Aşığım Sana

2.Bölüm

Aşığım Sana 2.Bölüm

"Vur kafanı duvara Ahsen vur kafanı" diye duvara kafamı vuracakken durdum. "Kahretsin yüzümde bir yara olursa depresyona girerim. Ama kahretsin ben nasıl böyle birşey için iddiaya girerim. İşin ucunda o itici uzaylı herifle nişanlanmak var ve de ahh çanta, ayakkabı, elbise..." kendi kendime deyip iç geçirdim.

Ama o kombin için yapmalıydım sonra da nişanı atardım değil mi? Evet Ahsen hadi bakalım deyip hızla yatağımdan kalkıp mutfağa gittim. Şöyle bir göz gezdirdim ama kimse yoktu.

Doğruca salona.

Annem oturmuş televizyon izliyor Suzy'de masada oturmuş hem televizyona bakıyor hemde elindeki örgüyle uğraşıyordu. Bakmayın bizim hizmetlimiz olduğuna annem alıp karşısına Suzy anneme ör öğretir, sohbet ederler, dertleşirler...

Küçük adımlarla gidip annemin yanına oturdum.

"Annecim." Dedim. Bakışlarını bana çevirmedi bile. "Ne istiyorsun Ahsen?"

"Dün gelenler varya beni istemeye gelenler." Dedim süzüm süzüm süzülerek.

"Hıı."

"Onlara haber verseniz diyordum." Diye mırıldanmamla annemle Suzy bakışlarını bana çevirdiler.

"Ne!" diye cırladı birden ikiside. "Gelsinler diyorum anlayın." Deyince annem gülmeye başlamıştı ama Suzy hala ayılamadan bana bakıyordu. "Dünyadan Suzy'ye."

"Ahsen sen ciddi misin?" diye sordu annem.

-Hayır anne ciddi değilim sadece bi nişanlanıp gelcem ucunda Gucci ayakkabı ve çantası ve de elbise var!- diye bağırasım geldi ama dışımdan değilde içimden baya bi bağırdım.

Başımı evet dercesine salladım. Sonra sinirli bakışlarımı Suzy'e çevirdim.

"Dün hemen Amy'ye yetiştirmişsin." Diye bağırdım.

"Amy?"

"Ayşen diyorum. Bakın bu kararımın değişmesini kimse bilmeyecek. Ben bugün çok düşündüm ve evet demeye karar verdim ama ondan önce bizim kızlara gördüğüm onda nefret ettiğimi falan demiştim. Bir an da niye kararın değişti falan diye sormalarını istemiyorum o yüzden dün gelenler başası gibi bunlarda yeni geldi ve ben kabul ettim olacak. Tamam mı?" diye salladım da salladım anlayacağınız.

"Tamam kızım." Diye sarıldı annem. Beni yollamaya bu kadar mı meraklısınız ya hu. Ama kurtulamayacaksınız haberiniz yok!

"Tamam mı Suzy!" diye seslendim.

"Tamam Ahsen tamam." Dedi ve sırıta sırıta önündeki örgüye döndü.

Derin bir nefes alıp ayağa kalktım ve odama gittim. Şimdi akşam annem bunu babama söylerdi. İnşallah babam gelip bana sormaz. Babam benim yalanlarımı anlayan tek insan!

Saat iyice ilerledi ve babam geldi. Odadan çıkıp yavaşça salonun kapısına yaklaştım. Önce hoşgeldin bilmem ne faslından sonra annem hafif bir öksürdü.

"Fatih sana birşey diyeceğim." Dedi.

"Söyle Meral." Dedi babam.

Hadi mother! Yapabilirsin. Off ne diyorsun Ahsen!

"Bugün Ahsen yanıma geldi ve dün gelenlere söyleyin bir daha gelsinler dedi. Hani şu Yağız ailesi." Deyice bi sessizlik oldu.

İşte şimdi bittin Ahsen baban inanmayacak hop gitsin bana gelen Gucciler, gelsin bana giren Gucciler.

"Gerçekten mi?" dedi sonradan.

"Gayet ciddi." Deyip kıkırdadı. Yazdı bunu Ahsen, annesi. Evde kalcam artık sen beni turşu mu yaparsın Kimchi mi bilinmez.

(*Kimchi: Koreye özgü acılı turşu benzeri meze.*)

"Birde ben konuşuyum mu?" dediğinde babam artık çöküşe gidiyorum mu ne?

"Yok utanır şimdi kız babasına açılır mı hiç? Bana dedi işte." Dedi annem. Yürü be annem!

"Haklısın." Dedi Fatih bey otoritesiyle.

Hadi bu iş bitti Ahsen doğru odana. Yumuşacık yatağın seni bekler.

Tam bir adım atmıştım ki babam, "Ben şimdi arayım. Hemen haber verin lütfen demişlerdi." Deyince gözlerim düştü. Kahretsin bu kadar çabuk mu? Saat 10 baba 10 akşamın onunda ne rahatsız ediyorsun?

Babam telefonla konuşurken bende yine kulak misafirliğime devam ettim.

"Alo! Ali Bey! Ben Fatih Er." Dedi. Ardına boğazını temizleyip. "Ne zaman gelmek istiyorsanız gelebilirsiniz." Dediğinden içimden küfrettim. Baba ben hazır değilim şöyle 7-8 yıl sonra falan diye içimden geçirirken. Hayır ne  kadar erken o kadar şık! Hemen gelip bitsin değil mi?

En son olarak. "Tabi bekliyoruz." Deyip telefonu kapattı.

"Meral, Ahsen'i çağır." Dedi.

Ne beni mi? Tabanları yağla Ahsen koş odana.

Hızla odama koşup açık kapıdan girdim ve kendimi yatağa attım.Yorganı çekip gözlerimi kapattım.

 Saniyeler içinde annem gelip omuzumdan dürttü. "Ahsen." Diye mırıldandı.

Yeni uyanıyorum biraz nazik lütfen. (!)

Önce yavaşça gerinip kısık gözlerle anneme baktım. "Ne oldu?" diye sordum. Hiç de bilmiyorum. (!)

"Baban çağırıyor." Dedi.

Yavaşça yatağımdan kalkıp ayıcıklı pijamamı düzelttim. Yavaş adımlarla babamın yanına gittim.

"Hı?"

"Ahsen yarın Ali Bey ve ailesi gelecekler." Dediğinde küçücük gözlerim fal taşı gibi açılmıştı. Yarın mı?

"Eee?" dedim.

"Aslında ondan önce okuldan sonra sen Kerem'le konuşacaksın; eğer anlaşırsanız ve ikinizde isterseniz yarın akşam işin adını koyacağız." Dediğinde gözlerim bir yere odaklanmış sakin sakin başımı sallıyordum. İşin adını koymak? Ahsen sen nasıl bir belaya bulaştın? Ne zaman aklın başına gelecek? Yarın Kerem Yağız'la buluşunca mı?

2.Bölüm Sonu