DAMAGE

The letter

Πλευρά Marina

Ανοιξα τα μάτια μου και με χαρα καταλαβα πως ότι συνεβει δεν ήταν ονειρο.

Η πιο ωραια Δευτέρα της ζωής μου!

Τράβηξα την κουβέρτα από πάνω μου και κάθησα στην ακρη του κρεβατιού, με τις γυμνές πατούσες μου να αγγίζουν το κρύο ξύλινο πάτωμα.

Φοράω μόνο εσώρουχα, αρχίζω να κρυώνω και σκεφτομαι να ξανα ξαπλώσω ομως δεν είναι σωστο.
Πιάνω το πεσμένο τζιν μου και βιαστηκά το βαζω, ρίχνω μια γρήγορη μάτια στο δωματιο για να βρω το μαύρο τιραντάκι που φορούσα χθες ομως δεν το βρίσκω.

"Τι στο διάλο-" μονολογω.

Αρχίζω να σηκώνω την κουβέρτα και να ψάχνω ομως δεν είναι πουθενα και τότε βρίσκω το πουκάμισο του Spencer στην άλλη πλευρά του κρεβατιού.
Δεν γίνετε να βγω ετσι από το δωματιο, με το σουτιέν μου μόνο, και χωρίς δεύτερη σκέψη το αρπάζω.

Έχει το άρωμα του, δεν είναι έντονο, είναι μαλακό και γλυκό άρωμα.

Το φοράω και αρχίζω να κουμπώνω τα κουμπιά. Δεν μου είναι τρομερά μεγάλο μιας και ο Spencer δεν είναι και αρκετά μυώδης όποτε δεν επιπλέω μεσα του.
Ο ξενώνας έχει το δικό του μπανιο και ετσι μπαίνω μεσα και ανοίγω την βρύση.

Κακός κοίταξα τον καθρέφτη.. πως ειμαι ετσι.
Έπληνα καλα τα μάτια μου που είχαν γινει ένα μαύρο χαλί και έφτιαξα όσο μπορουσα τα μαλλια μου με τα χερια μου και με λίγο νερό.

Αφού θεώρησα πως ήμουν όσο καλύτερα γινόταν βγηκα από το δωματιο και μπροστά μου ήταν η σκάλα την οποίες ξεκινησα να κατεβαίνω.

Τότε είδα στο σαλόνι τον Spencer με έναν άλλο άντρα να κάθονται και να μιλάνε πίνοντας καφε.

Ήταν εμφανίσιμος και αρκετά μυώδεις, μαύρος και με πλάτες.
Είναι φαλακρός, μια διαφορετική γοητεία.

Γύρισαν και οι δυο και με κοίταξαν και τότε ο άντρας χαμογέλασε και κοίταξε τον Spencer αφού, εμ.. φορούσα το πουκάμισο του.

"Καλημερα" ειπα σχεδόν δειλά μενωντας ακίνητη στην θέση μου.

"Καλημερα" είπαν και οι δυο ταυτόχρονα και τότε αποφάσισα μάλλον να ξεκολλησω από την θέση μου και πήγα σιγά σιγά προς το μέρος τους.