თვალები რომ გავახილე ვიგრძენი რომ ვიღაცის ხელები იყო ჩემს გარშემო. შეშინებული გავიხედე და ზეინი დავინახე რომელსაც მშვიდად ეძინა. ამაზე ამოვისუნთქე. ტელეფონი ავიღე და 5 საათი იყო. ჯანდაბა სამსახური! დილანდელი სცენა გამახსენდა და თვალებში ცრემლი ჩამიდგა.
- ასტრიდ.- ამოილუღლუღა ზეინმა. მე ღრმად ამოვისუნთქე და მას შევხედე რომელიც მოჭუტული თვალებით მიყურებდა.
- გისმენ ზეინ. - ვუთხარი მას. ის წამოიწია და საწოლს მიეყრდნო ზურგით.
- რა მოხდა დღეს? რომ შემოვედი ჭიქა დალეწილი იყო. წამლები მიმოფანტული შენ კი გათიშული გეძინა.- ამოვიოხრე და მას შემოვხვიე ხელები. ვიგრძენი როგორ წამომივიდა დაუკითხავად ცრემლები. ის კი თავზე მეფერებოდა.
- ჰარი იყო მოსული.- ამოვილუღლუღე. ის უცებ გაჩერდა.
- რამე დაგიშავა?!- თქვა დაძაბული ხმით.
- არა. დაწყნარდი.- ისიც მოეშვა და ისევ გააგრძელა თმებზე თამაში. - მან მითხრა რომ სხვაგან მივდიოდით. მე და ის. მე კი უარი ვუთხარი.
- შემდეგ?- მკითხა მან.
- ჰარიმ თქვა რომ ჩემთვის არც უკითხავს მინდა თუ არა ეს. შემდეგ კი.. მე გავახსენე წარსული... ასევე ვუთხარი რომ ისე ვეღარ მომექცევა, რომ მე აღარ ვიყავი მისი 'მონა' და ვერ მიბრძანებდა ვერაფერს.
- ჩემი გოგოა!- თქვა ზეინმა ამაზე გამეცინა.
- მხოლოდ ეს არაა. - უცებ დავსერიოზულდი, გავსწორდი და მას შევხედე თვალებში.
- რა მოხდა.- მითხრა მან და წარბები შეჭმუხნა.
- მან მითხრა რომ.. მან მითხრა რომ ისევ შეგაყვარებ თავსო. ისე რომ. ვერასოდეს ვერ დამივიწყებო. - ვთქვი და ცრემლები წამოივიდა. ზეინი მოიწია და ჩამეხუტა. მეც მოვხვიე ხელები.- ზეინ არ მინდა კიდევ მეტკინოს გული. არ მინდა ისევ ის ტკივილი გადავიტანო რაც 1 წლის წინ ზეინ.- ვთქვი და ავქვითინდი. მანაც უფრო ძლიერ მომხვია ხელები.
- არ დავუშვებ ისევ იგივე განმეორდეს. გპირდები ამას არ დავუშვებ. - მითხრა და თავზე მაკოცა.
ცოტახანი ესე ვიყავით. მერე გამახსენდა რომ გუშინ არ მოსულა ჩემთან და არც ნარეკებს პასუხობდა. გამოვიწიე ა მას თვალებში ჩავხედე.
- ზეინ გუშინ სად იყავი?- უცებ თითქოს შიში და ნერვიულობა გამოესახა სახეზე.
- მე.. რა არის?- მკითხა დაბნეულმა მე კი წარბები შევჭმუხნე და მას შევხედე.
- უბრალოდ გუშინ არ მოსულხარ რომ მითხარი. და რო გირეკავდი კიდე არ მპასუხობდი.
- ხო.. ისა.. ხო კლუბში ვიყავი და.. ხო იცი. მაგარი ნაშა ვითრიე და მთელი ღამე ვჟ....
- კარგი.კარგი ჩუმად,გავიგე!- ვთქვი და ხელები მაღლა ავწიე. ამაზე ზეინმა გაიცინა. მის სიცილზე მეც გამეცინა
- დღეს სამსახურასი ვერ წავედი. - ვთქვი და ამოვიოხრე.
- არაუშავს. თუ იმაზე ღელავ რომ ჰარი მოიწყენს მაშინ არაუშვს ღირსია.- მითხრა და თვალი ჩამიკრა მე კიდე შევუბღვირე. მან კი ჩემ სახეზე გაიცინა.- კაი კაი ვიხუმრე. აუ ასტრიდდ მშია.- თქვა ზეინმა და ამოიოხრა.
- რატომ არ მოგშივდება რა მთელი ღამე მოძრაობაში იყავი და დაიღლებოდი.- ვუთხარი და ეშმაკურად შევხედე. ის მიხვდა რასაც ვგულისხმობდი და სიცილი ატეხა. ისე საყვარლად იცინოდა მეც გამეცინა. თავი გავაქნიე და ფეხზე წამოვდექი.
- ჩავალ გავაკეთებ რამეს. - ვთქვი მე და კარებისკენ წავედი.
- მიყვარხარრ.- გავიგე ზეინის ყვირილის ხმა. ამაზე გამეცინა,ქვევით ჩავედი და სადილის მომზადება დავიწყე.
HARRY'S POV
კაბინეტში ვზივარ და ასტრიდზე ვფიქრობ. დღეს არ მოსულა სამსახურში, ალბათ დილანდელის გამო. მის კითხვებზე ვფიქრობ და მეც კი ვერ ვცემ მაგაზე პასუხებს. რატომ დავბრუნდი ერთი წლის შემდეგ? რატომ გამოვჩნდი ისევ ასტრიდის ცხოვრებაში?! რატომ არ ამოდის ჩემი თავიდან ასტრიდი?! ამ კითხვებზე პასუხს ვერ ვცემ.
მას რომ ვხედავ მახსენდება წარსული. თუ როგორ დაუნდობლად ვექცეოდი მას. მახსოვს მისი ყოველი ცრემლი და ეს ცრემლები ჩემი ბრალი იყო. და მაინც,სინანულისთვის ჩამოვედი აქ, ჩემი დანაშაული რომ ამობისყიდო, თუ იმისთვის რომ მე ის შემიყვარდა?!
მაგრამ შეუძლებელია. რომ მყვარებოდა ესე არ მოიქცეოდი. სახლიდან არ გავაგდებდი. საყვარელი ადამიანისთვის ხომ ველაფერს იზავენ რომ კარგად იყოს?! მე კი ის სახლიდან გავაგდე ძაღლივით. ნამდვილი ნაბიჭვარი ვარ. მაგრამ მე დავიფიცე რომ მას დავავიწყებდი ყველაფერს. შევაყვარებდი თავს. მაგრამ არ ვიცოდი შემდეგ რა მოხდება.
•••••
ჰეი ცოცხლები ხართ? 😆🙌🏽 პატარაა მაგრამ ხვალეც დავდებ ახალს💋
