Ben Böyle Lisenin!..

Bölüm-18

Slm arkideşler!
                             

Multimedia-Çukur-Gömün beni çukura😍😍 (izleyenler yorumda belirtsin)

Kuzey'den...

Beklenmedik bir anda Ahsen bana bağırmaya başladı. Arkamı işaret ediyordu sonra bana doğru bağırarak koşan ve elinde bir bıçak olan başka bir çocuğu gördüm. Duracağı yoktu çocuğun. Batu da "Furkan?" Diye fısıldadı içinden. Sonra beyni eror verince kendine geldi ve o da Furkan dediği çocuğa doğra koşmaya başladı. Ben hâlâ şaşkınlıkla izliyordum onları. Ahsen bana uçarak geldi resmen. Sonrs onları uçuran kanatlar bir anda gidiverdi. Önümde diz çökerek sürüklendi. Çocukta Ahsen'in önüne geçtiğini son anda farketti ama kendini durduramadı ve arkasını bana dönmüş ölüme hazırca bekleyen Ahsen'i tam kalbinin yanından bıçakladı. Furkan kana bulaşmış eline bir süre sessizce baktı. Ardından "Ahseeğeeğn! Ne yaptım ben laağn?" Diye hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.

Ayaz'dan...

Dayanamayıp Furkan dedikleri çocuğa bir yumruk geçirdim. Taş gibi çocuk valla benim elim ağrıdı ama o hiç bir tepki vermedi. Bende Ahsen'in halini görünce hemen Ambulansı arayıverdim.

Batu'dan...

Herkes ikizimin başına çökmüştü. "Tamam tamam açılın sıkmayın kardeşimi görmüyo musunuz halini? Seninle sonra görüşücez Furkan! Sende çekil!" Diye bağırdım ve herkesi ittim. Ama Esila ve  Elif Ahsen'in ellerinden tutmuştu. Onlarda hıçkıra hıçkırs ağlıyordu. Benim aklım başıma geldi bir an. Kardeşimin çok kan kaybettiğini görünce ceketimi çıkartmamla bıçaklanan yere doğru bastırmam bir oldu.

"Şşşş öhö öhö ağlama-yın"  Dedi Ahsen öksürerek

"Ambulans geldi seni yetiştiricez dayan kardeşim dayan lütfen dayan!" Dedim sağıma soluma bakarak. Ahsen göz devirdi.

" hatırlıyo musunuz? Öhö öhö! B-en sana şun-lar öhö üzerine düş-tüğün-de senin yanın-da öhö öhö hep ben ol-mıcam demiş-tim." dedi Ahsen kendini zorlayarak.

Esila gözlerini silerek "Evet ama yeter kendini zorlama." Dedi.

Ahsen son bir hışımla"İşte yanınızda olamicam öhö gün-ler ge-ldi. " dedi ve eğdi başını.

Elif'ten...

Son anda doktorlar gelip Ahsen'i ambulansa bindirdiler. Yanında yakını olarakta ben ve Batu ambulansa atlayıp hastaneye doğru yola çıktık. Kuzey'le baya tartıştık kim godecek diye ama sonra ikna ederek ben bindim ambulansa. Yanımızda bir doktor vardı. Bana dönerek "Kızım arkanda bir kutu var onu bana verebilir misin?" "Tabi abi!" Dedim ve eğilip adama kutuyu verdim. İçinden değişik bir makas çıkardı ve Ahsen'i bıçaklandıği yerdeki giysisini, bıçağı oynatmadan dikkatle ve hızla kesti. Önce yarayı netçe görebilmek için kanı temizledi. Sonra -astım olanlar bilir, yani bende.- buhar makinesi bağladı. Ama bu öyle her astım olan evde prize takıp bağladıklarımızdan değil, elle hava verilen bir aletti. Elektrik gücüne de ihtiyaç yokmuş.

Hastaneye vardığımızda aklım başına geldi ve hali perişan olan Batu'ya baktım. Galiba ablasını ve abisini aramıştı ki onlar hastanenin önünde hazır bekliyorlarmış. Ahsen'i başka bir sedyeye yatırıp hiç görmediğim bir dikkat ve hızla koştular. Bizde arkalarından. Hastaneye girdik ancak ameliyathane önüne gelince bizi durdurdular ve doğal olarak içeri girmemize izin vermediler.

Kutay'dan...

Neler olduğunu Batu bana telefonda prk anlatamamıştı. Batu'nun yakalarındsn tuttum ve sinirle duvara yapıştırdım. "Sana kızı emanet ettik ki bak! Sen ne yaptın? 'Abi kardeşim bıçaklandı' diye beni aradın! Kim yaptı bunu lan benim nutella yanaklıma heeğ!?"dedim ama sinirimi alamadım. Tam yumruğu basacaktım ki hastanede olduğumuz ve benden altı yaş küçük kardeşime vurmak üzere olduğum aklıma geldi ve elimi indirdim. Batu ise ağlamaklı bir sesle "Şu ilkokuldan beri peşinde olan piç Furkan!" "Gözü dönmüştü şerefsizin!" Diye lafa karıştı Elif, Tuğçe'ye bakarak. Akıl diye birşey bilmez oldum ve cebimdeki  telefonu alır almaz bizim Deli Fikret'i aradım.
(Bundan sonra konuşmalarını vereceğim koyu renkliler abimin)