DAMAGE

Don't forget the party

Πλευρά Marina

"Σοβαρολογείς;" είπε η Sophie μόλις της ειπα ότι έχει συμβεί με τον Spencer.

"Τα καλύτερα νέα που μου έχεις πει" συμπλήρωσε ενθουσιασμένη.

Η καφετέρια ήταν άδεια και ετσι δεν είχα πολυ δουλειά όποτε συνέχισα την κουβέντα με την Sophie η οποία φάνηκε να χάρηκε αρκετά με την σχεση μου.

"Πρέπει να μου τον γνωρίσεις"

"Κάτι θα κανω" είπε γελώντας μιας και ξερω πως ο Spencer θα είναι πολυ ντροπαλός όταν αυτο συμβεί.

Τότε το κινητό μου χτύπησε, και ήταν εκείνος.

"Γεια σου Marina" ακούστηκε η φωνή του στο ακουστικό και μπορουσα καθαρά να ακούσω από πισω αρκετή φασαρία και σειρήνες.

"Τι συμβαίνει Spence;" τον ρωτησα

"Κατά πάσα πιθανότητα έχουμε βρει το άγνωστο πρόσωπο, κατευθυνόμαστε προς το σπιτι του. Μας έκανε την δουλειά πιο εύκολη αφού στο πτώμα της κοπέλας βρέθηκε ξένο DNA το οποίο ταίριαξε με τον πρώτο ύποπτο που είχαμε." είπε βιαστηκά

"Τον γνώριζαν;" ρωτησα με αγωνία

"Όχι ακριβώς αλλά του άνοιξαν την πορτα αφού είναι διανομέας. Βρέθηκαν κλήσεις στα κινητά και των δυο κοριτσιών στην ιδια αλυσίδα φαγητού."

"Απιστευτο" ειπα κοιτώντας την Sophie η οποία φαινόταν μπερδεμένη.

"Πρέπει να κλείσω Marina" είπε

"Ενταξει Spencer, πρόσεχε" είπα και έκλεισα το τηλέφωνο.

Τότε η Sophie με κοίταξε και ρώτησε

"Καταλαβα καλα"

"Ανάλογα τι καταλαβες" γελασα

"Συγγνώμη αλλά κάθε μερα αυτο γίνεται; Κυνηγάει τρελακιδες;" είπε κανωντας με να γελάσω

"Όχι και κάθε μερα" τον δικαιολογισα.

-

Το ρολόι εδειχνε σχεδόν 5 το απόγευμα και από στιγμη σε στιγμη θα ερχόταν ο Tom για την αλλαγή της βάρδιας.

Έχουμε φτιάξει ένα πολυ καλό προγραμμα με την δουλειά.
Κυριακή,Δευτέρα και Παρασκευή δεν δουλεύω καθολου και τις άλλες μέρες κάθομαι ως τις 5 εκτός από τα Σαββατα που ερχομαι ως τις 2.

Η Sophie έχει φυγει για την σχολή εδώ και αρκετή ώρα και καθώς εγώ έπλενα τα πιάτα ένας άντρας ντυμένος στα μπλε μπήκε στο μαγαζί.

"Συγγνώμη; Ειστε η Marina;" ρώτησε και προβληματισμένη σκούπισα τα χερια μου στην πόδια αφού μόλις είχα τελειώσει με το πλησημο των ποτηριών.

"Μάλιστα" ειπα πλησιάζοντας στο bar.

"Εχω ένα δέμα για σας" μου είπε αφήνοντας ένα κουτί μπροστά μου πάνω στον πάγκο.

"Από ποιον παρακαλώ;" ρωτησα φοβοντας μην ακούσω αυτο που δεν ήθελα.

"Από καποιον Jaxon Derow" μου είπε και τόσο ένιωσα τα νευρα μου να χτυπάνε κόκκινο.

"Λοιπόν.." ειπα ψυχρεμα ακουμπώντας αυστηρά τα χερια μου στην πάγκο
"Θα πάρεις αυτο το δέμα όπως είναι και θα το στείλεις από εκει που ήρθε" ολοκληρωσα χαμογελώντας νευρικά κάτι που νομιζω πως έκανε τον άντρα να φρικάρει.

"Όπως πιστεύεται" είπε εκείνος και δίνοντας του κάποια δολάρια βγήκε ξανα από το μαγαζί.

Καθησα στην καρέκλα μου και ένας αναστεναγμός νεύρων βγήκε από μεσα μου.
Αυτός ο άνθρωπος σιγουρα θα μου δημιουργήσει πρόβλημα.

Πλευρά Spencer

"Παρά ήταν εύκολο" είπε ο Morgan μόλις μπήκαμε στο τζετ έτοιμη να γυρίσουμε πισω στην Virginia.

"Πράγματι, ήταν αρκετά απρόσεκτος ο Claus κάνοντας το τόσο εύκολο για μας" συμφώνησε η Emily.

Θα ήταν πολυ καλό αν κάθε περίπτωση ήταν εξίσου εύκολη. Βρέθηκε το DNA τόσο γρήγορα και τον εντοπίσαμε εξίσου γρήγορα.
Θυμαμαι τόσες πολλές υποθέσεις που μας είχαν κάνει να μένουμε ξύπνιοι νύχτες ολόκληρες, να έχουμε νεκρούς αστυνομικούς και σοβαρούς τραυματισμούς, ανθρωποκυνηγητά και αλλά τόσα. Σταθήκαμε τυχεροί μες την ατυχία δυο οικογενειών που χάσανε τα παιδιά τους..

Η Νέα Υόρκη δεν είναι μακρυά από την Virginia, με το τζετ σε λιγότερο από τρία τέταρτα θα ειμασταν εκει.
Συνήθισα με την Marina δίπλα μου μου φάνηκε περίεργο που δεν της μίλησα τόσες ωρες σχεδόν μπορω να πω ότι μου έλειψε.

Την συζήτηση με τον εαυτό μου διέκοψε ο Morgan..

"Σας είπε η Penelope για το πάρτυ της; Παρασκευή βράδυ θα περάσουμε μούρλια" είπε χοροπηδώντας στην θέση του.

"Ναι μου το είπε πρωί πρωί σημερα" ειπα εγώ κοιτώντας τον

"Και μενα, έχει και οίδημα σπιτι της ετσι; Θα δούμε το κορμί σου ομορφόπαιδο" με πείραξε η Emily πετώντας μου το καπέλο της κανωντας του υπόλοιπους να γελάνε.

"Ούτε που να το σκέφτεστε" είπα και γελασα και γω.