Τα μάτια της λύκαινας

11

 Βρισκόταν καθισμένη στη μέση μιας σκοτεινής αίθουσας. Δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα γύρω της, η μόνη πηγή φωτός ήταν μια χαραμάδα στην κορυφή της αίθουσας.Η μυρωδιά της υγρασίας και της μούχλας πλανιόταν αποπνιχτική γύρω της, κάνοντας την αναπνοή της ακόμα πιο δύσκολη.

Χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα μέχρι η Έσμα να καταλάβει πως κάτι δεν πήγαινε καλά.

Έφερε αργά τα γεγονότα στο μυαλό της. Είχαν περάσει εβδομάδες, ίσως και μήνες από τότε που είχε αφήσει πίσω της τα συντρίμια του ορφανοτροφείου. Είχε καταφέρει να επιβιώσει μέσα στο δάσος καλύτερα κι από αγρίμι. Ζούσε πλέον σε μια σπηλιά κοντά στο ποτάμι... 

*Οκ. Κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα! Τι γυρεύω σε μια σκοτεινή αίθουσα και πως έφτασα εδώ;;

Αμέσως προσπάθησε να σηκωθεί και να ελέγξει γύρω της, διότι οι εμπειρίες της στο δάσος, της είχαν  μάθει τόσο καιρό πως ποτέ δεν πρέπει να μένεις στο ίδιο σημείο για πολύ, μα της ήταν αδύνατο να κουνηθεί.  

Με τρόμο διαπίστωσε πως ήταν μάταιη οποιαδήποτε προσπάθεια να κουνηθεί. Δεν μπορούσε να ελέγξει το ίδιο της το σώμα. Σαν να υψώνονταν αόρατοι γυάλινοι τοίχοι ανάμεσα στο μυαλό της και το σώμα της. Μέσα από τα μάτια που δεν έλεγχε, παρατήρησε διάφορες φιγούρες να βγαίνουν μέσα από το σκοτάδι.

 Προσπάθησε να φωνάξει, να πει κάτι μα η φωνή της, σαν να απορροφιώταν από τους γυάλινους τοίχους, δεν ακούγονταν.Ο πανικός είχε κυριεύσει κάθε εκατοστό του μυαλού της.   Σε μια προσπάθεια να ελευθερωθεί έσπρωξε τους αόρατους τοίχους με την δύναμη του μυαλού της καθώς οι φιγούρες πλησίαζαν όλο και περισσότερο.

 Ένα χέρι απλώθηκε για να την πιάσει και η Έσμα ουρλιάζοντας έπεσε πάνω στους τοίχους με περισσότερη δύναμη. Ένα κύμα οξύ πόνου πλυμμήρισε το κεφάλι της καθώς ο τοίχος έσπασε και σκορπίστηκε σε εκατομμύρια κομματάκια, καθ' ένα πιο μικρό απ' τ' άλλο. 

Η Έσμα ξύπνησε λαχανιασμένη στα άχυρα που είχε για κρεβάτι τόσο καιρό. Κοίταξε γύρω για να ελέγξει αν όλα ήταν καλά. Η σπηλιά της με όλα της τα πράγματα ήταν όλα στη θέση τους και προς μεγάλη της ανακούφιση είχε πάλι τον έλεγχο του σώματός της.

* Ένα όνειρο ήταν μόνο. Αν και δεν πίστευα πως είχα την ικανότητα να σκαρφιστώ μια τόσο τρομαχτική ιστορία.

Ένα βαθύ απειλητικό γρύλισμα ακούστικε από το άνοιγμα της σπηλιάς κάνοντας την Έσμα να ανατριχιάσει.