sonkatil_
Genç kız canlı yayını başlattığı anda yüzlerce kişi anında girip onu izlemeye başladı. Bir haftadır ortalardan kaybolan kitap kurdu geri dönmüştü. Bir haftadır ilk defa herhangi bir sosyal medya hesabında aktifti. Herkes onun için fazlasıyla endişelenmiş ve sürekli iletişime geçmek için ellerinden geleni yapmışlardı. Ama sonuç hüsrandan başka bir şey olmamıştı. Türkiye'nin en ünlü bookstagram hesabına sahip anonim kullanıcı bir hafta boyunca adeta hayalet olmuştu. İnstagram, tweter, snapchat, wattpad ve hatta whatsApp bile kullanmamıştı. Facebook'unu kapatmış, tweter'ı dondurmuş, blogundaki yazıları silmiş, instagramda binlerce beğeniye sahip fotoğraflarını kaldırmış, snap üzerinden kimseyle iletişime geçmemiş ve tam yedi gündür whatsapp'ında aktif olmamıştı. Şimdi herkes çok şaşkındı ve yorumlar yağmur gibi yağıyordu ekranın altında.
Anonim bookstagram ilk defa yüzü neredeyse görünecek şekilde oturmuştu kameranın karşısına. Gecenin 12'si ve büyük ihtimalle dışarıda olduğu için oldukça karanlık bir ekran vardı izleyenlerin önünde. Birkaç tıkırtının ardından kamera dudakları görünecek şekilde ayarlanmıştı.
"Merhaba. Evet şimdi hepiniz bir haftadır benim nerede olduğumu merak ediyorsunuz? Neden böyle uçup gittiğimi, hesaplarıma ne yaptığımı, kendimde olup olmadığımı falan."
Sesi oldukça güçsüz ve pürüzlü çıkıyordu genç kızın ve hayranları çoktan endişelenmeye başlamıştı bile. Ekranın altından gelen yorumları görmemek imkansızdı ama kız hiçbirine cevap vermiyordu.
Birkaç saniye geçen sessizliğin ardından yutkunup devam etti.
"Burası bir orman. Ama yaşadığım şehideki bir yer değil, şuan şehir dışındayım. Öncelikle söylemem gereken şey bir daha hesaplarımın açılmayacağı olacak. Bir çoğunuz bana sinirlenecek, küfredecek, küsecek ama umrumda değil."
Kız güçsüz ve hırıltılı sesinin altından kıkırdayıp burnunu çekti ve tekrar birkaç saniye sustu. Rüzgarın uğultusu ekrandakiler için korkutucu olmaya başlamıştı artık. Bir an önce bu şaka sona ermeliydi.
"Burada ne bok yediÄŸimi soranlara cevap veriyorum. Oturuyorum."
Tekrar hırıltılı bir kahkaha atıp kafasını ağaca yasladı ve ekranda sadece çenesi gözükürken gözlerini kapatıp kimsenin görmediğini bildiği yumruk olan elini daha da sıktı.
"18 yaşın altında olanlar şimdi lütfen bu canlı yayını kapatabilir mi?"
Birden bire ciddiyetle söylediği cümlenin ardından çoğu genç yayından çıkmış ve korkuyla sevdikleri yazarın sosyal medya hesaplarını kontrol etmeye başlamışlardı. Ama hala meraklı olup ekran başında oturanlar da vardı ve genç kitap kurdu -aynı zamanda da anonim yazar- bunun farkındaydı. Son kez boğazını tepizleyip biraz daha yaklaştı kameraya. Hala yüzü gözükmüyordu ama yüz hatları yavaş yavaş ortaya çıkıyordu işte.
"Son kez söylüyorum, küçükler hemen yayını terk etsin. Korkacağınız ve hiç hoşunuza gitmeyen şeyler olacak. Görmek isteyeceğiniz bir şey değil. Çıkıp gidin."
İzleyici sayısı birkaç saniye boyunca hızla azalmış ancak ardın son hız artmaya devam etmişti. Kız sinirle yumruğunu daha da sıktı ve kafasını eğip elinden damlayan kanlara baktı. Sonra dudağının kenarını kıvırıp kanlı elini ekrana uzattı.
"Bu bir jilet. Gelirken marketten aldım. Evet sizi zekiler o jileti üzerimde kullanacağım."
Kanlı parmaklarının arasında döndürdüğü sivri metale memnuniyetle baktı kız ve ıslık çalıp ekranı kollarına doğru indirdi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Son Bir İntihar
Şiir~Bir insanın en çok da hayalleri temiz kalmalı.~ Küçük şeylere anlam olan kocaman adamlar için.. Balıklar benim, siz kirletmeden hepsini yanıma aldım ?(Kaptan' için) [Sözler bana aittir.]
