Sheratton's Mystery Murders

Chapter 9 ~ [Zell]

 Chapter 9: Curiosity Kills the Cat

Zell's POV

Hinanap namin ng hinanap si Ash sa kung saan saang part ng school pero hindi parin namin sya makita. Nag diskusyon pa silang lima kanina na kung angtumawag samin ang may alam kung nasan si Ash ay dapat sya na ang tumulong dito.

Pero bakit nya nga ba turulungan si Ash kung hindi namin sya kakampi? May nabubuong konklusyon sa utak ko na... the one who call us is the one against us. Pinaglalaruan nya lang kami. Gusto lang naman nyang makita kung ano ang gagawin namin para iligtas ang kaibigan namin.

Pero wala akong pake kung masiyahan syang makita kaming nahihirapan habang inililigtas si Ash, dahil ililigats namin sya kahit merong posibilidad na mamatay sya o kami, wala na akong pamilya bukod sa kanilang lima at si Ash ang nag iisang taong kasama ko mula pagkabata kaya I will never allow anybody to kill her.

Nagulat na lamang kami nang isa sa amin ang sumigaw sa may restroom. Agad akong tumakbo at binuksan ang pinto. And with that the time froze. Only 1 second left at nung buksan ko ang pinto ay agad itong tumigil.

Galit, awa at lungkot ang nararamdaman ko. Galit dahil muntikan na nilang kunin saakin ang taong inituring kong parang kapatid. Awa, dahil sa lagay nya ngayon. She's hopeless at walang malay at Lungkot, sa nararanasan naming lahat.

Agad akong tumakbo palapit kay Ash and hug her. Sumunod sakin sina Cia-cia at yung iba pa. "Ash..." mangiyak ngiyak kong tawag dito. "Please wake up, Ash..." I can't help but cry sa mga nangyayari sa amin mula nung pumasok kami dito sa paaralang ito. Lumapit si Enn at niyakap rin ako.

"Zell, be strong. Wag mong hayaang kainin ka ng sarili mong takot na mawala sayo si Ash. Dahil lahat ng nakikita nila na kahinaan natin ay pwede nilang gamitin laban rin saatin... "sabi nito "...at mukang ikaw ang inuna nila." Sabi nya.

***

  Nakauwi na kami sa dorm pero wala pa ring malay si Ash. Tama ang sinabi ni Enn. Mukang iisa isahin nya kami at muka ring ako ang inuna nya. Ang tanga tanga ko. Ako ang may kasalan kung bakit nangyari kay Ash toh. Kung hindi sana dahil sakin wala ganitong mangyayari kay Ash.

 Isa isa nya kaming pinupuntirya at dapat hindi kami magpakita ng takot at kahinaan namin. Matagal ko ng sinabi sa kanila toh pero mukang ako ang kumain ng sarili kong salita. I show my greatest fear at yun ay ang mawala sila saakin at lalo na si Ash.

 I feel guilty, pakiramdam ko lahat ng toh nangyari nang dahil sakin. Nakahiga ngayon si Ash sa kama nya at binabantayan namin sya. Umalis ako at lumabas ng dorm. Naglakad lakad ako at nagpahangin. Sana maging maayos rin kami dito sa school na toh. Gusto kong mag isip isip muna para hindi ako gulong gulo.

 Napad pad ako sa may garden. Hindi ganung kadilim dahil may mga lamp na nakasabit sa mga poste. Naupo ako sa ia sa mga bench sa gilid ng fountain. Malakas anb simoy ng hangin kaya napayakap ako sa mga braso ko.

 Ang dami kong iniisip, sa sobran dami pakiramdam ko ay sasabog na ang utak ko. Gulong-gulo ako at alam kong ganun din ang mga kasama ko.

 Habang nagpapahangin ay may nakita akong anino sa likod ng halaman, sinundan ko iyon nang ito ay umalis. Sunod lamang ako ng sunod hanggang sa sya na mismo ang tumigil. Mukang alam nya na sinusundan ko sya.

 Tumigil ako sa likuran nya, medyo hinihingal ako dahil sa paghabol ko sa kanya. "Bakit mo ko sinundan?" Sabi nito at mukang nabobosesan ko ang lalaking ito. 

 "Dahil nakita kitang nakamasid sakin kanina." Sabi ko dito. Bugla itong humarap at alam ko na kung bakit parang pamilyar ang boses nya saakin.

 "N-nerd." Pabulong kong sabi.

 "Curiosity kills the cat." Aniya, bigla syang nag smirk at tumingin ng diretso sa aking mata. Lumapit sya sakin at bugla nyang hinubad ang suot nyang salamain at isiuot ito saakin. Gwapo sya pero ang creepy nya.  

"B-bakit----?" Hindi ko naituloy ang sasabihin ko ng ilagay nya ang hintuturo nya sa bibig ko.  

  Kahit anong linaw ng mata mo, hindi mo makikita kung sino ang totoo sayo at kung sino ang hindi. Hindi sa lahat ng bagay, o pagkakataon may isang magliligtas sa iyo o sa mga kaibigan mo." Bigla nyang kinuha ang salamin nya at tumalikod unti unti syang humahakbang paalis sa kinaroroonan ko. "At hindi rin sa lahat ng tao pwede mong pagkatiwalaan. Sumali kayo sa gulong hindi naman talaga dapat na salihan nyo." Huli nyang sabi bago tul Kahit uyang mawala sa paningin ko.

 Nagulat ako nung biglang may humawak sa balikat ko. Si Lyn-Lyn lang pala. "Hinahanap ka na nila Enn... Nga pala, gising na rin si Ash at hjnahanap ka rin nya." Sabi nito. Sabay kaming pumunta sa dorm at habang naglalakad bigla syang nagsalita. "Nakita ko."

 "Anong nakita mo?" Tanong ko sa kanya.

 "Yung Nerd. Tamang sinabi nya, dapat hindi na tayo sumali sa gulong toh." Sabu nya at hunawak sa kamay ko. 

 "Mali, dapat lang na sumama tayo. Satingin mo ba kung hindi tayo nakisali hindi tayo madadamay? Lyn-Lyn, section natin ang apektado kaya imposibleng hindi tayo madamay..." sabi ko kay Lyn-Lyn pero bigla stabg napayuko. "Swerte pa nga tayo dahil nailigtas natin ang kaibigan nating muntik ng mamatay hjndi katulad ng iba, ni clue wala sila." Sabi ko dito, nagulat ako nung bigalng umiyak si Lyn-Lyn kaya naman hinarap ko sya at niyakap.

 "Lyn-Lyn, wag mong ipapakitang takot ka. Wag mong ipakitang mahina ka, dahil kapag ginawa mo yan... ikaw rin ang talo. Minsan ko ng naranasan yan kaya nga ganun ang nangyari kay Ash eh." Paliwanag ko.

 "P-pero... s-si Ate C-cia-Cia... pano kung mapahamak sya ng dahil sakin?" Tanong nya habang nakayakap sakin. 

 "Wag kang mag alala... Nandito kami, hindi namin kayo pababayaan." I'll make sure na wala ng masasaktan pa saamin. Alam kong ganun rin ang nasa isip ng iba saamin, kelangan naming lumaban o kami ang mamamatay.