1 week later:
Ik liep naar de Albert hejin om even wat boodschappen te doen. Het is zoals altijd koud hier in Nederland. Maarja ben niet in shock ofzo het is Februari.
Ik liep de albert hejin in en zag een oude vrouw de heletijd naar me kijken. Alsof ze wat wilde vertellen. Ik trok er maar niks van aan maar iets zeg me om toch naar haar toe te gaan.
Ik deed me boodschappen en liep vervolgens naar buiten.
''MEISJE MEISJE WACHT' ' zei een stem. Ik draaide me om en zag de oude vrouw die me net de heletijd aankeek.
''Hallo , kan ik u helpen?'' vroeg ik.
''Nee mijn dochter maar jou moet ik waarschuwen. Aub loop met mij mee naar die bankje en dan leg ik je alles uit.'' Zei ze.
Ik vertrouwde de het niet zo , maar toch ging ik met haar mee.
''Mijn dochter ik hoorde dat je binnekort met Samad gaat trouwen, zoon van Nasser?'' Vroeg ze.
''Uh ja? Hoezo?'' Vroeg ik verbaasd.
''NIET trouwen met hem. Hij heeft jou leven verwoest. Hij heeft jou kwade dingen aangedaan en als het zo door blijft gaat dan doet hij jou meer pijn in de toekomst'' zei ze.
''Hahaah waar praat u over? Wat heeft hij me aangedaan?''
''Hij heeft je verkracht'' zei ze. Hij heeft je verkracht. Hij heeft je verkracht. Dat is de enige wat ik nog hoorde.
''Wat liegt u tegen mij? Wilt u mijn band kapot maken met hem! Bent u jaloers ofzo?'' Zei ik nu boos/ verdrietig.
''Meid op een dag kom je er ook achter! Dag lieve meid'' zei ze en liep weg.
Ik was nog steeds geshockt. Waarom zou hij dat überhaupt doen. Dat is niks voor hem.
Nee als ik nu zo door blijf gaan dan ga ik echt flippen. Hij heeft me niks aangedaan. Ik liep weg want ik leek echt bezeten.
Nadat ik thuis kwam gooide ik me boodschappen ergens. Ik liep naar de bank en zat. De heletijd had ik het in mijn hoofd. Hij heeft jou verkracht. Dat zou hij nooit doen. Hier moet ik met hem over praten.
Nee stel je voor hij word boos.
Wat haat ik deze kanker tweestrijd met mezelf.
Als hij het heeft gedaan doe ik hem wat aan en iedereen die ervan wist en me nooit heeft verteld.
