Son Vampir -Ara Verildi-

Son Vampir|Bölüm 7

Gözlerim karşımdaki iki güçlü kurt arasında oyalanıyordu.

Laneti lehime çevirmek için yüzüğü çıkarmayı denesem ikisiyle aynı anda baş edemezdim.

Ben onlardan daha tecrübeliydim. Genlerimde az oranda da olsa olan kurt genleri sayesinde sıradan bir vampirden güçlüydüm.

İkisi de üzerime doğru koşunca üstlerinden zıplayarak zaman kazandım.

Bakışları buraya dönünce sarı gözlerine öfke hakimdi ikisininde.

İkisi yine aynı anda üstüme koşmaya başlayınca yine zıpladım. Ama bu defa kurtlardan birinin üstüne çıktım.

Dişlerimi tüylü boynuna sapladım.

Kurt inleyerek sendelediğinde öbürünün üzerine atladım. Bir anda yana kayınca yere düşmüştüm.

Kurt üzerime çıktığında avantaj yine karşı taraftaydı.

Parmağımdan yüzüğü çıkardım.

Bu zor durum sayılırdı.

Gözlerim kurdun sarı gözlerine kenetlenirken o ayaklarından başlayarak yavaş yavaş taşa dönüyordu.

Lanetin zehrini bedenime yaydığını hissedebiliyordum. Zehrin bedenimde, zihnimde bırakacağı hasarları tahmin ediyordum.

Kurt dakikalar içinde taşa döndüğünde yüzüğü parmağımla geçirdim.

Kurdun taşlaşmış bacakları arasından sıyrıldım ve ayağa kalktım.

Onur kurt cam çekişiyor gibiydi. Eva'nın kolunu ısırdığım için zehir onun bedeninde daha yavaş ilerliyordu.

Bu kurdun boynundan ısırmıştım ve bu zehrin ilerleyişini hızlandırmıştı.

Panzehirle ilgili tahmini doğrulamak istercesine ona yaklaştım.

Ölecek gibi duruyordu.

Kenarda duran bıçağı alarak sırtına bir kesik attım. Zehirle birlikte koyulaşmış kan siyah tüylerini boyarken kanının çoğunun tükenmesini bekledim.

Bedenindeki kan tükeneceği sırada ona buzdolabından aldığım kan paketindeki kanı içirdim. Bileğimi dişlerimle yaraladım ve biraz da oradan kan içirdim.

Nefes alışverişleri düzene girerken bakışlarını gözlerime dikti. Ne yani bu kadar mıydı? Fazlasıyla yorgun görüntüsü dışında kurt o kadar hasar almamış gibiydi.

"Bunu doğruladığıma göre seninle işim bitti."

Elimi sırtına götürdüm ve hızla içeri sokarak kalbini avuçlarım arasına aldım.

Köpeğin kalbini yere attım. Zemin kana bulanırken elimi kenara attığım havluya sildim. Kan izlerini umursamadan Joan'ın numarasını tuşladım.

"Efendim Aldora?"

"Joan, sizin için iyi bir haberim var. Benim için kötü." dedim.

"Ne oldu?"

"Eva için bir şeyler buldum sanırım."

"Ne? Nasıl?"

"Birini denek olarak kullandım." dedim normalmiş gibi.

"Kimi?"

"Boşver. Eva'nın bedenindeki kanı boşalttıktan sonra ölmeden ona kan içirmelisin. Öldükten sonra içirirsen benim için problem olmaz. Sonra içinizden birinin kanından biraz içir."

"Teşekkürler."

Kapattım ve beklemeye başladım.

Saçma geliyordu.