Yaşam Pusulam

ÖPÜCÜK

*****1 hafta sonra*****
Bir elimle bitmiş  gazozu diğer elimle pipetle gazozun dibini kurcalıyordum. Amacım tabii ki de gazoz değildi. Sadece bir şeylerle uğraşıyormuş gibi gözükmek istiyordum. Çünkü güçlü durmalıydık iç sesim ' yıkılmadık ayaktayız ' diye iyice ergenleşmeye başlamıştı salaktı lan benim iç sesim . Nede olsa kolay şeyler yaşamamıştık Yaman ise devamsızlık hakkını kullanıp okula gelmiyordu .

Pipet ve gazozumla uzun bir süre uğraştıktan sonra sessizliği bölen zil çaldı derslerden nefret ediyordum yani 2018 yılındayız adamlar her boku yapıyor internet üzerinden sabah 08 .30 da başlayan ve sınıf belirleyen falan bir ders amaçlı şey yapamadılar hem işte belki canlı yayında anlatılarda 40 dakika felan uyanamayanlar için de kayıt ederlerdi herkes de evinde sıcacık yatağında ders işlemiş olurdu çok mu şey yani bu , herkes mal bir biz öğrenciler akıllıyız sanırım bunu bile ben düşünüyorum yani .

Masadaki herkes ayaklandıktan sonra Aren yanıma yanaşıp kolunu omzuma attı. Bende hafif yapay bir tebessüm ettikten sonra omzumdan sarkan elini elimin içine geçirdim. Birlikte yürümeye başladık .

Her zamanki gibi ders çok sıkıcı geçiyordu.
Aren ile en arka sırada köşe tarafta oturduğumuz için rahatlıkla telefonumu çıkarıp ön masada oturan Hira'ya mesaj attım
çünkü hocalar ne kadar buradan herkesi görüyorum dese bile göremiyorlardı .

Doruk'un omzuna yatmış ders dinlemeye çalışıyordu. Bu ara kafasını dağıtmak için derslere yoğunlaşmıştı. Bir ara baya test çözüyordu içine başka bir şey girdi diye düşünmedim değil .

Gönderilen: Doruk'unki
Mesaj: Sıkıldım

Anında Hira'nın telefonu titremişti. Ama öfleyip bakmaya bile tenezzül etmemişti sanırım çantasını açmaya üşeniyordu .

Gönderilen: Doruk'unki
Mesaj: Lan çocuk bak şu telefona .

Bu seferde duymamış gibi yapmıştı yada cidden duymamıştı.
Masada açık olan Aren'in defterinden biraz koparttım.
Aren'e baktığımda ise masaya elini koymuş uyukladığını görünce gülmeden edemedim.
Kağıdı elimde buruşturup Hira'ya attım. Sinirle arkasını dönüp bana baktığında.
"Ne var be gerizekalı"
"Tılıfınını bıksını" diye tısladığım da anlamamış olacak ki
"Ne dion be" dedi sessizce bağırırken.
"Telefonuna bak diyirum" dedim. Lanet olsunki sesli bir şekilde söylemiştim. Yan masadan Masal

"Az daha bağıraydın. Sayende uyku muyku kalamadı!" diye sitem ederken ondan değil hocanın bakışlarından korkuyordum.

"Bu soruyu Arya yada Hira çözicek herhalde!" diye azarladığında Masal tekrar dönüp şeytan gibi gülümsedi ve kafasını tekrar sıraya koydu . Aren kafasını kaldırıp
"Ben çözeyim hocccam" dediğinde. 'Kahramanım' diye boynuna atlamamak için kendimi zor tuttum.
Hoca
"Bu cesaretin nerden geliyor anlamıyorum Aren. Cesaretine hayranım" dediğinde.
Yavşıyor mu bu karı diye düşünmeden edemedim.
Hira hemen kafasını kaldırıp bana baktı. Ben Masal'a baktım. Masal Hira'ya. Hira bana.
Birden "Öfff" diye kükrediğim de ayağa kalktım.
"Ben çözücem bu soruyu!" dedim ve ayağa kalktım. Şimdi bu soruyu çözmem lazımdı.

Sıradan çıkıp tahtaya baktım. Kadın işlem değil roman yazmıştı yahu! cidden bu neydi ya . Matemetiği bulanlar bulan değil çünkü herkes bir şey bulmuş ve gelecekte ki bu masum görünen ama masum olmayan gençlere acımayıp sanki bilerek yapmış gibi güzelce günümüze getirmişlerdi hepsi gebersin tek tek mezarlarında yılanlara yem olsunlar siz bize acımadınız biz size acır mıyız ?
Hayır tabii ki de!.