BOŞLUK-KARALIK-

BOŞLUK-13-

Yazar'dan
Hayat tesadüfle doluydu. Deniz içinde öyleydi Yeni adıyla Alvina. Hızlı koşuyordu nereye gittiğini bilmiyordu. Alvina yere düşmesiyle acı içinde inledi. Yağmurda yağmaya başlamıştı hava kararmıştı. Alvina etrafına baktı hiç bilmediği bir yerdi burası. Ne yapacaktı yolu bile hatırlamıyordu. Çaresizce ayağa kalkmaya çatıştı ama düşerken incittiği bileği buna izin vermiyordu. Ayaz en yakın arkadaşlarının yanına gitmek üzere yola çıkmıştı. Evet gitmemişti sorunlardan kaçmamıştı onlarla yüzleşmek istediği için buradaydı. Hızla arabayla giderken yolda gördüğü kız dikkatini çekti ve arabayı durdu. Yağmur şiddetini arttırmıştı. Ayaz kıza yaklaşıp konuştu. "İyimisiniz? Yardıma ihtiyacınız varmı?" Alvina duyduğu tanıdık sesle başını kaldırdı. Karşısında ayazı gördüğü gibi ufak çaplı bir şok yaşada belli etmedi."Ben yani ben koşuyordum düştüm bileğimi incittim kalkamıyorum. Aslında eve geri dönmek istedim ama kalkamadım" ayaz kızın yüzünü inceledi tanıdık geliyordu bu yüz bu ses. "isterseniz bırakayım sizi evinize" alvina düşündü bilmiyordu ki evin yerini. "ben yani evin yerini bilmiyorum." ayaz bu semtte oturan kesi tanıyordu. "kimin kızı olduğunu söyle ben burdaki her kesi tanıyorum?" alvina düşündü eve geri dönmesinin tek yolu ayazdı. "Ben yani Alvina Bendis Akça. Akça ailesinin kızıyım. Ayaz durdu demek çoçulların bahsettiği kız buydu. Ayaz alvinayı kucağına aldı. Arabaya bindirdi. Sessiz geçen yolcuktan sonra Ayaz gelmişti. Tekrar alvinayı kucağına aldı ve eve girdi.
" Size kaçak getirdim Hakan abi" ayaz alvinayı yere bırakmıştı. Hakan Akça hızla kızına sarıldı. Korkmuştu tekrar kızını kaybetmekten. "Söz bir daha istemediğin bir şeyi yapmakta zorlamıycam seni. Canım kızım çok korktum birdaha kaçma lütfen." bendis hakan abisinin sarılışına karşılık verdi. Acaba baba derse ne olurdu. "Tamam baba birdaha asla yapmam." Hakan Akça bunu duyduğu için çok mutluydu kızı ona baba demişti. Alvina bu aileyi hak etmiyordu çok kötü bir kızdı bu aileye göre. Alvina kendi düşüncelerinde boğulurken Arda Alvina'nın dizlerinin kan olduğunu gördü. Hızla Kız kardeşinin yanına gitti." dizlerine ne oldun lan?" Alvina bakışlarını dizlerine indirdi. Kanıyordu dizleri düşmüştü çünkü bu kadar kötü düştüğünü düşünmemişti oysaki. Aras lafa girdi. "Sadece dizlerini değilki kolları ve yüzüde yara bere içinde ne yaptın lan sen?" düştüğü zaman yere yapıştı evet ama bu kadar olduğunu bilmiyordu. Alvina'nın başı dönüyordu konuşmak istiyordu fakat konuşamıyordu beynine ne kadar konuşma emri versede yapamıyordu. Gözleri kayıyordu Alvina'nın birden yere düştü ve gözlerini kapattı kendini yönetemiyorsu alvina. Aytaç hızla Alvina'nın yanına gitti ve kucağına aldı ayazın arabası kapıdaydı zaten hemen arabaya binip en yakın hastaneye sürmeye başladı.

Alvina'dan devam;

Kendimi yönetemiyordum yapmak istemediğim şeyleri yapıyordum. Hissettiğim acıyla gözlerimi açtım. Karşımda doktor vardı ve dizlerime dikiş atıyordu. "napıyordunuz ben o kadar kötü düşmedim dikişlik durum yok." Doktor gülümsedi işini yaparken benimle de konuşuyordu. "O kadar emin olma küçük kız doktor olan benim."eldivenlerini çıkartırken söze devam etti."dikişlerin tekrar açılmasını ve acı çekmek istemiyorsan 1 hafta kadar yürümeni tavsiye etmiyorum ve ayrıca dikişli yerler hava alsın daha çabuk iyileşir.Evet abisi benden bu kadar küçük kız kardeşinizi alabilirsiniz dediklerim geçerli bu da ilaçları her gün içsin ve kremleri sürmeyi unutmayın." bakışlarım Aytaçla buluştu." Duydun küçük hanım yani şanslısın ki okula gitmeyeceksin. Şimdi serumun bittiğine göre eve gidebiliriz." Aytaç beni kucağına almış gidiyorduk."Hey ama ben okula gitmek istiyorum hem bana bir şey olmaz bırak kendim yürüyim."Aytaç beni dinlemiyordu bile." Ya abi bırak beni ben kendim yürürüm yağ" ben demin Aytaç a abi demiştim bu kelimeler hep yanlışlıkla oluyor." Evet küçük hanım bırakmak isterdim ama o dikişler açılırsa inan bana babamızda beni açar" gülümsedi lan o sert aytaç güldü lanğğ. Daha fazla ses çıkarmayıp gözlerimi kapattım ve eve gidene kadar uyumaya başladım.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Sabah gözümü deşecek derecede güneş ışıklarıyla gözümü açtım ben ne ara odaya çıktım da uyudum. Yavaşca yatakta doğruldum. Uykum açılınca Yavaşca yataktan kalıp aynaya baktım. Yüzümde çizikler vardı ah güzelim yüzüm gitmişti inş iz kalmaz. Üzerimde olan çamurlu tulumu çıkarttım ve dolabı açtım hava alması gerek demişti doktor çokta dar olmayan kısa bir pijama giydim ve askılı aldım dolaptan. Odadan çıktım ve Yavaşca merdivenlerden inmeye başladım. Ev sessizdi acaba her kes neredeydi? Merdivenler bitmişti hele şükür. Mutfak olarak tahmin ettiğim yere girdim hizmetler kahvaltı yapıyordu. Beni gördükleri gibi ayağa kalktılar. "kız oturun be sanki kraliyet kızıyım bana da Bi tabak çıkarı verin bakayım açıkmışam."hepsi güldü ve bana da tabak çıkardılar ama yanımda rahat edemedikleri açıkça belliydi." le ne rahatsız oluyorsunuz benden rahat rahat dedikodu yapa bilirsiniz hatta bende katılayım çok severim o işi" çalışanlarla tanışmış dedikoduya başlamıştık bile en son müğe anlıda kalmıştık. "kız o karı beni deli ediyor her kesi buluyor ya."hepsi bir ağızdan güldü içeri birinin girmesiyle hepsi ayağa kalktı.kafamı kaldırdım tanımıyordum ben bunu." bir şey mi lazım oldu Yağız bey? " Hatice ablanın sorusuna karşılık adam" hayır sadece gülüşüme seslerine geldim. Bu küçük kız kim Hatice abla? "Hatice abla konuşmadan lafa girdim" ben Alvina ve sen kimsin.?" yağız güldü" demek hakan amcamın kızı sensin. Ben yağız" başımı salladım. Yağız delsi gittikten sonra biz güzel dedikodu yapmıştık ama benim canım sıkılıyordu. "Hatice abla babamı ararmısın?" Hatice abla babamı arayıp bana verdi. "efendim Hatice alvina ya bir şey mi oldu?" güldüm. "benim baba alvina ben okula gitmek istiyorum evde canım sıkıyor?" babam bir süre düşündü. "kızım okulu bırakata sen benim yanıma gel walla ben de sıkıldım burda."güldüm" emriniz olur babacım hemen geliyorum." ani hareketile bacağıma giren acıyla inledim. Allahtan etrafta kimse yoktu. Yavaş adımlarla odama çıktım ve dolapta olan tulumu aldım ve beyaz Kazakğı aldım yavşca üzerimdekileri çıkarttım ve giyindim. Aynadan saçlarıma baktım çok karmaşıktı. Kocaman olan makyaj masasına oturdum ve tarağı alıp saçımı taradım. Parfümler dikkatimi çekmişti ve en güzel kokanı üstüme bocaladım. Hareketlerime dikkat ederek kalktım ve aşşağı indim. "Hatice abla benim ayakkabılarım nerede?" Hatice abla elinde Beyaz sporlarla geldi. "burda deli kız.bide dün telefonun çok çaldı girişte bırakmışsın."hızla telefonumu elime aldım aramalarda tabiki ayazın babası vardı. Allah kahretmesin ya. Koşarak evden çıkacaken bir şeye çarptım ve ikimizde yere düştük. Ah yazğıza çarpmışım." kusura bakma ya"hızla ayağa kalktım. "önemli değil sen iyi misin?" başımı sallayarak evden çıktım hemen onur amcayı aradım." Alo deniz kızım nerdesin sen ya ulaşamadım sana."derin bir nefes aldım." iyiyim ya telefonumu dün unutmuşum girişte almamışım şimdi babamın yanına gidiyorum." ah bacaklarıma acı giriyordu." bende merak ettim dün ayaz oraya geldi gitmemiş. Onu haber vermek istedim ama ulaşamadım sana."tam söze girecektim ki şöför geldi." buyrun alvina hanım"arabaya bindim ve konuşmaya devam ettim. "Evet geldi gördüm daha olan çok şey var ama anlatamam. Ben yarın size uğrarım anlatırım dikişleride göstermiş olurum."onur amca derin nefes aldı."ne oldu bilmiyorum ama büğün hastanedeyiz gelmeye çalış." şöför bana baktı bu adam beni dinliyordu. "tamam canım ben uğrarım sana uzun zaman oldu."onur amcanın gülme sesi geldi." manyak kız kapat hadi gel büğün unutma."güldüm          " tamam gelirm." telefonu kapattım ve öndeki şöföre ters ters baktım." geldik alvina hanım"arabandan indim ve şirkete girdim. Her kesin bakışı anında beni buldu. Danışmaya gittim "ben alvina Akça babamın yanına geldim kaçıncı kat?" kadın içtenlikle gülümsedi "ben size eşlik ederim alvina hanım buyrun önden." önden yürümeye başladım asansöre Binmiştik kadın 8 kata basmıştı bunu aklıma not etmeliydim. Sonuçta artık buraya sık sık gelecektim.