Son Vampir -Ara Verildi-

Son Vampir|Bölüm 13

Sonraki bölüm en çok yorum yapana ithaf edilecek.

İyi okumalar♡

➖

Telefonuma gelen mesajla mesajı açtım. Gizli Vampirdendi.

Yalnızca 2.kattaki 3.odaya getir. Planı riske atma.

Onun yanına ilerledim. Kendimi ağırdan almayla uğraşamayacaktım. Bir an önce şu adamı ikinci kata çıkarmam gerekiyordu.

Yanına doğru ilerlerken bir yandan gülümsüyordum. Onun yanına gittiğimi fark edince soğuk sırıtışı genişledi.

Gülümsedim.

Onların yanına gelince dudaklarımı büzdüm ve mavi gözlerine bakarak konuştum.

"Yalnız mısın?"

Hayır, kendimden tiksinmiyorum tabii. Saçmalamayın.

"Evet, istersen takılalım." Gülümsedim.

Elimle sarı saçımdan kalın bir tutam aldım ve oynamaya başladım.

"Ama burası fazla kalabalık. Kalabalıkta eğlenilmez ki."

Bana baktı ve sırıttı.

"Sen nasıl istersen sen bebeğim."

Ayağa kalktı yanıma geldi ve kolunu omzuma attı. Üzerinde hafif bir sarhoşluk vardı.

İkinci kata çıkan merdivenlere geldiğimizde insan kalmamıştı. Boştu merdiven.

Beni duvara yasladı. Dudaklarıma yaklaşınca elimi araya koydum. İçinden gelen kusma isteğini bastırmaya çalışarak konuştum.

"Odaya gitmeden olmaz."

Pislikçe sırıttı.

"Yatağa fazla meraklısın sanırım."

Bir şey demedim. Güldüm. Bu gülüşün altında yatan tehditi hissedememişti.

Merdivenlerden çıkınca 3. Odaya girdik.

İçeriye girince kapıyı kapattı ve beni duvara yasladı. Yüzü yakınımdayken fısıltıyla konuştu.

"Seni o vampirin gönderdiğini biliyorum."

Bir elini boğazıma yerleştirdi ve sıkmaya başladı. O kadar da etki etmiyordu.

"Ama o piçe söyle onu bulduğum an önceden olduğu gibi soyunu kurutacağım."

Gözlerim kocaman açılırken belli belirsiz bir telaşla konuştum.

"Ona ne yaptın?"

Kahlahasıyla gözlerinin kenarı kırışmıştı. Cam gibi gözleri gözlerime döndüğünde tehlikeyle parlıyordu.

"Ona sorsana, kurtlarla çevrili bir mekana nasıl gelebilecekmiş?"

Bu defa kahkaha atan taraf bendim. Gerçekten diğer vampirin buraya savunmasız bir kız göndereceğini mi düşünmüştü?

Yüzümdeki gülümsemeye anlamazca baktı.

Pozisyonlarımız değişirken ben onu duvara yaslamıştım ve boğazını sıkıyordum.

"Gerçekten bu kadar basit bir plan olacağını mı sandın?"

Köpek dişlerim uzarken bana hayretle bakıyordu. Vampir kokmuyordum. İnsandım. Gözlerim şu anda kırmızı olması gerekirken maviydi.

"Sen.."

"Şşt." diyerek onu susturdum ve tehlikeli bir sesle konuşmaya başladım. "Bu bir sır. Ve sırlar mezara kadar gider."