“Ineng, ibigay mo ang fruit salad sa mga lalake” utos ni Nanang na nakangiti.
Hindi ko pa rin mabura sa aking isipan ang sinabi ni Nanang. Ang OA ko naman. Kung makapag-isip ako para ko na ring boyfriend yung masungit na ‘yun. Pero hindi ah!
Erase. Erase. Erase!
Pero masuwerte ang girlfriend niya. Welcome na welcome siya sa mga taong malapit kay sungit (Jet). Hindi kagaya ng ibang couple na nagtatago na lamang dahil takot sa mga sasabihin ng magulang.
Just like my own story…
My dad never liked my boyfriend, Tony. My mom said that he is ok, pero lagi niyang sinasabi ang mga salitang “you can choose better than what you chose.” Hindi ko nga alam =kung dahil bas a yaman, eh mayaman naman sina Tony. Kasing laki pa nga nila ang bahay naming. Business family rin kasi. Guwapo rin siya at mabait. Hindi ko rin naman sasagutin kung hindi mabait diba?
Before ko pa siya naging boyfriend, naging close friend ko rin siya noong high school pa kami. At dahil guwapo, hindi maiwasan ang mahulog sa kanya. Marami ring babae ang naka-buntot sa kanya, hanggang ngayon pa yata mayroon pa rin.
Ilang araw simula noong nanligaw siya, sinagot ko na kaagad. Hindi ko alam kung bakit , pero akita ko naman ang effort niya. At gaya ng ibang mag-boyfriend, hindi rin naming naiiwasan ang mga tampuhan. Common problem naming ay ang pagababaero niya. May part sa akin ang nagsasabing nasasaktan ako pero mayroon ding part sa akin na hindi ko maramdaman ang pakiramdam ng selos. Para bang naging pro na ako?
Honestly, habang tumatagal parang unti-unting lumalabo ang lahat sa aming dalawa, lalo na ang love. Mayroon pa nga ba? Mayroon ba?
This is bad.
I’m building so much doubts in our relationship. But this is what I feel… Is it bad?
I could also feel na hindi lang ako ang ngbabago, pati rin siya…siguro.
Hindi siya kagaya noon na nagbibigay ng kung anu-ano kapag nagkikita kami. Kahit nga sa Saturday dates namin nalang hahaba sa isang oras ang pagsasama naming. Lagi niyang excuse ang practice games.
Kung mayroon mang iba, sana aminin niya ng diretso para naman kung papano hind imaging masakit at mailigtas pa niya kahit friendship naming. Naniniwala kasi ako sa honesty.
Kung tatanungin niyo ako kung mahal ko siya, ang isasagot ko ay oo, siyempre…at parang hindi?
Oo kasi nirerespeto siya at minahal ko rin naman siya…
Parang hindi? I cannot explain why I answered like this. Siguro dahil not in good terms kami ngayon.
Pero kahit ano ang nangyaring masama, hindi ko siya maaaring hindi mapatawad. Minahal ko rin siya ah, lalo na’t siya ang naging bestfriend ko noong umalis sa ibang lugar mga naging bestfriend ko sa high school.
Ah! Away ko munang magisip kay Tony! Kaya nga umalis ako diba? Para makatakas ng kaunting panahon sa mapait na realidad?
Lalapit n asana ako kina Tatang at Jet na nakaupo sa labas at nakadungaw lang sa mga bulaklak nang makarinig ako ng mga salita mula kay Jet na ikinatigil sa paglapit ko.
“Final o sabihin nating totoo na ba ‘yan?” tanong ni Tatang habang nakahawak sa braso ni Jet.
“…mahal na mahal ko po…” sagot ni Jet
VOCÊ ESTÁ LENDO
By Accident Or By Destiny
Ficção AdolescenteIt has been years ago after that accident. But, I could still remember it; he's laughter, he's words that cheered me up... now he is forever gone. And, I could still remember someone... The boy who never left my side...