Het sprookje dat een hel werd

Hoofdstuk 17

Liz pov.

Vandaag is het precies 4 dagen geleden dat mijn ouders zijn overleden. In 1 klap was mijn hele leven veranderd in een grote hel. Het gekke is ik vind het niet eens erg voor mezelf alleen voor mijn ouders, hun hadden nog een heel leven voor zich en vooral elkaar. De hele dag zit ik in de hoek van mijn 'kamer', starend voor me uit te kijken. Morgen is de begrafenis van mijn lieve ouders. Tranen lopen over mijn wangen bij de gedachte dat ik dan echt afscheid moet nemen van hun. Snikkend val ik in Kas zijn armen. Hij is er al die tijd nog steeds voor mij. "Heb je al geoefend voor de begrafenis" vraagt Kas onverwachts. Ik knik langzaam. "Mag ik het horen" Kas kijkt me diep in mijn ogen aan wachtend op het antwoord dat ik ga geven. Ik pak de gitaar naast me en leg hem op schoot. De gitaar heb ik gekregen van mijn vader, hij was ooit van zijn vader geweest. De gitaar betekende veel voor me net zoals mijn piano. Toen ik 8 jaar was wilde ik zo graag pianist worden.

Flashback

"Lizzy, weetje echt heel zeker dat je pianist wil worden?". Hevig knik ik ja met mijn hoofd. "Mama ik weet het zeker ik droom er al jaren van om pianist te worden" . Mama kijkt me vragend aan. "Je wilde vorig jaar nog ruiter worden en een week geleden nog dierenarts". "Toe mama alsjeblieft, ik beloof elke dag goed te gaan oefenen en als ik het kan geef ik een optreden voor jullie". Ik zette mijn allerliefste glimlach op en kijk mama hoopvol aan. "Daar hou ik je aan Lizzy van Doorn'' zei mijn moeder op een strenge toon.

Sinds die dag ben ik elke dag gaan oefenen. Steeds ging het beter en beter. Nu ik het zo bekijk heb ik alles van muziek te danken aan mijn ouders. Ze hebben me altijd gesteund in welke droom ik ook had. Ik kreeg een kleine glimlach op mijn gezicht. Voorzichtig raakte ik de snaren van mijn gitaar aan en begon 'River flows in you' te spelen. Gedurende het nummer vielen er steeds meer tranen. Tijdens het liedje kreeg ik allemaal herinneringen van mijn ouders. De lieve zachte woorden van mijn moeder, de sterke vertrouwde knuffels van mijn vader maar vooral de pret die wij altijd hadden als gezin. Wat zal ik dit gaan missen. Toen ik klaar was met spelen keek ik richting Kas, hij knuffelde zijn knieën en keek met betraande ogen naar de grond. "Mam, pap" fluisterde Kas uit het niets. "Wat is er met je ouders" fluisterde ik terug. "Ik zie ze nooit meer'' ik keek Kas raar aan. "Waarom zie je ze nooit meer" hoopvol kijk ik naar Kas, hopend dat hij mijn vraag ging beantwoorden. Hij zuchtte diep en keek mij aan, met zijn rode ogen van het huilen. "Het was thuis niet fijn" begon hij aarzelend. "Mijn vader was verslaafd aan drugs, elke dag gebruikte hij wel wiet of cocaïne. Daarnaast was hij elke avond wel dronken. En als hij niet meer 'zichzelf' was sloeg hij vaak mijn moeder of mij. Op Maartje en Saartje was hij trots, in zijn ogen waren ze perfect. En ik, ik was de nutteloze dikke zoon. Op een avond ging het mis. Mijn moeder wilde scheiden, maar mijn vader werd zo boos dat hij een pistool op mijn moeder richtte. Hij schreeuwde van alles naar mijn moeder toe. Ze bleef dood stil staan, mijn vader haalde de trekker over, en mijn moeder viel met een klap op de grond. En wat deed ik, ik stond daar maar te staan en deed helemaal niks". Kas begon hard te huilen, ik probeerde hem wat te kalmeren door zachtjes een liedje te neuriën. Gek genoeg lukte het redelijk. Wat had hij allemaal wel niet meegemaakt. Die middag hebben we het veel over onze ouders gehad. Ook ben ik erachter gekomen dat hij is gaan afvallen om zijn vader trots te maken. Zijn vader zit nu al 3 jaar in de gevangenis, en nog steeds is hij niet trots op zijn zoon. Wat hij heeft bereikt in zijn leven of hoe hij omgaat met het verdriet, dat ziet hij gewoon niet. "Zullen we proberen onze problemen te vergeten vanavond" vraag ik. "Hoe wilde je dat gaan doen". "Er is een geweldige club 3 straten verder op, we gaan gewoon lol maken, jij en ik samen". "Uhmm zou je dat nu wel doen morgen is de begrafenis van je ouders". "En dat betekend dat ik geen lol mag maken lekker suf en anders ga ik wel lekker alleen" zonder op een antwoord te wachten loop ik naar de badkamer. Goedzo, je hebt lang genoeg getreurd om je ouders.

Ten eerste wide ik iedreen even bedanken wie mijn verhaal leest. Ook bedankt voor de lieve comments en voor de votes. Ik had een vraag aan jullie zal ik misschien ook een Q&A doen. Dan mag je vragen stellen aan alle personages of aan mij. Laat even weten of jullie het een leuk idee vinden x Mij