BOŞLUK-KARALIK-

BOŞLUK-5-

Bir kadın karşımda oturuyordu. Kucağında küçük bir kız çocuğu vardı kızın saçları sarı renkteydi gözleri ise aynı benimki gibiydi deniz mavisiydi. Kız birden kadının kucağından kalkıp benim yanıma geldi elimi tutup kadının yanına götürdü.

-anne bak ablamı buldum.

-deniz o senin ablan değil kızım senin ablan 5 yıl önce öldü.

Kadının gözleri de deniz mavisiydi birden bir adam seslendi.

-Zeynep hadi gelin masa hazır.

-Tamam.

-Anne bu kızda bizle gelsin.

-Hayır dedim deniz bizim evimize ablandan başkası giremez.

Nedenini bilmediğim şekilde üzülüyordum. Kadın bana çok yakın geliyordu bir yerden tanıyordum içimden kadına anne demek gelmişti.

-anne ben senin kızınım deniz.

-hayır benim deniz 5 yıl önce öldü.

-anne yapma.

-sus deniz öldü onun yerini asla alamazsın.

-an-

Suratıma yediğim tokatla sustum. Kadın hemen küçük kızı alıp gitti ben ise oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordum omuzuma dokunan elle kafamı kaldırdım. Karşımda sarı saçlı siyah gözlü bir kadın vardı.

Karanlıktaydım bir ses uyanmamı söylüyordu.

-deniz hadi ama kalk. Baba neden sürekli bayılıyor?

-bilmiyorum ama tahminimiz var ya sıkıntıdan bunalıyor da bayılıyor ya da bir şeyler görüyor ve kaldıramayınca bayılıyor.

-ya neden uyanmadı hala.

-çocuk bak sus zaten sizin yüzünüzden bağırdım ona.

-ayaz sana en son ne dedim ben denize bağırmak yok diye.

-baba.

-tama susun.

E bunlar kavga ediyorlar gözlerimi açsam mı acaba. Artık korkmaktan bıkmıştım yavaşça gözlerimi açtım.

-deniz iyi misin?

-değilim iyi yapa bilecek misin?

-evet.

-o zaman gök teki yıldızları yeryüzüne indir.

Ayaz bir anda duraksadı ama hemen kendine geldi.

-tabi ki yaparım.

-ayaz vazgeç yapamazsın. Ben hep kendimi kötü his edeceğim. Hep para için insanların yanında tutulan biri olacağım ve her kez beni öldü bilecek. Ben hiçbir zaman ortaya çıkmayacağım. İnsanlar beni her zaman dünyanın en genç yazarı olarak bilecek.

-deni-

-ayaz arkadaşlarını ve babanı alıp çık odadan.

-a-

-ayaz lütfen.

-tamam

Ayazlar odadan çıktıktan sonra uyumaya karar verdim ama sadece karar vermiş oldum. O küçük kız kimdi? Neden bana abla demişti? Neden ben o kadına anne demiştim? Sanki orda ben değil de bir başkası konuşuyordu.

Çünkü ben konuşuyordum.

Ah gene mi sen!

Evet. Biliyorum beni sevmiyorsun ama bazı şeyleri hatırlaman gerek. Ben önceden de vardım şimdide varım yani ben seninle eskiden de konuşuyordum daha yeni konuşmaya başlamadım.

Peki, o kadın kimdi?

Annemizdi. Onlarda her kez gibi bizi ölmüş biliyor. Sana gösterdiğim şey 5 yıl sonra yaşayacağın bir anıydı. Bizim annemiz ve babamız ölmedi deniz yaşıyorlar ama gerçekten nerde olduklarını bilmiyorum.

Yani şimdi annem beni yeni ölmüş mü biliyor. Ya peki teyzemin söylediği şey. Annemiz ve babamızın öldüğünü söyledi bize.

Yalan teyzemiz bizi para için kullanıyor senin hafıza kaybı yaşayacağını biliyordu. Doktor önceden söylemişti onlara.

Ama nenden böyle bir şey yapsınlar ki.

Dedim ya paramız için annemiz ve babamıza bizi 1 ay önce öldü gösterdi.

Annem yıkılmıştır.

Hayır yıkılmadı. Aksine mutlu oldu çünkü bizden nefret ediyordu.

Neden bizden nefret etsin ki.

Çünkü biz onların öz kızı değiliz.

Hayır, o zaman bizim annemiz ve babamız kim?

Onu bilmiyorum deniz ama ilerleyen zamanda öğreneceğiz.

İyi geceler aptal.

Sana da iyi geceler aptal.

Benimle konuşan sesi sevmeye başlamıştım. Artık uyku çökmüştü iyice güzlerimi sıkıca kapattım ve hayal etmeye başladım.