Gözlerimi açtığımda gene hastanedeydim ama basımda elif teyze vardı. Elif teyzeyi uyandırmamaya özen göstererek yataktan kalktım ve koridora çıktım. insanların bazıları ağlıyor bazıları sevinç çığlığı atıyor bazıları ise bir umut bekliyor sadece. Merdivenler ve koridorlar bitince hastanenin çıkışına gelmiştim dışarıya çıkmak istiyordum ama korkuyordum ya çok sevdiğim biri yanıma gelirde ben onu tanımazsam.
Salaksın
Hayır!
Evet! Bide çok aptalsın.
Yeter sus!
Ben olmayınca ne yapacaksın.
Sensiz yaşaya bilirim.
Tamam peki sen bilirsin ben gidiyorum.
Git!
Sinir oluyorum benim le konuşan sese. Yavaş yavaş çıkışa doğru ilerliyordum. Çıkışa gelmiştim ilk adımımı attım ve dışarı çıktım bir banka oturdum ve düşünmeye başladım. Ben nasıl bir kızdım? Mutlumuydum? Kaç yaşındaydım? Yani kendime baktığım zaman 16 gibi duruyorum ama gerçek yaşım kaçtı ki. Yanımda hareketlilik his edince yanıma baktım genç bir çocuktu. Kimdi bu? Neden buraya oturmuştu. Etrafıma baktığımda boş banklar olduğunu gördüm. Neden benim yanıma oturuyorsa ben yalnız kalmak için dışarı çıkmıştım. Artık yukarı çıkmam gerektiğini anlamıştım çünkü hava soğumaya başlamıştı ayağa kalktım ve ilerlemeye başladım.
-kaçmaktan ne zaman vazgeçeceksin deniz!
-bana mı dediniz?
-senden başka kimse yok bur da!
Etrafıma baktığımda kimse yoktu nereye gitmişlerdi.
-kusura bakmayın az önce ne dediğinizi duymadım.
-kaçmaktan ne zaman vazgeçeceksin.
Ses kulağımda yankılarınken gözümün önüne görüntü gelmeye başlamıştı.
Bir çocuk ve ben vardım kavga ediyorduk ben sinirlenip kafeden çıkarken de bu sözü soyluyordu. kaçmaktan ne zaman vazgeçeceksin deniz! Ses kulağımda yankılanırken gözlerim karar maya başlamıştım yere düştüğümü anlamıştım çünkü başımı vurmuştum artık gözlerimi açamıyordum ve uymaya karar verip gözlerimi sıkıca kapattım.
usq
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BOŞLUK-KARALIK-
RandomÖlüyorum Hayır aptal ölmüyorsun. Sen kimsin? Ben senim. Derken Ne olmuştu bana ben kimim neden bir sesle konuşuyorum ben korkuyorum ölmek istiyorum. Aptal gözlerini aç!
