Sabah kalktığımda James yanımda yoktu.Yataktan kalktım ve karşımdaki boy aynasına baktım.Eşofmanlarlı halime bakarak kendime güldüm.İçerden sesler gelmeye başladığını duyunca hemen aşağı indim.Sesler mutfaktan geliyordu.Yavaşça mutfağa girdiğimde James'in yemek hazırladığını ve çok güzel bir şekilde masayı hazırladığını gördüm.Beni görünce gülümsedi ve oturmamı işaret etti.Onun yanına gittim ve dudaklarına minik bir öpücük kondurdum.Masaya oturduğumda James'in yemek için baya kastığını gördüm.
Güzel bir kavaltıdan sonra James'in odasına geri döndüm.Çantama elimi atıp telefonumu çıkardım.Annem 21 cevapsız çağrı bırakmıştı.Babamda gittiğim haberini almış olmalı ki 16 tane mesaj atmıştı.Kitli ekranımdaki mesajları geçerken tanımadığım bir numaranın bana "Nasılsın? ;) bayadır hörüşmüyoruz özledim seni..."yazdığını gördüm.Tam mesajı açıcaktım ki James'in içeri girmesiyle telefonu kapadım.Arkama geçip bana sarıldı.
-Nasıl hissediyosun?
-bilmiyorum...
-Bence bi evine gitmeliyiz annen ve baban baya merak etmişlerdir seni.
-Umrumda değil baştan bunları yaparken beni merak ettiler mi ki beni acaba?
-Tabiki etmişlerdir.Onlarda insan unutma..Her insan hata yapar..
-Ama böyle bir hata affedilemez
-Sırf böyle birşey yaptılar diye onları annelik ve babalıktan red mi ediceksin?
-Gerekirse evet
-Saçmalama Amber onlar senin annen ve baban kimse yanında yokken her zaman yanında olucak kişiler.
James'in bu sözüne kafam takılmıştı.Elimde olmadan duygusallaşmıştım.James'in kollarından kendimi çekerek telefonumu elime aldım.James'in yanından hızlıca geçerek bahçeye indim.Havuzun yanında duran bambu koltuklara oturdum ve annemi aradım.Telefon iki kere çaldıktan sonra annemin sesini duydum.
-AMBER!!Şükürler olsum sana sonunda ulaşabildim.İyi misin kızım?Nerdesin?
-Sakin ol anne...Sadece beni merak etme diye aradım.Yerimi söylemeyeceğim ve geri dönmeyeceğim..
-Amb...
Telefonu suratına kapamıştım.Geri dönmek istemiyordum.Onların yüzünü görmeyi...Tekrar onlara sarılmayı hiç istemiyordum.Gözlerimden akan yaşları sildikten sonra adsız mesaja baktım.Tanımadığım biri olsa gerekti çünkü telefonu kayıtlı değildi ama uzun zamandır görüşmüyoruz yazmıştı.Eskiden tanıdığım ve numarasını silmiş olduğum kim vardı ki?Tam düşünürken bir mesaj daha geldi."Numaranı Em'den aldım." Hemen Em'e mesaj attım.
-Em en son numaramı kime verdin?
-David istemişti dün akşam.
David?!?! Bu çocuğun benimle derdi neydi yine?Ne yaşadıysak benim için bitmişti.En sonunda cevap verdim.
-David bak bi geçmişimiz olmuş olabilir ama bu bana bişey ifade etmiyo ve tekrar seninle konuşmak istemiyorum.
-Sadece arkadaş olmak istiyorum.
-Ama ben istemiyorum..Lütfen bana bidaha yazma.
Arkasından cevap gelmedi.James gelip yanıma oturdu ve dışarı çıkmak isteyip istemediğimi sordu,bende bu kadar şeyden sonra kafamı dağıtmak için olur dedim.Hazırlandıktan sonra el ele tutuşup öğlen yemeği için bir yere gittik.
Güzel bir yemekten sonra el ele tutuşup kapıdan çıkıyorduk ki aynı anda David ve bir kız içeri girdi.David eskisinden de daha yakışıklı olmuştu.Siyah saçları ve kahverengi büyük gözleri...Sanki tekrar ona karşı birşeyler hissedicek gibi olmuştum.Birden göz göze gelmiştik ve biz çıkana kadar öyle kalmıştık.Çıktığımızda James'e baktım ve o an David'i tekrar unuttum.
-Bir arkadaşın mıydı o?
-A şey evet eski bir arkadaşım artık hiç konuşmuyoruz.
-peki.
Dedi ve kolunu omzuma attı.Aylar sonra onu tekrar görmek beni biraz sarsmıştı üstelik başka bir kızla ama artık bunu düşünmemeliydim.Bana çok değer veren ve beni accayip seven bir sevgilim vardı.Yolun ortasında durdum ve kollarımı James'in boynuna sardım.
-Seni çok seviyorum.
-Bende seni.
Dedikten sonra dudaklarına yapıştım ve öpüşmeye başladık.Bir kaç saniye sonra dudaklarından ayrılıp elimi eline kenetledim ve yürümeye devam ettik.
Eve geldiğimzde James'in verdiği eşofmanları tekrar ayağıma geçirdim ve salondaki koltuğa oturdum.James de giyindikten sonra gelip yanıma oturdu.
-Film izleyelim mi?
-olur ama korku olsun.
-tamam sen nasıl istersen prenses
Kendimi tutamayıp gülümsedim.Filmi koyduktan sonra tekrar yanıma oturdu ve kolunu omzuma attı bende karşılık olarak kafamı omzuna koydum.O an bütün yaşadıklarımı unutturmuştu bana.Daha fazla birşey düşünememeye karar vererek James'in kollarında filmi izlemeye başladım.
