Yaşayan Ölüler Ve İnsan Silüetindeki Canavarlar

Doğmak

Bunu okuyorsanız hepinizin bir ortak noktası olduğunu belirtmekten gurur duyuyorum, doğdunuz. Hepiniz kendi isteğiniz dışında, iki bireyin "Hadi biraz sorumluluk alalım, altından kalkamazsak onu suçlarız!" Gibi bir düşüncesi dolayısı ile dünyaya geldiniz. Doğdunuz ve size sanki en başından beri bunu istiyormuşsunuz gibi kusursuz denilebilecek derecede baktılar, gözlerinden sakındılar ve pes etmemeye çalıştılar. Yani bir süre sorumluluk hevesi herkeste devam etti (istnisnalar dışında elbette). Hiç en başından beri hata olan şeyde ilklerinizi sorguladınız mı? İlk kim sizi öptü, ilk kimin teni teninize değdi, ilk kim gördü sizi emeklerken, kim tuttu elinizden yürümeye kalkıp düştüğünüz sıra, kim duydu ağzınızdan çıkan ilk kelimeleri? Tüm bu sorular kiminize gizem dolu bakışlar atıyor, bir kaçınız için ise bu cümle yapıları farklı bir lisan ile yazılmış gibi yabancı. Evet o kadar anlamsız bir hayata doğdunuz ki kimse bir amaç doğrultusunda ilerlemiyor. Doğmak, büyümek ve ölmek. İşte bu oluyor aslında herkesin biyografisi doğdukları andan itibaren. Peki ya hep diğer insanlardan farklı olmak peşinden koşan okurlarım, biliyor muydunuz diğerleri ile bunca konuda aynı olduğunuzu? Uyanın! Bu kadar basit olmayı bırakın her insan farklı olduğu gibi her insan bir diğerinden çok daha özel, saçma bir doğum sahnesi ve hayat rutinine sizi basitleştirme ve silme yetkisini vermeyin. Bir amaç seçin kendinize, eğer bir ilham perisi arıyor iseniz bu konuda, seçiminize anlam katmak ve daha da özelleştirmek istiyor iseniz gidin geçmişte o ikili bireyin daha çok sorumluluk alma arzusu ile doğan bebeğe ve onu yetiştiren ikiliye sorun ilkleri, ilklerde saklı hayatınıza anlam katacak şeyler. Çünkü bebekler asıl farklı ve özel olanlardır, bebekler sonuna dek gerçek yaşar duyguları, maskelere saklanmaz, sahteciliğe ve gösterişe yaşamaz.