Aşığım Sana

6.Bölüm

                                                         Aşığım Sana 6.Bölüm

***

Kerem hızla beni kendine çevirip dudaklarımı dudaklarıyla örtmesi bir olmuştu.

Gözlerim büyümüş şoku atlatmaya çalışıyordu. Sertçe bastırdığı dudaklarını hala çekmemişti ve ben; ben neden iteklemiyorum? Kendine gel Ahsen!

Göğsüne koyduğum ellerimle hızla iteklemiştim ama tuttuğu başımı daha da bastırdı. İkinci denememde kurtulmuştum ve derin bir nefes aldım.

"Huh! Sen, sen ne-" demiştim ki kolumdan tutup beni oradan çıkarttı.

Dışarı çıkıp valeye arabasını getirmesini söyledi. Hala eli kolumda sıkıca tutuyordu.

"Bıraksana kolumu seni itici sapık." Diye kolumu çekmiştim ki bana keskin bakışlar yolladığında sustum.

Kahretsin bu adam neden bu kadar sert? Aslında beni nasıl yola koydu onu anlamış değilim...

Ben bu zamana kadar babam dışında hi bir insan evladından korkmadım. Hala da korkmuyorum çünkü bu vahşi yaratığın insan olması imkansız. Seni itici,uyuz,gıcık,sapık,ahmak uzaylı!

Arabanın gelmesiyle yine o önde benim kol elinde sonra ben arkasında sürükleniyor derken arabaya beni fırlattı.

Yanıma oturmasıyla susacağımı sanmayın.

"Manyak, valla manyağın tekisin! Beni orada zorla öptün. Ahh inanmıyorum sana Kerem! Ve bana şu an zor kullanıyorsun. Beni susturmalar, zorla arabaya bindirmeler... Farkında mısın daha nişanlı falan değiliz. Beni bu kadar kasamazsız. Nişanlındığımızda da yapamazsın hatta." Dedim ve sustum. Aslında daha devam ederdim ama Kerem'in direksiyona yumruğunu yapıştırmasıyla önce gözlerim irileşip direksiyona sonra Kerem'e bakıp devam ettim. Ben ve susmak!

"Benim sözlerimi böyle kesme. Ben seni çekemem."

"Ne yapacaksın? Gidip ailene bu nişan olmayacak mı diyeceksin!" diye bağırmasıyla kendimi toparladım.

"Evet, aynen öyle diyeceğim.Ben böyle şeyleri çekemem." Dedim.

Araba yolun kenarında hızla durmasıyla elimle ön camı tutmam bir olmuştu. Bu kez kemer takılı değildi ve gerçekten camla bütünleşiyordum.

"İn aşağı." Dedi sertçe.

Dışarıya göz gezdirdim. Evime daha vardı. Ve ortalık tenhaydı. "İnmeyeceğim." Diye inatlaştım direk.

Sonra aklıma daha yeni inatlaştığımda yaptığı gelince daha fazla uzatmadan sustum. Tabi ki aşağı inmedim.

"Bana bak güzelim. Ya şimdi aşağı inersin ya da ben yine yapacağımı yaparım." Demesiyle gözlerimi kısarak Kerem'e baktım.

"Ne yapacaksın?  Yoksa yine mi öpeceksin? Öğğ senin ağzın benim ağzımın üstündeydi. Iyy iğrençsin!" diye elimle ağzımı tuttum.

Gerçekten iğrenç değil mi?

"Ahsen sen ilk defa mı öpüştün?" diye sorunca şuana kadar gelip geçen sevgililerim aklıma geldi.

"Aslında aşk denen tuhaf duygu ile öpüştüğünden iğrenmiyor insan bunu fark ettim." Dedim.

Kızlarla girdiğim iddia umurumda değildi. Karşımda ultra piskopat bir adam vardı... Ve o benimle nişanlanmak istemesi ve benim reddetmem zaten alacağım Gucci bilmem neleri bile geride bırakıyordu. Hemde model! Düşünün bende ki havayı?

"Bana aşık değildin de niye kabul ettin?" diye sormaz mı?

"Mantık evliliği yapsam nasıl olur diye düşünüyordum da daha nişanlanmadan bunun ne kadar berbat birşey olduğunu fark ettim." Dedim.

"Ahsen, hayır demeyeceksin ve nişanlanacağız."  Diye sakin bir şekilde emir verdi.

"Yanılıyorsun Kerem Yağız, hayır diyeceğim ve bu iş burada bitecek." Dememle direksiyona yine yumruğu indirdi.

Böyle giderse yakında o yumruklardan biri bana gelecek gibiydi.

"Ahsen." Diye bağırdı.

Hızla arabadan indi ve benim olduğu tarafa geldiğini gördüğümde elim ayağım birbirine dolaşmış bir şekilde kapıyı kilitlemeye çalışıyordum ve tabi ki başaramadım!

Kapıyı hışımla açıp bileğimi kavrayıp beni dışarı çıkarttı.

"Ne sorunun var senin? Arabanın içinde de gayet iyi konuşuyorduk. Niye dışarı çıkartıyorsun? Evime götür beni." Diye bağırdım direk.

"Kendine gel diye yapıyorum." Deyip bir kaç adım ileri doğru gittik.

Rüzgara doğru yüzümü çevirip durdu. Rüzgar yüzüme sertçe eserken önce dönmeye çalıştım ama olmadı. Kollarımdan tutup beni önünde sıkıca tutuyordu.

Gözlerimi yumdum.

Boynuma değen dudaklarla irkildim. Direk gözlerimi açıp kendimi çekecektim ki kulağıma gelen sert ve emir dolu sesle olduğum yerde yine durdurmuştu beni.

"Kıpırdama!"

Tekrar dudaklarını boynuma götürüp yavaşça dudaklarını boynuma bastırdı.

"Beni evime bırak. Böyle yaparak fikrimi değitiremezsin." Dedim.

Kararlıyım. İddia umurumda değil... Ben bununla nişanlanmam!

Boynumdan yukarı doğru gelip kulağıma doğru fısıldadı. "Peki, bunlar senin 'nişanı atacağım' sözünü değiştirmiyor buna inanırım ama peki girdiğin iddialar da mı değiştirmiyor?" demesiyle rüzgardan dolayı kısık olan gözlerim rüzgarı dert etmeden açılmıştı birden.

"Beni kullanmanın nedeni sadece bir çanta, ayakkabı ve elbiseydi değil mi?"

6.Bölüm Sonu