Aşığım Sana

12.Bölüm

Aşığım Sana 12.Bölüm

Engin?

Evet şu an karşıdan her zaman ki gibi egosu tavan yapmış şekilde gelen kişi Engin'den başkası değildi.

Ve onu tarif ederken Kerem 'bizim çapkın' demişti. Çapkın mı sevgili nişanlım şerefsiz diyecektin dilin sürttü her halde; dememek için dişlerimi birbirine bastırdım.

Ben bu şerefsiz için Nisan'ı dövmüştüm!

Ne işi var bunun burada?

***

Engin, geçen sene sinema salonunda tanıştığım önce arkadaşça başlattığımız sevgili olarak devam ettirdiğim tek kişi.

Onun bir kızla yetinmeyeceği bilsem onunla hiç görüşmemiş olmayı yeylerdim.

Okul çıkışı bizi gören Nisan beni sinirlendirecek ya Engin'e yaklaşmıştı. Bir gün bir mesaj almıştım. 'Okulun arka bahçesi.' Yazan. Sadece bu yazıyordu.

Önce takmadım ama içim içimi yiyordu. Bir kişi neden böyle bir mesaj atsın diye.

Orda Engin ve Nisan'ın iştahla öpüşürken görmek ise aklıma gelecek en son şey olmalıydı ki hiç aklıma gelmemişti bile... Engin konuşmasıyla bağlandırmıştı ona, çok güvendirmişti.

Ama ben Ahsen,hiç değişmem! Engin'in istediği çoğu şeyi yapmamıştım. O iğrenç cıvık romantizmler bana göre değildi tabi ki.

Gözlerim sinirle kısılırken kulağıma dolan sesle içim buz gibi olmuştu.

"Sakin ol birtanem."

Bu sesle gözlerim hızla Kerem'in gözlerini bulmuştu. Yeniden kulağıma doğru fısıldadı. "Engin'le yaşadıklarını bilmediğimi mi sanıyorsun?"

"O zaman niye çağırıyorsun?" dedim sinirle.

"Ben çağırmadım, kendini zorla davet ettirdi." Diye tısladı.

Engin'i az da olsa tanıyordum. Yapmıştır. Kendini davet ettirmiştir. Hele ki beni biliyorsa, böyle itnelik yapmakta üstüne yoktur.

Benimle sevgiliyken olan sevgilileriyle olan iğrenç pozlarını bana göndererek psikolojimi mahvetmişti de... Sadece Nisan değildi!

Bende Ahsen'sem! Dur Engin: Ben yapacağımı biliyorum.

Yanımıza gelen Engin selamlaşmaya başlamıştı. Yanımıza geldiğinde bakışları bende "Merhaba Kerem." Dedi.

Çatılmış kaşlarımı düzeltip ilk defa görüyor havası kattım kendime.

"Hoşgeldin Engin." Dedi Kerem. Eli belimi sahiplenircesine kavrarken hiç sesimi çıkartmadan Kerem'e biraz daha yaklaştım.

"Hoşgeldin." Dedim hafif bir tebessümle.

Başını sallarken Kerem'in eline bakıp alayla sırıttı ve ben o an o ağzına yumruğumu indirmeyi ne çok isterdim.

Etrafta sohbet olmasına rağmen konuşmalar duyulmayacak kadar çok ses vardı.

"Kerem daha sessiz bir yer daha iyi olmazmıydı?" diye sordum.

"Haklısın canım." Deyip elini cebine attı. Telefonunu çıkartıp mesaj attı.

Ne yazdı göremedim itiraf ediyorum. Gözüm Engin şerefsizine kaymıştı! Orada daha yeni bulduğu bilmem kaçıncı manitasıyla yiyişmeşle meşgul kendileri...

"Hadi bakalım. Yukarıya çıkıyoruz. En azından birbirimizi duyacağımız bir yere." Deyip elimi tutup ilerlemeye başladı Kerem.

Artık sesini duyan yanındakiler diğerlerine söyleyip onlarda yürümeye başlamıştı.