Aşığım Sana

15.Bölüm

Aşığım Sana 15.Bölüm

"Kerem şunun kafasına fırlatacağım birşey ver." Dedim. Elime gelen bardağı tam havaya kaldırmıştım ki Kerem'in kulağıma fısıldadıklarıyla öylece kalakaldım.

"Lades. Sevgili karıcım."

Lades! İnanmıyorum aklımda demedim. Christopher Bailey tasarımı elbiseyi seçmiştim bile, açık pembe uzun elbiseyi kaybettim.

Ne diyorum ben? Ahsen evlilik?

Bakışlarımı hızla Kerem'e çevirdiğimde kocaman gülümsemesiyle bana bakıyordu. Elimdeki bardağı hızla Kerem'e verdim. "Kâbus bu."

Başını hayır dercesine salladı. "Kesinlikle değil. Eğer öyle olsa harika bir rüya olurdu. Ama gerçek, evleneceğiz."

"Ben; ben nasıl unuttum?" diye mırıldandım. Sonra karşımda benim karışık hareketlerime şaşkınlıkla bakan Nisan ve Esma'ya bakıp gözlerimi kıstım.

Bittiniz siz.

İleri doğru gidip yan yana duran sürtüklere baktım. Şimdi bunlar yüzünden ben Kerem'le evleneceğim öyle mi?

İkisinin de saçlarından tutup o sinirle yolmaya başlamamla hiç kimsenin bunu beklemediği açıktı. Herkes şaşkınlıkla sadece bakıyodu. İkisinin çığlığı birbirine karışırken Kerem ise onları kurtarmaya çalışıyordu birde sevgili sözlüm!

Benim sözüme gelip beni rezil etmeye çalış sonra ladesi unutturup işin ucunda evlilik olan ladesi kaybettir ve ben rahat bırakacağım öyle mi?

Saçlarını yolmak az bile.

Kerem beni zorla alıp baya bir uzağa kadar götürdü. "Ahsen." Diye bağırdı.

"Bana bağırma. Daha bitmedi ikisini öldüreceğim." Diye bağırıp ileri doğru giderken belimden tutup geri çekti.

"Saçmalama. Bu bizim sözümüz. Senin misafirlerin saçını yolman-" deyip sustu. Nefesini hiddetle üfledi.

"Ne yapacaksın? Bırakacak mısın beni? Bırak o zaman."

"Seni asla bırakmam. Sakin ol. Bir daha o çeneni açarsan öperim seni." Demesiyle gözlerimi büyüttüm. Manyak, tehdit etme şekline bak.

Tam ağzımı açıp bağıracaktım ki dudaklarımın aralanmasıyla dudaklarını dudaklarıma yaklaştırdı. Aniden sustum.

"Konuşacak mısın?" dedi başımı hayır dercesine salladım.

"Hala onları dövmek istiyor musun?" diye sordu arkasında Nisan'la Esma'yı göstererek, başımı hevesle evet dercesine sallamamla gülmeye başladı.

"Bu gün boyunca konuşursan kim var, neredeyiz demeden öpeceğim seni." Dedi ve elimi tuttu.

Konuşursam öpecekse onları döversem birşey yapmayacak anlaşılan.

Bahçenin çıkışına baktığımda Nisan ve Esma gidiyor annem de sanırım özür diliyordu. Hep aynı şeyi yapıyor ya... Onlar bana laf atıyor ben onları dövüyorum sonra annem özür diliyor.

Okulda dövdüğümde de aynı şey olmuştu. Müdür 'Ahsen özür dile.' Dedi ben yanlarına gidip 'önce ve şimdi yapacaklarım dan dolayı hiç pişman değilim.' Deyip müdürün yanında yine saçına yapışmıştım. Sonra annem gelip özür dilemişti.

***

Kerem'in yanında sessiz sessiz –mecburiyetten- oturuyordum.

"İstermisin?" diye elindeki kokteyli bana doğru uzattı.