Son Bir İntihar

Geçmişten Gelen Mektup✉️

Sevgili Çocuk;

Burası benim kocaman okyanusum. Bu beyaz sayfa suyum ve her bir harf de ben. Çok büyük bir anlamı olduğu için çocuksun sen de, yoksa çocuk olduğun için değil. Kelimelerde gizli anlamlar vardır. Sessiz olur ve dikkatli bakarsan, ordalar.

Sen, anlayışlı birisin, güzle bir kalbin var, biliyorum. Belki de sadece öyle olmasını istediğim için yanılıyorumdur ama olsun, sen benim her şeyimsin çocuk.

Kurduğum her cümlede aklıma gelensin. Her şarkı sözünde ve her melodide. Bir kitapta okuduğum anlamsız bir kelimenin anlamısın sen. Sesini saatlerce dinleyip yüzünü, seyredebileceğim, kokunu gecelere saklayıp özleminle sarıp, ağlamama neden olacak tek şeysin. Neden bu kadar sevdiğimi bilmeden her şeyiyle ve her şeyine rağmen sevdiğimsin.
Anlamıyorsun değil mi?

Tamam, haklısın. Suç bende ama sen de masum değilsin. Ben sana hissettiklerimi kelimelerle ifade etmeye çalıştığım için suçluyum, kelimelerin anlatamayacağını bildiğim halde kalemime sarıldığım için. Ama sen de biraz olsun izin vermediğin için suçlusun çocuk.

Hayatının kıyısına alsan beni, sadece biraz mavine karışsam siyahımla, çok azıcık. İnan bozmam rengini, sadece daha güzel yaparım.

Neden izin vermiyorsun ki sanki? Çok mu korkuyorsun siyaha bulanıp kurtulamamaktan? Ben seni siyahıma karıştırmam merak etme, kendi karanlığımda kendi ellerimle boğmam seni. Boğamam ki zaten. Yapamam. Çekilirim kenara. Gerekirse yıkarım mavin temizlenene kadar. Hatta istersen sana hiç dokunmadan yanı başında beklerim yıllarca. Sadece kokun olsun, biraz da sesin... Sen sarılmasan da olur. Ben idare ederim, sorun etme.

Bazen çok merak ediyorum be çocuk. Sen De Sevdin Mi Böyle? Karşısında kim olursa olsun o geldi mi aklına, gülüşlerde gördün mü onu, her köşe başında belki çıkar diye bekledin mi ya da gördüğün her kıza o olmadığını bile bile "inşallah odur" diye baktın mı, her aklına geldiğinde kalbin yerinden çıkacakmış gibi attı mı mesela, onu düşününce nefesin daraldı mı, sol yanın ağrıdı mı, gözyaşlarını onun attığı minicik bir adımın mutluluğundan saatlerce akıttın mı, rüyalarında ağırladın mı her gece, hayaller kurdun mu onunla ama sadece imkansız olduğunu bildiğin belkilerle.. Hayallerinde bile dokunmaya kıyamadığın oldu mu, rüyalarında bir kere bile onun da seni sevmediği?.. Unuttum dedin mi hiç, belki kalbimi kandırabilirim diye? Yalan söyledin mi kendine? Onun için ruhunun acısını dindirdin mi hiç?

Ben yaptım çocuk. Hem de her gün, her şarkıda, her sokağa çıkışımda, her rüyanın ardında ve her hayalde, bütün kitaplarda ve bütün sayfalarda. Hatta belki de bütün kelimelerde.

Sayfalarca yazdın mı onun okumayacağını bile bile? Ben yazdım ama sonra yırttım. "Değmez!" dedim "unuturum", idare ettim bir süre bu yalanla, kalbimi kandırdım. Ama sonra seni gördüm, kalbim bağırdı bana, "Yalan söylüyorsun" diye Sonra sen bir adım attın, minicik, ufacık..Ben seni yeniden sevdim.

Aşkı yakıştıramadım hislerime çünkü sevgi sonsuzdu benim için. Uçsuz bucaksız.. Seni çok sevdim çocuk, sen de sevdin mi böyle?

Duydun mu kelimelerimin içindeki çığlıkları? Gördün mü gözlerimden akan damlaları? Anladın mı kalbimin hissettiklerini ve sen de hissettin mi derinlerdeki acıyı az da olsa?

'Hayır' dediğini duyar gibiyim. Çünkü anlaman için yıllarını vermen lazım. Her zaman her yerde ve hiçbir zaman hiçbir yerde sevmemen lazım. Herkes bilirken ama kimseye söylemeden. Yapabilir misin çocuk?

Ben yaptım. Seni hep sevdim. Ne olursa olsun, en çok üzdü anda da sevdim. Ama hiç sevmiyormuş gibi davrandım. Herkes bildi seni sevdiğimi ama kimseye kalbimdekileri söylemedim. Söyleyemedim be çocuk! Kimse anlayamadı ki.

'Sev' dediler 'sevmek güzel'
'Ah!' dediler 'ben de sevdim böyle'

Gerçekten mi? Siz de sevdiniz mi böyle? Söylediğiniz, yazdığınz ve yaptığınız hiçbir şeyin kalbinizin seslerini anlatamadığı oldu mu?

Çok sevdim be çocuk.. Nasıl anlatılır bilmeden, ne yapılır bilmeden... Beni kimse sevmedi çocuk ya da sevdi de ben bilmedim. Kimse bana 'seni seviyorum' demedi. Ama bosver demesinde zaten. Ben seni severken kimse sevmesin beni. Üzmek istemiyorum, kalbini kırmak istemiyorum hiçbirinin. Çünkü şu küçük kalbimi seninle doldurup taşırırken nasıl başka birine yer vereyim? Olmazki ki, yapamam.

Seni de kimse sevmesin çocuk, sen de kimseyi sevme. Beni de sevme, fark etmez. Evet, bencilim ama ben böyleyim. Seni tek ben seveyim sen beni sevmesen de olur.

Korkuyorum... Elde ettiğim anda kaybetmekten korkuyorum. Sakın sevme beni. Ama benim sevgimi de iteleme. Çünkü incinir. Hatta kırılır. Tam uçurumun kenarındayız, senin koluna tutunduk. Silkelersen düşeriz. Umutlarım, hayallerim, sevgim ve ben. Sonra ölürüz. Sen katil olursun çocuk. İstemem ellerinin benim siyahıma bulanmasını.

Bir adım geri git, beni de beraberinde uçurumun kenarından biraz daha uzaklaştır. Biraz daha gülümset. Hayatımı kurtar. Sonra oturalım oralarda bir yerlere. Saçımı okşa, başımı göğsüne koyayım, kokun nefesim olsun, bana şarkı söyle ya da sadece konuş ne olursa, fark etmez. Sesini ezberleyelim, saçlarına dokunayım bir kez, ellerimde hissedeyim sonsuza kadar. Bir kere gülümse. Gözlerin kısılsın, gamzeni göreyim yine yeşil penyeni giyin. Ben seni onunla sevdim.

Sonra git çocuk. Eğer bunca şeye rağmen hala kalkmak istiyorsan yanımdan, tutmam seni, git. Sesini ezberledim, kokunu içime çektim, saçlarını ellerimde hissettim, gülüşünü gördüm, nelki ilk ve son kez sarıldım ya hani, git. Unutmam seni. Ben severim yine, sen sevme istemezsen. Ama seversen de alıştıra alıştıra sev. Bir anda seversen çok gelir, taşıyamaz ruhum, ezilir çocuk. Yine ölürüm.

Sen sakın ellerini benim siyahıma bulaştırma, mavi kal. Ya da hangi renksen öyle... Siyaha aşık maviyi hatta hiçbir rengi sevemez ya hani, işte ben seni imkansız olduğun için seviyorum çocuk.

...

Umarım bir gün bu yazdıklarımı okursun. Çünkü okuman için yanımda olman lazım.

|2016|