7 hours and 30 minutes travel by land. 20-30 minutes travel by sea.
Masakit na masakit na ang puwet ko kahit nag stop over kami. Feeling ko gusto kong maglakad nalang. Malayo pala talaga ang resort na to. Worth it kaya pagdating ko?
While traveling, napansin kong marami sa mga kasabay ko ay magkapamilya o ‘di kaya magbarkada. Naiingit naman ako sa kanila kasi may karamay sila sa summer.
Bakit nga ba ako mag-isa ngayon?
Siyempre, umalis ako ng walang paalam sa parents ko, literally hindi ko sila kasama. Ang mga bestfriend ko naman ay busy sa kanilang summer-get-away with their family. Hahay, nakakaingit.
Dumating na rin kami sa resort. Paglabas ko sa bus, nakita ko kaagad ang magandang view na bumulaga sa akin. ANG GANDA NG DAGAT!
Napansin ko rin na marami pala ang service bus na dumating. Ibig sabihin nito marami talagang guest ang dumating. Napaisip tuloy ako na baka maubusan ako ng room kaya dali-dali akong pumunta sa receptionist.
“Miss, kukuha ako ng single room please.” Sabi ko sa babae.
“Ma’am…” naudlot na sagot ng receptionist.
Hindi lang pala ako ang nataranta na maubusan ng room. Isang lalake ang biglang sumugod sa amin at tarantang nagtanong.
“Miss! You still have an available room, right? I would like to get it now.” Sabi ng lalake.
Medyo nainis ako kasi ako ang nauna tapos biglang sisingit siya!? “Miss! Ako ang unang nagtanong about the room so please reserve it for ME.”
“Ma’am, Sir. Sorry but we only have one available room good for family use. Marami po kasi ang guest na nagpa-reserve agad.”
“So? What do you mean?” tanong ko sa babae.
“Ma’am, Sir. You both came from the same city right? Uhm, can we ask you I.D.?” sabi ng supervisor na dumating.
Inabot ko ang school I.D. ko at nakita ko ring inabot ng lalake ang I.D. niya.
“Ma’am, Sir. If you don’t mind can we ask if you know each other? Pwede po kayo mag-share sa available room namin if ok lang po sa inyong dalawa.”
“What?” sigaw ng lalake.
Nagkatinginan kami sa isa’t isa. At tinignan naming ang sling ng I.D namin.
“SAME SCHOOL?!?” parehong gulat naming tanong.
________________________________________________________
Please vote for my first story :)
YOU ARE READING
By Accident Or By Destiny
Teen FictionIt has been years ago after that accident. But, I could still remember it; he's laughter, he's words that cheered me up... now he is forever gone. And, I could still remember someone... The boy who never left my side...
