DAMAGE

Fuck you Jaxon

Πλευρά Marinas

Πέρασε αρκετή ώρα και οι δυο μας είχαμε τελειώσει τους καφέδες μας και πλέον νιώθαμε πιο άνετα. Μου μίλησε χωρίς να προσπαθεί να μην με κοιτάξει στα μάτια από άγχος ή ντροπή και να πω την αληθεια πέρασα πολυ όμορφα.

"Να το ξανα κάνουμε αυτο" ειπα.

Μου χαμογέλασε και κούνησε θετικά το κεφάλι του.

Σηκωθήκαμε και οι δυο από τα καναπεδακια, χαιρετησαμε τον Tom και βγήκαμε από την καφετέρια.

Για μια στιγμη απλώς σταθήκαμε και οι δυο ο ένας μπροστά στον άλλον.

"Έρχεσαι συχνά εδώ;" με ρώτησε κοιτώντας αμήχανα το ρολόι του.

"Κάθε μερα! Σε αντίθεση με εσενα που πρώτη φορά σε είδα εδώ"

"Έτυχε σημερα να ανακαινίζεται η καφετέρια που πήγαινα συνήθως και ήμουν τυχερός που βρηκα αυτην εδώ και ευτυχως έχει εξίσου καλό καφε." Είπε σχεδόν με μια ανάσα.

"Άρα λοιπόν θα σε ξανα δω." Ειπα χαμογελώντας όταν είδα πισω από τον Spencer, στον απέναντι δρόμο τον Jaxon να στέκετε κοιτώντας με.

"Εμ-ε πρέπει να φύγω" ειπα πλέον αγχωμένη.

"Ελπιζω να τα ξανα πουμε" Τον  προσπέρασα βιαστηκά περνώντας απέναντι, φτάνοντας στον Jaxon.

Πλευρά Spencer

Σχεδόν τρέχοντας με προσπέρασε και γω κατευθύνθηκα προς το αυτοκίνητο μου. Καθώς έκατσα, κοίταξα διακριτικά στο καθρέφτη αντικρίζοντας την φιγούρα της.
Μιλούσε με ένα ψηλό, όχι παρά πάνω από 1,80 όμως καστανοξανθο άντρα. Εκείνος φαινόταν περίεργος, μπορουσα να το διακρίνω αυτο από την στάση του σώματος του. Μάλλον αυτός είναι το μεγάλο της πρόβλημα.

Έβαλα μπρος την μηχανή και βγηκα από το πάρκινγκ.

Πλευρά Marinas

"Ποιος στον διάολο ήταν αυτός Marina και γιατί καθόσουν μαζί του! Σου εχω στείλει εκατό μηνύματα!" Σχεδόν μου φώναζε.

Έβαλα το χέρι μου στην τσάντα μου γρήγορα και καταλαβα πως το κινητό μου έλειπε. Δεν το πιστεύω, πρέπει να το ξέχασα στην σχολή.

"Όπως βλεπεις το κινητό μου δεν είναι στην τσάντα μου." Ειπα ανοίγοντας το σακίδιο περισσότερο ώστε να του δείξω.

"Αυτο που βλεπω εγώ Marina είναι πως ΕΣΥ δεν εισαι σπιτι!"

"Τολμάς και μου το λες εσυ αυτο που έλειπες όλη νύχτα;" του ειπα φανερά θυμωμένη.

"Αν δεν σου αρέσει μασε τα πραγματάκια σου και δρόμο κοπέλα μου!" Είπε οντως αυτο που είπε;

Έβγαλε ένα τσιγαρο από το πακέτο του και το άναψε σε απόσταση εκατοστού από το πρόσωπο μου, σε απόσταση τέτοια, που ένιωσα την φλόγα του αναπτήρα στην μύτη μου. Γέλασε ειρωνικά.

"Εισαι ηλίθιος Jaxon;" φώναξα! Πράγματι του φώναξα. Αμέσως το εκνευριστηκό ειρωνικό του γέλιο χάθηκε.

"Μάλλον ειμαι. Ειμαι γιατί σε έβαλα στο σπιτι μου και συ που το ξεχρεωνεις ετσι!"

"Πας καλα γαμωτο; Εσυ ειπες πως θα ήταν ωραία να φύγω από την θεία μου και να ερθω να μείνω μαζί σου για να ζήσουμε τον έρωτα, μαλακιες! Ένα ρεμάλι εισαι" γύρισα να φύγω όταν το χέρι του με σταμάτησε και με άρπαξε δυνατά από τον ώμο γυρνώντας με παλι στο πρόσωπο του.

"Αντε γαμησου Jaxon." Του ειπα τινάζοντας το χέρι μου για να με αφησει. Πέρασα γρήγορα τον δρόμο και τότε τον άκουσα να φωνάζει.

"Θα μου το πληρώσεις να ξες!"

Τον αγνόησα, δεν γύρισα καν να τον κοιτάξω και μπήκα στο αυτοκίνητο μου που ήταν παρκαρισμένο στο πάρκινγκ της καφετέριας.
Έπιασα το κεφάλι μου και συνηδιτοποιησα πως κρύος ιδρώτας άρχισε να με λούζει.

Που θα πήγαινα τωρα; Οι γονείς μου μένουν στον Καναδά, η θεία μου είναι θυμωμένη μαζί μου που έφυγα από το σπιτι για να μείνω με τον Jaxon και δεν εχω καν κινητό. Τελεια Marina.