Son Vampir -Ara Verildi-

Son Vampir|Bölüm 12

Zil çalıp sınıfa çıkarken Yüzümdeki sırıtmaya engel olamıyordum. Sınıfa giderken Cameron'ın sınıfının önünden geçerken gördüğüm görüntüyle duraksadım.

Cameron bir kızla konuşuyordu. Cameron fazlasıyla soğuk olsa bile kız öyle değildi.

Telefonumu çıkardım ve telefona bakıyormuş gibi yaparak dinlemeye başladım.

"Cameron çıkışta bir şeyler yapalım mı?"

"Hayır Darleen, işim var."

Çıkışta işi mi vardı?

Benim neden haberim yoktu bundan. Sonuçta sahte olsam bile sevgilisiydim.

"Ne işin var?"

"Kız arkadaşımı eve bırakacağım."

Bunu demesiyle içimden kıza pis pis sırıtmaya başladım. Tam duyduğum konuşmanın mutluluğuyla sınıfa doğru ilerlemeye devam edecektim ki ilerlediğim anda kolumdan tutulup çekildim.

Kafam sert bir yere çarparken bunu umursamamaya çalışarak kafamı kaldırdım.

Cameron bana sırıtarak bakıyordu. Kolunu omzuma atıp benimle birlikte yürürken konuştu.

"Kıskançlık koktu buralar sanki."

Onum dediği şeyle kolunu ittim ve kollarımı göğsümde birleştirdim.

"Ne kıskançlığı ya? Kıskanmadım ben."

"Evet sarışınım, evet haklısın."

Kalp atışlarımın ritmi hızlanırken oflayarak sınıfa girdim. Zaten kapının önüne gelmiştik.

Midem garipti. Kalp atışlarım hızlıydı. Ve bunlara yalnızca tek bir kelime neden oluyordu.

Sarışınım.

Sırama geçtim ve oturdum. Ders başlayana kadar şu kelimeye kafa yorup durduğum için kafamı başka şeylerle meşgul etmeye karar verdim.

Şu plan...

Benden daha planlı ve daha mantıklı hareket etmesi sinir bozucuydu. Kim olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

Binler, on binlerce belki de yüz binlerce vampir ölmüştü. Dirilen vampiri tahmin edebilme ihtimalim yüz binde bir gibiydi.

Hiçbir şekilde dili yürütemiyordum. O gün tanıdığım tanımadığım bütün vampirler ölmüştü. Ben de... Ama benim bedenim saklandığı için buradaydım.

Ölen vampirleri diriltmek bedenleri sağlanmadığı için mümkün değildi. O nedenle o insanları vampire dönüştürmeyi planlıyordu.

Plan kusursuz görünse bile umarım gerçekleştirme aşamasında hiçbir engel çıkmazdı. Eğer öyle bir ihtimal olursa o engeller büyük bedeller ödeyerek ortadan kalkacaktı. Bu planın bozulmasına izin veremezdim.

"Bayan Brown, en son ne söyledim ben?" diyen matematik öğretmenimle kendime geldim.

"Üzgünüm. Biraz hastayım efendim." dedim ve hasta olduğuma inandırmak amacıyla yüzümü buruşturup karnımı tuttum. Bana şüpheci bir bakış attıktan sonra dersi anlatmaya devam etti.

Gözlerimi devirdim. Bu kadının kanını içmemem için mantıklı sebep yoktu. Bir tane bile yoktu.

Teneffüse kadar planı aklımda tartmıştım. Bu plana dahil olacaktım. Hatta belki de planın bir parçasıydım.

Teneffüs zili çalınca çantamı aldım ve okulun çıkışına yöneldim. İçimden bir ses planın gerçekleşmesine az kaldığını söylüyordu.