინის თვალთახედვით:
მივდიოდი მაგრამ არვიცი სად. მშიოდა,მწყუროდა და მტკიოდა. მაგრამ მაინც ვაგრძელებდუ გზას. მინდოდა რაც შეიძლება შორს ვყოფილიყავი იმ ჯოჯოხეთიდან. არც ტაქსის ფული მაქვს არც ტანსაცმელი მაქვს. ეხლა ალბათ მეძებენ. ჰარის გაგიჟებულ სახეს რო წარმოვიდგენ სხეულში მცრის. რომ მიპოვონ ალბათ ცხოვრებას გამიმწარებენ!
- გოგონა კარგად ხართ?!- გავიგე ვიღაცს ხმა. შიშისგან .უკან გავიწიე და მას შევხედე. ვიღაც ბიჭი იყო. მე ნელ-ნელა უკან მივდიოდი. - ნუ გეშინია. არაფერს დაგიშავებ. - ისევ გავიგე მისი ხმა. გავჩერდი. ის მომუახლოვდა და ჩემ ჩალურჯებულ სხეულს მიაშტერდა. გრძელი შემოსაცმელი კარგად შემოვიკარი დ ამას შეშინებული შევხედე.
- ეს ვინ გიქნა?! საიდან მოდიხარ?! წამოდი საავადმყოფოში წაგიყვან!- მითხრა მან. რაღაც. უნდა მეთქვა მაგრამ უცებ მანქანის მკვეთრად გაჩერების ხმა მომესმა. იქით გავიხედეთ და.. ღმერთო. ფეხები ამიკანკალდა. შიშმა ამიტანა. მანქანიდან ჰარი და ლუი გადმოვიდნენ. ჰარი ესეთი გაბრაზებული ჯერ არ მინახავს! ღმერთო ეხლა გადამარჩინე. ისინი ჩვენთან მოვიდნენ.
- ის ჩვენთანაა!-თქვა გაბრაზებულმა ჰარიმ, და ბიჭს მკვლელი სახით შეხედა თვალებით ანიშნა "არ გირჩევ რამე ზედმეტის თქმასო" . მე უკან დავიხია. ბიჭმა შეამჩნია რომ მეშინოდა ამიტომაც ამომეფარა.
- ეს თქვენ გაუკეთეთ არა?! - კითხა ზიზღით ბიჭმა. - ის არ წამოვა!
- რ თქვი?!- ფაიღრიალა ჰარიმ. ამაზე ავხტი.
- ის არ წამოვა მეთქი!- მანაც არ დააკლოყვირილი. თვალის დახამხამებაც ვერ მოვასწარი ისე მიცარდა ჰარი და ცემა დაუწყო. მე შიშისგან პირზე ხელი მივიფარე და ცრემლები წამომივიდა.
- რაც შენი საქმე არაა იმაში ცხვირს ნუ ყოფ !! ნაბიჭვარო!
- აქ ყველაზე დიდი ნაბიჭვრები თქვენ ხართ! გოგოს ხელს ურტყავთ და გსიამოცნებთ?! რაც არ უნდა იყოს მას თქვენ ხელი არ ჩავაგდებ!- ისიც არ ნებდებოდა.
- მოგკლავ შენი..- თქვა ჰარიმ და იარაღი ამოიღო. ამაზე თვალები გამიფართოვდა. არა! არ დავუშვებ რომ ჩემ გამო მოკვდეს! არ დავუშვებ! მე ჰარის მივვარდი და მუხლებზე დავიცი.
- არა გთხოვ! გთხოვ არ მოკლა! წამოვალ! წამოვალ ოღონდ არ მოკლა გთხოვ!- ვტიროდი მთელი ხმით. მაგრამ ჰარი ყურადღებას არ აქცებვდა.
- ძმაო დაანებე თავი! ასტრიდი ვიპოვეთ და მორჩა წავედით! -ჩაერია ლუიც. მაგრამ ყურადღებას არ აქცევდა არც ლუის. - ჰარი!- უფრო გაამკაცრა ხმა. ამ დროს ჰარიმ საბოლოო მუშტიც დაარტყა და მე მომიბრუნდა. ხელი, ხელშუ ჩამავლი და მანქანისკენ წამათრია. მანქანაში რასაც ქვია "შემტენა" და ისიც დაჯდა წინ. ძალიან გაბრაზებული იყო!
- შენ გგონია ვერ იპოვიდით?!- დაიღრიალა მან. მე ცრემლები მახრჩობდა. - ეს არ უნდა გაგეკეთებიმა ასტრიდ! არ უნდა გაგეკეთებინა! ძალიან გამაბრაზე! შენ თავს დააბრალე ეხლა რაც მოგივა! - ამაზე ვეღარ მოვითმინე და დავუყვირე.
- მეტი რა უნდა გამიკეთო! მეტი ტკივილი რაღა უნდა მომაყენო! - ჯანდაბა ასტრიდ მოკეტე! მისი განრისხებული თვალები რო დავინახე უარესად შემეშინდა.
- როგორ ბედავ და ყვირიხარ! ძალიან კარგია რაც გაგიკეთე! აქ ამოგალპობ წამებით გესმი?! შენ თავს დაწყევლი იმის გამო თუ რაც გააკეთე! - თქვა თუ არა მანქანა გაჩერდა. ხელი ჩამავლო და ძალით გადამათრია მანქანიდან. ისევ იმ ოთახში შემიყვანა და მთელი ძალით დამაგდო იატაკზე. ტკივილისგან ამოვიკვნესე და ცრემლები გადმომვარდა. ის დაიხარა,თავი ამაწევინა და მთელი ძალით შემომარტყა. ვიგრძენი ცხვირიდან როგორ წამომივიდა სისხლი.
- ეს იმის თვის რომ გაბედე და ჩემთან ხმა აიმაღლე.- თავი ამაწევინა და ისევ შემომარტყა ძლიერად.
- ეს იმისთვის რომ აზრად მოგივიდა აქედან თავის დაღწევა!- ისევ შემომარტყა.
- ეს იმისთვის რომ გაიპარე და ჩვენგან გაქცევას ცდილობდი.- უკვე თვალთ მიბნელდევოდა. ჰარი აგრძელებდა დარტყმას. მე უკვე მისი ლაპარაკი შორიდან მესმოდა. ვეღარ ვხედავდი. გონება მეკარგებოდა. ბოლოს ლუის ხმა გავიგონე რომელიც ჰარის უყვიროდა გაჩერებულიყო, თოტემ მომკლავდა. მე არ მინდოდა რომ გაჩერებულიყო. მე სიკვდილი მინდოდა. და ბოლოს ყველაფერი გაშავდა.
