- ვერ დავუშვებ მან ისევ ის ტკივილი გაფაიტანოს რაც მაშინ!- ვთქვი მკაცრად.
- არ ვაპირებ ისევ ის ტკივილი მივაყენო მას.- მითხრა უხეში ტონით.
- მგონი კარგად გაიგე რომ მასზე წარსულის გხასნებამ შეიძლება ცუდად იმოქმედოს! და როგორც ვიცი მას შენ დანახვაზე წარსული ახსენდება!
- მას მხოლოდ ჩემს ყვირილზე ახსენდება წარსული. მას მხოლოდ შიშზე ახსენდება წარსული! არ ვაპირებ იგივეს განმეორებას! მე მას დავავიწყებ წარსულს!- თქვა გაბრაზებულმა.
- და რატომ ინდა ეს ყველაფერი! შენ ის "დაანგრიე" იცი მაინც როგორი იყო როცა ის ვიპოვე?! სადღაც მიფარევულში ვიპოვე, სულ ტალახში იყო, სიცხე 40 ქონდა. ვერც კი ლაპარაკობდა. ბოდავდა, ბოდავდა სულ "ჰარი"ს ცრემლები მოსდიოდა! ტიროდა,ყვიროდა. კოშმარები ესიზმრებოდა ყოველ დღე. თავს იწყევლიდა იმის გამო რომ შეგიყვარა. და შენ იმდენად სირი იყავი რომ ის სახლიდან გამოაგდე! იმის და მიუხედავდად რაც გააკეთე, მას შეუყვარდი. შენ კი გამოაგდე სახლიდან! და ეხლა კი მოდიხარ და ასტრიდზე მელაპარაკები რომ მას წარსულს დაავიწყებ! ვერ ვიტან როცა ასტრიდს ისევ ამ მდგომარეობაში ვხედავ! ქრ დავუშვებ რომ იგივე განმეორდეს. ჩემი ხელით მოგკლავ! არ გაცოცხლევბ იცოდე! - ვთქვი გაბრაზებულმა.
- ასტრიდი ჩემი იყო! არის და იქნება სანამ ცოცხალია!- დაიყვირა მან,'უშტი მაგიდას დაარტყა და ფეხზე წამოხტა.მეც წამოვდექი ფეხზე.
- ასტრიდი შენი არასდროს იყო! მაშინ გეფიქრა როცა საწყალ გოგოს ცემდი! როცა ძალას ხმარობდი! და როცა გარეთ აგდებდი ძაღლივით! მაშინ რატომ არ ფიქრობდი მაგაზე!- მეც ვერ მოვუთმინე.
- მე მეორედ აღარ გავიმეორებ ამას! ასტრიდი ჩემია! მე მას წარსულს დავავიწყებ! სულ მასთან ვიქნები იმისდა მიუხედავად უნდა თუ არა ეს მას!და ამაში ხელს ვერ შემიშლი! - თქვა და ოთახიდან გავიდა. მე კი გაბრაზებულა რაც ხელში მომხვდა ძირს დავახეთქე.
ასტრიდის თვალთახედვით:
დავინახე როგორ გამოუდა ზეინის კაბინეტიდან ჰარი. მას თვალები სიბრაზისგან ჩაშავებოდა. არც არავისთვის მიუქცევია ყურადღევა ისე გავიდა გარეთ. მე კი ზეინის კაბინეტშუ შევედი. უნდა მეთქვა თუ რას აკეთებდა ჰარი მის ოთახშუ მაგრამ დავინახე რომ რაღაც დალეწილი ქონდა და გაბრაზებული იყურებოდა.
- რა ჯანდაბა ხდება!- დავიყვირე მე და ხან იმ ნამსხვრევებს ვუყურრბდი ხან ზეინს.
- ჯესიკა! შემოდი.- დაუძახა თავის მდივანს ისე რომ ჩემი შესვლაც და კითხვაც დააიგნორა. მალევე იხსენბა კარები და შავგვრემანი სრულყოფილი გოგო ჩნდება.
- გისმენთ ბატონო.- თქვა ნაზად მან.
- ეს მიასუფთავე!- უთხრა მკაცრად ზეინმა და ნამსხვრევებისკენ მიანიშნა. მანაც თავი დაუქნია და საქმეს შუდგა.
- ზეინ ამიხსნი რა ჯანდაბა მოხდა?!- უკვე მწყობილებიდან გამოვდიოდი.
- უვრალოდ ვილაპარაკეთ!- თქვა მან- უბრალოდ ნალაპარაკებს არ გავს ეს ზეინ!
- ასტრიდ უბრალო რასაც გეუბნები ის დამიჯერე და კითხვებს ნუღა სვავ!- ხმა აუმაღლა მან. ამაზე გავბრაზდი და კაბინეტის კარი მთელი ძალით მოვიხურე და ჩემი კაბინეტისკენ წავედი. იდიოტები! ორივეს ვლანძღავდი გულში.
მალევე იღება კარები და იქიდან ჰარი შემოდის.
- გამარჯობა ასტრიდ. - მითხრა მან და ჩამოჯდა. მე ხმა არ ამომიღია საბუთებში ვიყურებოდი.
- დღეს 3 საათზე თათბირი გვაქვს.- ვუთხარი ისე რომ თავი არ "ამომიღია" საბუთებიდან.
- ვიცი. - მუთხრა უემოციოდ.
ვერ მოვითმინე, მას შევხედე და ეგრევე ვუთხარი.
- რას აკეთებდი ზეინის კაბინეტში?!
- უვრალოდ ვლაოარაკობდით!- მანაც იგივე მიპასუხა უემოციოდ. ამაზე უფრო გავმწარდი.
- დებილს ვგავარ?!- ხმას ავუწიე. ის წინ გადმოიწია, ხელებით დაეყრდნო, თვალები მოჭუტა და ომაშტერდა. ამაზე გაკვრვებული შევხედე.
- არა. - მიპასუხა რამოდენიმე წუთის შემდეგ მან.
- რა არა?!- ვუთხარი გაკვირვებულმა.
- არ გავხარ დებილს. - თქვა და ნხრებუ აიჩეჩა.
- ჰარი მე არ ვხუმრობ!ა- ვუთხარი მკაცრად.
- გეყოფა ასტრიდ ამდეი კითქხვების დასმა!- ხნა გაამკაცრა მან.- უვრალოდ არ შეიგიძლია ერთხელ რომ მოკეტო?! არ ვფიქრობ რონ უნდა იცოდე რა ვილაპარაკეთ ჩვენ! - ფეხზე წამოდგა.- ეს ის წამლებია ექიმმა რომ გამოგიწერა! ყველაფერი დროის მიხედვით დალიე! და არ დაგავიწყდეს! ეხლა კი მეჩქარება და ზუსტად თათბირზე მოვალ!- თქვა და ისე გავიდა ვერაფრის თქმა ვერ მოვასწარი. ამოვიოხრე და წამლები ავიღე. ამის დანახვაზე დავიჭყანე. ვერ ვიტან წამლებს! და თან ალბათ დამამშვიდებელის წამლებია რონ არ გავგიჟდე. ამაზე ჩავიცინე და გვერდზე გადავდე წამლები. ა ამ დროს კარები იღება და ზეინი შემოდის.
- ასტრიდ. დაიწყო მან.- მისმინე, ბოდიში წეღანდელისთვის. თავი ვეღარ შევიკავე. უბრალოდ გაბრაზებული ვიყავი. - მითხრა და დასჯილი ბავშვივით აეტუზა. ამაზე გამეღიმა. როგორ შეიძლება ესეთ ადამიანს გაუბრაზდე?! უბრალოდ არ მესმის! მასთან მივედი და მთელი ძალით ჩავეხუტე.მანაც მომხვია ხელებიდა თავზე მაკოცა.
- როგორ შეიძლება შენ გაგიბრაზდე. - ვუთხარი და ლოყაზე ვაკოცე. მას კი საყვარლად გაეცინა. - მაგრამ მაიბც არ მეტყვი ხო რზე იყო ჰარი. - ამაზე ამოიოხრა.
- უბრალოდ დაიიწყე კარგი?! ისეთო არაფერია.- მე თვალები გადავატრიალე.
- კარგი კარგი.- ვთქვი და სკამზე დავჯექი.
- ეს რა წამლებია?- იკითხა ზეინმა და წამლებს მოავლო თვალი.
- ჰარიმ მომიტანა წეღან ექიმმა გამოგიწერაო. - ვთქვი მე.
- კარგი. ეხლა მივდივარ და საღამოს მოვალ შენთან და გნახავ. ჭკვიანად იყავი.- მითხრა, თავზე მაკოცა და გავიდა კაბინეტიდან.
ბოდიშით!!! ბოდიშით!!! მითხარით როცა გინდათ მაშინ დავდებ ახალ თავს! შემიძლია დღესვე ❤️ უბრალოდ იაქტიურეთ გთხოვთ 💜💝🧡♥️💙
