Τα μάτια της λύκαινας

6

Γεια σας! Ευχαριστώ πάρα πολύ όσους διαβάζουν τώρα το βιβλίο μου! Θέλω να σας ειδοποιήσω πως από εδώ και πέρα θα αλλάξω τρόπο γραφής. Πειραματίζομαι ακόμα και θα ήθελα να μου πείτε ποιό τρόπο προτιμάτε! Από εδώ και πέρα οι σκέψεις της Έσμα θα αποτυπώνονται μετά από το σήμα  *. 

_________Το ορφανοτροφείο όπου μεγάλωσε βρισκόταν πλέον παραδομένο στις_______

_____ φλόγες... ______

Η Έσμα περπάτησε έξω από το δάσος στο μικρό ξέφωτο, με το πνεύμα δίπλα της.

Μπορούσε να νιώσει την ζέστη που εξέπεμπε η φωτιά, μα το μυαλό της έψαχνε απανωτά ένα λόγο για να μην είναι αληθινό το θέαμα μπροστά της.Τα πόδια της άρχισαν να τρέμουν και έπεσε στα γόνατα με ένα δυνατό γδούπο.Ο πυκνός καπνός της έκαιγε τα πνευμόνια και τα μάτια της έτσουζαν ασταμάτητα Το έδαφος ήταν καυτό μα δεν την ένοιαζε. Χιλιάδες ερωτήσεις την βασάνιζαν και καμία απάντηση!

* Μα δεν μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο!

   *Πριν από λίγα λεπτά δεν υπήρχε καμία φωτιά!!  

*Που έχουν πάει όλοι;;!! Δεν γίνεται να κάηκαν στη φωτιά!;;

*Και εγώ που θα μείνω τώρα!!;;

*Μα πώς γίνεται να έπιασε τόσο μεγάλη φωτιά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;;;;

*Άργησα τόσο πολύ;; 

*Αυτό το πλασματάκι κάτι θα έκανε! Δεν μπορεί να εξαφανίστικαν όλοι έτσι απλά! Είχα ακούσει κάτι παλιές ιστορίες να λένε για τα πνεύματα του Βόρειου Σέλας! Πάντα λέγανε πως είχαν την ικανότητα να πειράζουν τον χρόνο! Αααα το άτιμο! Μπορεί να με καθυστέρησε μέχρι και χρόνια ολόκληρα!  

* Αααχ! Μου θυμίζει τόσο πολύ εκείνη την ανάμνηση με τη φωτιά! 

*Καλά θα κάνω να προσέχω. Αν κάτσω εδώ να κλαίω την μοίρα μου το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα επιβιώσω ούτε καν για να δω τον ήλιο να ανατέλλει!Πρέπει να κάνω κάτι και μάλιστα γρήγορα, το φεγγάρι σε λίγο θα φύγει και δεν θα μπορώ να δω ούτε τη μύτη μου.

* Δεν πρέπει να χάσω αυτό το χρωματιστό, φωτεινό πλασματάκι από τα μάτια μου. Θα μπορούσε να φωτίζει τον δρόμο και ίσως να με οδηγήσει και κάπου με ασφάλεια. Άραγε πού να είναι τώρα;;