°°°°°°°°°°°°°°°°°°Muu Paing°°°°°°°°°°°°°°°°
မနက္ အေစာပုိင္း တင္ ဟုိင္း ေဝး လမ္း မထက္ အ႐ွိန္ျမန္ ျမန္
ေျပး ေန သည့္ ကား ေလး တစ္ စီး ၊ ထုိ ကား ကုိ ေမာင္း ေန
သည့္ အမိ်ဴ း သား က ေတာ့ မ် က္ ႏွာ က မသာ ယာ ၊ သက္ ျပင္း ေတြ
ခ် ည္း စြတ္ ခ် ေန သည္ ။
ဝတ္ ထား သည္ မွာ လည္း အျပာ ႏု ေရာင္ ညအိပ္ ဝတ္ စုံ ေလး ႏွင့္
ဆံ ပင္ ေတြ က ဖ႐ုိ ဖရဲ ၊ ဒီ ၾကားထဲ စီး ထား သည့္ ညႇပ္ ဖိ နပ္ က
တရံ က အျပာ ၊ တရံ က အနီ ၊ ပုံ စံ ကုိ ေျပာ ရ မယ္ ဆုိ ရင္ ျဖင့္
အေတာ့္ ကုိ ဂုိက္ ေပး ၾကမ္း လြန္း သည္ ။
ထုိ သု္ိ့ ဂုိက္ ေပး ၾကမ္း ေန သည့္ လူ ႀကီး က
အျခား သူ ေတာ့ မဟုတ္ ၊ မူ ပုိင့္ ရဲ႕ အခ် စ္ ေတာ္ အေမာင္မင္းထင္ဦးစီး
သာျဖစ္ သည္ ။
"မေကာင္းဆိုး၀ါးႀကီး!!!"
ၿငိမ့္ ေညာင့္ လြန္း ေသာ အသံ ၊ ဘယ္ နခါ ျပန္ ၾကား ၾကား
ေသ ခ် င္ စိတ္ ေပါက္ မိ သည့္ အသံ စူး စူး ေလး ၊
ထုိ အသံ စူး စူး ေလး က နား ထဲ ျပန္ ၾကား ေယာင္ ေန မွ ေတာ့
မင္း ထင္ဦးစီး ကား ေတာင္ ဆက္ မေမာင္း ႏုိင္ ေတာ့
၊ လမ္း ေဘး တေန ရာ တြင္ ထုိးရပ္ လုိက္ သည္ ။
"ကြၽီ!!!"
ထုိ႔ ေနာက္ မွာ ေတာ့ တဒုတ္ ဒုတ္ ျဖင့္ ကားစတီယာတုိင္ ကုိ
နဖူး ျဖင့္္ အႀကိမ္ ႀကိမ္ မိတ္ ဆက္ ကာ
"မေကာင္းဆိုး၀ါး!
မေကာင္း ဆုိးဝါး!!!
မေကာင္းဆုိးဝါး!!!!!"
"မင္း အေတာ္ ဆုိး တဲ့ မေကာင္းဆုိးဝါးပဲ မင္းထင္ဦးစီး!!"
မူ ပုိင္ ၏ အျမတ္ တႏုိး မွည့္ ေပး ထား ေသာ နာ မည္ ေလး လဲ
ရြတ္ ၊ သူ႔ ကုိယ္ သူ လဲ အျပစ္တင္ ျဖင့္ မင္းထင္ အေတာ့္ ကုိ
ေၾက ကြဲ ေန ပုံ ပါ
ေၾက ကြဲ ဆုိ. . .ကား ေနာက္ ခန္း က အဝတ္ အထုပ္ လုိက္ က
သက္ ေသ ေလ ၊ ဘြင္း ဘြင္း ေျပာ ရ ရင္ အိမ္ ေပၚ
က ဆင္း လာ ရ တာ......
