Son Vampir -Ara Verildi-

Son Vampir |Bölüm 1

Okumaya başladığınız tarihi yoruma yazın lütfen💗

Yazılış tarihi: 21 Ocak 2018/Pazar

Multimedya: Adela Valencia Nobilium/Sahte adıyla: Aldora Brown

➖

Elindeki kitapları taşı ve gülümse.

Aynen öyle.

Beyaz kazağın, siyah eteğin, deri ceketin ve siyah topuklu botlarınla sıradan bir liseli kız gibisin.

Kesinlikle sıradan bir liseli gibi görünüyordum.

Gözlerin kırmızıya dönemez. Üzerinde büyü var.

Dönmeyecek.

Gözlerin insanların taşa çevirmiyor. Lanet şu anda kendini gösteremez.

Parmağımda büyülü yüzük vardı. Gözlerim problem değildi.

Kimliğin gizli kalacak.

Kimliğim gizli kalacaktı.

Gözlerimi etrafta dolaştırarak bahçedeki yaşıtlarıma, yaşıtlarım gibi görünenlere, baktım.

Şimdi yapmam gereken tek şey sıradan biri gibi sınıfıma doğru ilerlemek ve burnumu istila eden kan kokusunu görmezden gelmekti.

Normalde kandan etkilenen biri değildim. İnsanlarla yaşayarak kanın varlığıyla bütünleşmiştim. Ancak öteki tarafı gezip geri gelen biri için kan şu anda vazgeçilmez bir şeydi.

Okulun kapısından içeri girince öğrencilerin büyük bir kısmının içerde olduğunu gördüm.

Kendime hakim olmaya çalışarak müdürün odasına ilerledim.

Kapıyı tıklatıp içeri girdim ve karşımdaki kel ve kilolu adama gülümseyerek bakarken konuştum.

"Ben sınıfımı öğrenmek için gelmiştim."

Adam önündeki bilgisayardan birkaç işlem yaparken umursamazca konuştu.

"Evet, evet. Adın neydi?"

Onun bu umursamaz davranışına gözlerimi devirdim ve konuştum.

"Aldora Brown."

Birkaç saniye bekleyişin ardından yine aynı umursamaz tavırla devam etti.

"Şimdi dersin biyoloji-101'de. Burada da ders programın." diyerek kağıt uzattı. Uzattığı kağıdı aldıktan sonra ona baktım.

Merak ediyordum doğrusu. Gün boyu o bilgisayarın başında oyun mu oynuyordu?

Başımı salladım ve teşekkür ederek -neye teşekkür ettigimi bilmesem bile- odadan ayrıldım.

Sınıfı ararken neredeyse tüm okulu gezmiştim. Geldiğim zaman dersin başlamasına 15 dakika varken şu anda 2 dakika vardı ve ben sınıfı yeni bulmuştum.

En arka sıranın bir önüne yerleştim ve telefonumdan oyun oynamaya başladım. Şu anda kimliğimi gizlemek gibi büyük bir derdim olsa da en önemli aşama bitmişti. Oyunuma konsantre olabilirdim.

Öğretmene hasta olduğumu söyleyerek kafamı sıraya yaslamıştım ve telefonumdan oynadığım oyuna devam etmiştim.

Teneffüs zili duyulduğunda hızla ayağa kalktım.

Karnım acıkmıştı. Ama bu açlık basit değildi. Sanırım yine bedenim, ayakta kalmak için kana ihtiyaç duyuyordu.

Tanrım! İlk dersten bu haldeysem son ders nasıl olurdum hiçbir fikrim yoktu. Sanırım tüm sınıfın kanını emerdim.