DAMAGE

Let's start again

Πλευρά Spencer

Κοιτάω το ρολόι στο κομοδίνο μου.
6:27
Παρά κοιμηθηκα σημερα, συνήθως τέτοια ώρα τελειώνω το ντουζ μου.
Αρκετά πρωινός τύπος θα έλεγα.

Σηκωθηκα και τραβώντας την κουρτίνα του παραθύρου μου είδα την καταρρακτώδεις βροχή να πέφτει με βία στο τζαμί.
Προχώρησα προς το χολ και σχεδόν σκονταψα πάνω στην τσάντα μου που είχα πετάξει ετσι απλά κάτω το προηγούμενο βράδυ. Την προσπέρασα και έφτασα στην ακρη του διαδρόμου που υπήρχε ένα μεγάλο παράθυρο και άνοιξα διάπλατα τις κουρτίνες. Δεν υπήρχε ήλιος για να μπει, λίγο ακομα και η βροχή θα έσπαγε το τζαμί και έπειτα θα έπεφτε δυνατά στο σώμα μου.

-

Ειμαι τυχερός που το γάλα δεν έχει λήξει ακομα, σκέφτηκα καθώς έβαζα στο μπολ με τα δημητριακά μου όταν το τηλέφωνο μου χτύπησε.

"Καλημερα Garcia" ειπα αφού στο τηλέφωνο ήταν η Penelope.

"Καλημερα ομορφόπαιδο" είπε
"Κοιμήθηκες καλα; μου είπε ο Derek πως ειχες πονοκέφαλο χθες όλη μερα."

Είχα εγώ πονοκέφαλο; Α ναι, σωστα..

"Ναι εμ, ειμαι καλυτερα, κοιμηθηκα καλα." της ειπα και σηκωθηκα από το τραπέζι της κουζίνας ξεκινώντας να κανω βόλτες στο σαλόνι μου καθώς η Penelope μου μιλούσε στο τηλέφωνο.

"Πηρα για να σε ενημερώσω για την χθεσινή υπόθεση, θυμάσαι ειμαι σιγουρη γιαυτο. Λοιπόν οι αγνοουμενες ταιριάζουν τελεια με την στραγγαλισμένη Jessica που βρέθηκε εκτός από κάτι. Εισαι έτοιμος;"

"Πες μου"

"Η Jessica έκανε χρήση ουσιών, ηρωίνη και μαριχουάνα βρέθηκε στην εξέταση του ιατροδικαστή, μάλλον ο δράστης γιαυτο την ξεφορτώθηκε."

"Σε τι να τον προβλημάτισε αυτο;" ρωτησα.

"Ακριβώς αυτο ψάχναμε χθες όλο το απόγευμα, η μονη εξήγηση προς το παρόν είναι πως θα ήθελε 'καθαρές' γυναίκες, στην εντέλεια χωρίς προβλήματα και πράγματι αυτο ταιριάζει γιατί οι αγνοουμενες σύμφωνα με τα βιογραφικά και τα ιστορικά τους είχαν άνεση και δεν είχαν καμία ψυχική διαταραχή. Δεν κάπνιζαν, είχαν όλες πτυχία, άριστους βαθμούς και είναι όλες πολυταλαντες!"

Τι ψυχακιας είναι και αυτός παλι;

"Ωραια Garcia σε λίγο ειμαι εκει" ειπα και κεινη αμέσως μου απάντησε

"Κάτσε σπιτι Spence, σε θελουμε 100% ενεργό και υγιει. Ένα άρρωστο ομορφόπαιδο εισουτε με ένα όχι και τόσο χρήσιμο ομορφόπαιδο" γέλασε.

"Ενημέρωσε με για ότι νέο έχετε"

"Εννοείτε γλύκα. Κάτσε ξεκουράσου, η προηγούμενη φορά δεν ήταν και τόσο ευχάριστη για σενα σου αξίζει."

-

Στάθηκα μπροστά από τον καθρέφτη, ξεκουμποσα σιγά σιγά τα κουμπιά του μπλε πουκαμισου μου και οι δυο πληγές μου φάνηκαν στο είδωλο μου.
Ακομα πονούσαν αρκετά, άσχημη εμπειρία να σε μαχαιρώνουν.. Πλησίασα και τις κοίταξα καλύτερα, ο πόνος ήταν οξύς εκείνη την στιγμη, δεν θα την ξεχάσω ποτε· όπως και όλες τις άλλες.

Πλευρά Marinas

"Marina πάω στο μαγαζί, ότι χρειαστείς πάρε με τηλέφωνο ή έλα από κει, βρέχει αρκετά εξω θα χρειαστείς ρούχα ο καιρός χάλασε.. Μήπως να πας να πάρεις τα πραγματα σου απο-"

"Δεν πάω εκει ξανα!" Τον διέκοψα.
"Θα ερθω μαζί σου τωρα, να μην παίρνεις και λεοφωρειο τωρα.." συμπλήρωσα.

-

Φτάσαμε στην καφετέρια, η ώρα ήταν 7:15 κανονικά ανοίγει στις 7, τον καθυστέρησα εγώ λιγάκι.

Μπήκαμε γρήγορα μεσα και άνοιξε όλα τα φώτα, άνοιξε τις μηχανές, την ταμειακή και γω τον βοήθησα φτιάχνοντας τις κιτρινοπες κουρτίνες που ήταν κλειστές.

"Ξες κάτι Marina;" μου είπε και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Πως θα σου φαινόταν να δούλευες εδώ;" είπε χαμογελώντας δείχνοντας μου μια πόδια σαν και κεινη που φορούσε αυτός.

"Τελεια ιδεα Tom!! Θα ήταν ότι πρέπει για την καινούργια μου αρχή, μιας και πλέον ειμαι άστεγη και άφραγκη." Ειπα κοιτώντας χαμηλά και αμήχανα.

"Το ξες ότι μπορεις να μείνεις σε μενα όσο χρειαστείς." Είπε και τότε σαν μια ακόμη ιδεα να του ήρθε στο μυαλό.

"Τι λες να σε βοηθήσω να νοικιάσεις ένα μικρό διαμέρισμα; Μπορω να σου δώσω για το πρώτη νοίκι και έπειτα βλέπουμε."

Θα ήταν τελειο αυτο αλλά δεν μπορω να το δεχτώ, είναι πολυ.