Gözlerimi açmak istemiyordum çünkü çok uykum vardı. Zorla da olsa gözlerimi açtım karşımda o çocuk vardı.
-hey senin ne işin var bur da teyzem nerde?
-of bağırma deniz ya sesin çok cırtlak çıkıyor.
-özü-özür dilerim.
-özür dileme.
-şey elif teyzem nerde?
-onlar diğer hastanede.
-ben neden bur dayım? neresi burası?
-benim babamın hastanesindesin.
-ama neden?
-deniz yeter çok soru soruyorsun bir sus artık.
-sen bana niye bağırıyorsun.
-çünkü artık bıktım bu çocukça oyunlarından.
-ben mi oyun oynuyorum.
-ben olacak değilim her halde. Bir dakika ya sen annen ve babanı mı özledin yanlarına mı gitmek istiyorsun.
Bir an düşündüm onların yanına mı gitmek istiyorum diye evet annem ve babamı istiyordum.
-evet de sana ne.
-iyi ben seni öldürürüm.
Çocuk birden üstüme gelmeye başlayınca kaçmaya çalışmadım çünkü hiçbir şey hatırlamayan biri ne işe yarar. Boğazımı çok acıtmıştı canım yanıyordu. Artık direnecek gücüm kalmamıştı gözlerimi kapattım ve karanlık.
-ayaz nasıl böyle sorumsuzca hareket edersin.
-baba bir an da oldu ona zarar gelsin istemiyorum bende.
Bulanık bulanık duyduğum sözcüklerde bunlar vardı.
-he bide ayaz kız gerçekten büyük bir kaza yapmış yani beyni hasar almış o yüzden hafıza kaybı var.
-baba ben özür dilerim.
-benden değil denizden özür dile.
-tamam.
Saclarıma dokunan elle irkildim.
-biliyorum uyanıksın. Korkma aç gözlerine.
Ses bana güven veriyordu yavaşça gözlerimi açtım bana yumuşacık ve sevgiyle bakan iki gözle karşılaştım.
-biliyordum küçük cadı.
-neyi?
-uyumadığını.
-adi.
İkimizde gülünce mutlu olmuştu ayaz ama neden beni öldürmeye çalıştı hala aklım almıyordu. Aradan saatler geçmişti ama ne teyzemden haber vardı ne ayazdan. Canım sıkılmaya başlamıştı artık sürekli oflayıp pufluyorum. Hemşire odaya girince bir anlık şok yaşadı.
-siz Deniz Keskinsiniz.
-evet de ne oldu.
-ya ben sizin kitaplarınıza bayılıyorum.
-kitap mı?
-ya evet hanı bir kitabınız var ya ay ismini hatırlayamıyorum aman neyse ay çok mutlu oldum.
-pardon ama ben kitap yazmıyorum.
-olamaz ki.
Kız telefonunu çıkartıp bir şeyler yapıp bana verdi. Google arama boşluğunda benim adım yazıyordu ilk linke tıkladım benim fotoğrafım vardı ve benimle ilgili açıklama.
Genç yazar Deniz Keskin yeni kitabıyla çok büyük bir kitleye sahip oldu. Yazdığı kitapları on milyondan fazla kişi okuyordu. Genç yazar onumuz deki ay kitabı çıkacaktı ama genç yazar bir trafik kazası yaşadı. Kaza sırasında yayın evinden çıkıyor ve evine gitmek arabasına biniyor. Söylenenlere göre frenleri tutmadığı için başka bir arabayla çarpışmış ve kaza sırasında başına aldığı ağır darbeler yüzünden hayatını kaybettiği açıklandı.
Ne bir dakika ben ölmedim ki.
-bu haber her yerde böylemi geçiyor.
-evet.
-ama be- ben ölmedim ki.
-işte bende ona şaşırıyorum daha bir ay önce açıklandı öldüğünüz.
-ama nasıl olur.
-hatta biz hastanedeki kızlarla sizin cenazenize geldik pek kimse yoktu zaten.
-cenazemi?
-evet.
Hayır ya ne oluyordu bur da ben yaşıyorum ölmedim ama her kez beni ölmüş biliyor bu çok saçma. Neden böyle bir şey yapılmıştı. Bunu yapan neden yapmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BOŞLUK-KARALIK-
RandomÖlüyorum Hayır aptal ölmüyorsun. Sen kimsin? Ben senim. Derken Ne olmuştu bana ben kimim neden bir sesle konuşuyorum ben korkuyorum ölmek istiyorum. Aptal gözlerini aç!