- გამარჯობათ ვიცი რომ დიდი ხანია არ დამიდია, არ ვიცი რატომ ... მაგრამ აი ახალი თავი ❤️ ყოველ დღე დავდებ უბრალოდ იაქტიურეთ რა 💓 და კიდევ, გთხოვთ რომ დააკომენტაროთ და დაავოთოთ! 2.18k მნახველი ჰყავს და 22 კომენტარი რა არის? გთხოვთ თუ გინდათ რომ გაიგოთ რა მოხდება მომავალში 🙏🏽 Well enjoy the new chapter babes 🐥💖
• • •
თათბირმა კარგად ჩაიარა. ჰარი მართლა სერიოზულად ეკიდება ამ საქმეს. ამ დროს ჰარი ყვაზე სიმპატიურია! არ ვიცი რა მემართება. როცა ესეთ ჰარის ვხედავ უბრალოდ ვიბნევი,ყველაფრის უნარს ვკარგავ, არ ვიცი რა მემართება. ნუთუ ყვრლაფერი თავიდან მეორდება?! არა ამას არ დავუშვებ! მას არ მივცემ ნებას რომ ისევ შემაყვაროს თავი! მეყოფა ის რაც გამოვიარე.
ჩანთა ავიფე და კაბინეტი დავტოვე. იქ კი ჰარი შემეფეთა.
- ასტრიდ. სახლში მიდიხარ?- მკითხა მან.
- კი. -ვუპასუხე და გზა განვაგრძე.ისიც უკან გამომყვა.
- მე წაგიყვან.- მითხრა მან.
- ჩემითაც შემიძლია წასვლა!- ვუთარი მკაცრად.
- მე ვთქვი და ასეც იქნება. მითხრა მან, მკლავზე მომკიდა ხელი და მანქანისკენ 'წამათრია' . და რასაც ქვია 'შემტენა' მანქანაში. თვითონ მძღოლის ადგილას დაიკავა ადგილი.
- ეს რა ჯანდაბაა!- ვთქვი გამწარებულმა.
- სახლში მიმყავხარ.- თვალი ჩამიკრა და მანქანა დაქოქა. მე ამოვიოხრე და თავი საზურგეს მივადე.
- ძალიან უცნაური ხარ. ამასთანავე რთული. - სიჩუმე დავარღვიე მე. მან ინტერესით შემომხედა.
- რას გულისხმობ?
- იმას რომ, ერთი დღე ბოროტი ხარ, დაუნდობელი. მეორე დღე კი მზრუნველი, თბილი და მოსიყვარულე. პლიუს მაგას საქმიანი, სერიოზული, და თავის საქმეში ჩაფლული ბიზმესმენი ბიჭი. ეს ძალიან მაბნევს.
- და შენ რომელი 'მე' უფრო მოგწონს?!- მკითხა მან,ისე რომ გზისთვის თვალი არ მოუშორებია.
- სიმართლე გითხრა საქმიანი,ბიზმესმენი ბიჭი. - ვთქვი და ჩავიცინე. მასაც გაეღიმა.
- და რატომ?- მკითხა და მანქანა გააჩერა ჩემი სახლის წინ. თან ეშმაკურად გამომხედა.მეც იგივე მზერა მივაპყრე, თვალი ჩავუკარი და მანქანიდან გადავედი. ისე შევედი სახლში მისთვის არც კი შემიხედავს. საზლში რომ შევედი ღრმად ამოვისუნთქე და ჩანთა სადღაც მივაგდე. ჩემი თავის მიკვირს. ამას რატომ ვაკეთებ. მაგრამ თავს ვერ ვიკავებ როცა ჰარის გვერდით ვარ. დაუფიქრებად ვამბობ ყველაფერს, დაუფიქრებლად ვიქცევი. რაც ჩემთვის ძალიან ცუდია.
ტელეფონში მესიჯი მომივუდა. დავხედე და ჰარი ეწერა.
"წამლის დალევა არ დაგავიწყდეს პატარავ." ამაზე გამეცინა. გეფიცებით ეს ბიჭი არ არის ნორმალური!
ზეინის თვალთახედვით:
ხმამაღალი მუსიკა, ნაშები, სასმელი. ეს ისაა რაც მჭირდებოდა. მაგრამ მხოლოდ ერთი რამ მაკლდა. რამდენიხანია არ შემიგრძვნია ის. მე ასტრიდს პირობა მივეცი რომ ამას აღარ გავიკეთებდი. მაგრამ ეხლა ისე მჭირდებოდა როგორც არასდროს! მე ფეხზე წამოვდექი და ისეთი ადამიანის ძებნა დავიწყე ვინც დამეხმარებოდა. უკვე სუნთქვა მიჭირდა და თვალები მიბნელდებოდა.
- ზეინ?!- გავიგე უცხო ხმა, მაგრამ თითქოს ნაცნობი ხმა. გვერდზე გავიხედე და ლუი იყო. მე გაკვირვებული შევხედე მას. ის ჩემთან მოვიდა და ხელები მომხვია.- ზეინ ძმაო. აქ როგორ,საიდ...- ლაპარაკი შეწყვიტა როცა ჩემი სახე დაინახა.- რა ჯანდაბაა?! ისევ?!- დაიყვირა მან და გაბრაზებული სახით შემომხედა.
- ლ..ლუი. დამეხმარე.- ძლივს ამოვილოღლუღე.
- ჯანდაბა ზეინ! - მან ხელი გადამახვევინა და სააბაზანოსკენ წამათრია. კედელთან მიმაყუდა. მან კი ტელეფონი ამოიღო და ვიღაცას დაურეკა. ვხედავდი როგორ ელაპარაკებოდა ვიღაცას გამწარებული. მაგრამ არ მესმოდა რას. ყურრბი 'დაცობილი' მქოდა. მალევე კარები გაიღო და იქიდან ქერა თმიანი ბიჭი შემოვიდა. კარგად რომ დავაკვირდი ნაილი იყო. ის ჩემთან მოვიდა. რაღაც მომიჭირეს ხელზე და წამალი შემიყვანეს. მონატრებულმა და ნასიამოვნებმა ამოვიოხრე და ვგრძნობდი როგორ ვხუჭავდი ნელ-ნელა თვალებს.
