Het sprookje dat een hel werd

Hoofdstuk 15

Ik wilde even wat zeggen vooraf (jaa ik weet het die dingen zijn irritant). Als eerst ben ik van de tips aan het leren, hoppelijk leest het nu iets beter. Ten tweede ik schrijf de laatste tijd niet zoveel meer, de reden is dat ik niet lekker in mijn vel zit hoppelijk begrijpen jullie het. Wel hoop ik snel meer hoofdstukken te plaatsen kan wel eventjes duren, sorry alvast. xxx

Pov. Liz

Langzaam liep ik naar het eerste bankje dat vrij was. Ik zag nog niemand, teminste geen Kate. Als ik haar nummer had kon ik dr teminste smsen of bellen, maarja ik was weer zo dom om die niet te hebben. Het was inmiddels al half 9 en ik begon het koud te krijgen. Net toen ik weg wilde gaan zag ik iemand aankomen lopen. Rustig ging ik op het bankje zitten en deed alsof ik op mijn mobiel aan het typen was. Langzaam kwam de persoon dichterbij, alleen was het Kate niet. Het was een jongen hij liep niet door maar blijf voor mij staan. Ik keek hem in zijn ogen aan zonder één woord te zeggen. "Hey jij moet Liz zijn, ik ben Kate of eigenlijk Kas" zei hij. Hij stak zijn hand uit en ik stotterde een "Hhoooiii". Waarom deed hij zich voor als Kate, was dit een grap of wilde hij echt afvallen. Kas is een lange jongen, zijn handen zijn dun en bleek, zijn gezicht is ingevallen de rest kon ik niet zien omdat hij een groot vest aan heeft. "Ik kan het uitleggen want ik snap dat dit verwarrend is" ging hij verder. Het enige wat ik deed was knikken. Kas kwam naast mij zitten en keek me recht in mijn ogen aan. Ik zag zijn verdriet en pijn. "als je het uit wil leggen graag, want ik snap er niks van" zei ik. Kas zuchtte. ''Ik was altijd al een dikke jongen, werd erg gepest en mijn ouders haten mij''. '' Maar ik wilde veranderen, ik wilde niet langer meer de dikke jongen zijn en begon met afvallen, ik had ooit wat gehoord over een Pro- ana site, er stonden zoveel goede tips op dat ik me besloot aan te melden''. Alleen zou het raar zijn als ze tegen een jongen praatte dus veranderde ik mijn naam in Kate''. vertelde Kas. Ik vond het sneu voor hem, hij was helemaal niet dik maar een mager jongentje. ''Vandaar dus de naam Kate, ik wilde je wel vertellen dat ik een jongen ben maar dan zou je niet komen en mij haten zoals de rest''. ging hij verder. ''Ik jou haten natuurlijk niet hoe kom je erbij, ik dacht eerder dat je mij zou haten omdat ik zo dik en lelijk ben''. zei ik beschaamd. ''Lelijk en dik waar dan, ik zie het niet'' grapte hij. ''Nou dan ben je blind''. zei ik fel terug. ''Zullen we nog die lax gaan halen of gaan we een theekransje houden''. Slechte woord keuze, theekransje eten hoe dom kan je zijn. ''Uhmm ja, laten we maar gaan'' zei Kas. Ondertussen hebben we veel gepraat over hobby's, thuis, school enz. Nu weet ik bijvoorbeeld dat hij gitaar speelt, 2 jongere zusjes heeft, niet meer thuis woont en hij klaar is met zijn school. We hebben ook de lax gehaalt, hij heeft me uitgelegt dat ik er wel voorzichtig mee moet zijn. Natuurlijk weet ik dat ik voorzichtig moet zijn, ik kan wel op mezelf letten hoor. We hebben ook nog een half uurtje hardgelopen en nu zijn we aan het uithijgen op een bankje. ''Kas ik vond het een gezellige dag zullen we vaker afspreken''. Je wordt rood Liz stop met blozen. Hij vind je niet leuk als je dat soms denkt!. ''Ja is goed, zullen we morgen weer gaan hardlopen''. stelde hij voor. Ik knikte ''Zou ik je nummer mogen dan kan ik je smsen hoe laat we gaan''. Hij typte zijn nummer in mijn telefoon en ik mijn nummer in zijn telefoon. We namen afscheid en gaven elkaar nog een knuffel. Ik voelde letterlijk elk bot in zijn lichaam zitten. Toen ik omkeek zag ik Kas naar zijn huis hardlopen, is hij niet wat te fanitiek bezig. Ik liet het erbij zitten en rende ook terug naar huis. Thuis aangekomen liep ik naar boven en nam een kortte douche en ging in mijn bed liggen. Ik besloot Kas nog even een smsje te sturen.

Ik: Heyy zullen we morgen om 8 uur gaan hardlopen, vond vandaag echt super leuk xx Liz

Het was inmiddels al half 11 en mijn ouders waren nog steeds niet thuis, ik had ze al 5 keer gebeld maar ze namen niet op. Wat gek is want mijn moeder neemt altijd op. Er zou toch niks zijn gebeurt. Nog een laatste keer belde ik mijn vader en moeder op, alleen namen ze nog steeds niet op. Ik besloot maar te gaan slapen. Langzaam viel ik in een onrustige droom.