Aşığım Sana

30.Bölüm FİNAL

Aşığım Sana 30.Bölüm FİNAL

Yazar/Yayınlayan: ShiNai ŞeYma HanaRe

"Baba." Deyip ayağa kalktım. Kerem'de arkamda ayağa kalkmıştı.

"Ahsen." Diye bağırdı babam.

O sırada annem içeri girdi. "Ne oldu Fatih?" diye sordu.

"Bir şey yok Meral." Dedi babam beni şaşırtarak.

"Ahsen, gel kızım." Deyip benden önce babam bana yaklaşarak sarıldı.

Annem duyarsa çok üzülürdü. Beni görünce bile nasıl gözleri doluyor birde evlenme nedenimizi bilse kahrolur.

Babam yüzüme sertçe bakarken yavaşça yerime geçip oturdum. Kerem ise babamla el sıkışıp yanıma oturdu.

"Gidelim mi Ahsen'im." Diye fısıldadı.

"Gidersek annem çok üzülür yemekden sonra." Dedim.

Annem ve babam karşımıza oturduğundan onlara döndük. "Anne çok acıktım yemek hazır değil mi?" diye sordum. Yüzüme 'birşey yok' ifademi de takmazsam olmazdı.

"Suzan masayı hazırlıyor şimdi geçeriz. Senin sevdiğin tatlılardanda yaptık." Dedi gülerek.

Dikkat! Tatlılar... Çünkü tek birşeyi sevdiğim yoktu. Sevdiğim yemekler... Sevdiğim tatlılar... Sevdiğim kurabiyeler... Çoğul sevgi.

"Kazandibi." Dedim dudaklarımı yalayarak.

"Olmaz mı?"

Bir süre sonra masanın hazır olduğunu duyunca hızla yerimden kalktım. Kerem'in elimi kavraması bir olmuştu. "Yavaş Ahsen. Ani hareketler yapma." Diye uyarımı almıştım.

"Tamam, Kerem." Dedim bıkkınlıkla üfleyerek.

Masaya geçerken babamın gür sesiyle duraksadım.

"Ne zaman Amerika'ya gideceksiniz?"

Sertçe yutkundum. O kadar sert sormuştu ki... "Bir ay sonra baba." Dedi Kerem.

"O zaman bugün burada kalın." Dedi. İstek demeye bin şahit ister nitelitle emir vermişti.

"Evet... Ahsen, Kerem burada kalın bu gece." Dedi annem hevesle.

Hafifçe gülümseyerek bakışlarımı Kerem'e çevirdim. Başını onaylarcasına salladı. Ondan onay alacağımda değil ama babamın konuşmamızı duyması ve Kerem'in hemen gitmek isteği yüzünden bir bakma isteğim oldu.

"Tabi kalırız." Dedim bende sesimi aynı hevesle çıkarmaya çalışarak.

Masaya oturup önümde ki çorbaya kaşığı daldırdım. Çorbadan sonra gelen yemekleri iştahla yerken Kerem'in gülümseyerek bana bakan yüzüne şaşkınlıkla baktım. Hala ağzımda olan tavuk butundan ısırıp "Niye bakıyorsun?" diye sordum ağzım dolu bir biçimde.

"Bakmayayım mı?" diye sordu.

"Yemeğini yesene." Dedim.

"Seni izleyerek doydum bile." Dedi gülerek. Alayla baktım yüzüne. "Yesem ayrı yemesem ayrı." Dedim.

Öyleydi. Yemezsem aman sen hamilesin ye ye... Yeyince de yememle dalga geçsin!

"Tamam, bakmıyorum sen yemeğine dön." Deyip Kerem'de yemeğine döndü.

Yemekler bitince sıra tatlıya geldi. Önüme koyulan tatlıların bir birinden bir birinden alıyordum.

"Kazandibi..."

"Damlasakızlı muhallebi..."

"Kadayıf dolması..."

Hepsinin önce ismini söyleyip sonra ağzıma atmam ise neyin çabasındayım ben bile bilmiyorum.