Τα μάτια της λύκαινας

10

Η Έσμα ξύπνησε σχεδόν πετώντας από τον ύπνο της.Είχε κοιμηθεί βαριά όλο το βράδυ χωρίς να το καταλάβει. Όλα της τα άκρα την πονούσαν και οι μυς της ήταν πιασμένοι αναγκάζοντας την Έσμα να αφήσει ένα παραπονεμένο βογκητό που αντιλάλησε στην πρωινή σιγή του δάσους.  

Ανασηκώθηκε γρήγορα από τη θέση της χωρίς να προσέξει γύρω της με αποτέλεσμα να φάει μια ξεγυρισμένη κουτουλιά πάνω κλαδί που κρεμονταν ακριβώς από πάνω της. Ξαφνιασμένη από το απότομο ξύπνημα σχεδόν γλίστρησε από το δέντρο όπου είχε αποκοιμηθεί και με μια αδέξια κίνηση προσπάθησε να πιαστεί από κάπου!

Έτσι πως προσπαθούσε απεγνωσμένα να πιαστεί έμοιαζε περισσότερο με μαδημένο κοτόπουλο που πάλευε για να πετάξει πάρα με μια κυνηγημένη επιζώντα.

Η κατάσταση της, ήταν γελοία και δεν μπόρεσε πάρα να βάλει τα γέλια όταν φαντάστηκε τον εαυτό της να κάνει σα μαδημένη κότα! Είχε καιρό να γελάσει έτσι και στην πραγματικότητα της είχε λείψει πολύ αυτό το συναίσθημα!

*Πω, πω! Ποιός να το 'λεγε πως έπρεπε να φύγω από το ορφανοτροφείο για να διασκεδάσω λίγο! Βέβαια όμως τώρα με περιμένει πολύ δουλειά. Πως στο καλό θα επιβιώσω μόνη στο δάσος;

Ένας βουβός αναστεναγμός ήταν το μόνο που μπόρεσε να αθρώσει καθώς έφερνε στο μυαλό της τα γεγονότα της προηγούμενης ημέρας. Κατέβηκε σκουντουφλώντας από την Ιτιά και κάθησε στις ρίζες της για να σκεφτεί τις επόμενες κινήσεις της.

* Λοιπόν, πρώτο μέλημά μου από εδώ και πέρα θα είναι η επιβίωση μου. Βέβαια για να γίνει αυτό πρέπει να εξασφαλίσω και κάποιες ανέσεις. Να βρω ένα καταφύγιο θα ήταν μια πάρα πολύ καλή αρχή! Ίσως μια σπηλιά ή κάποιο ψηλό δέντρο θα ταίριαζαν περίπου στις ανάγκες μου ή... 

Το γουργουριτό της κοιλιάς της σταμάτησε τον ηρμό της σκέψης της και μια νέα απορία γεννήθηκε στο μυαλό της.

*Μα πως το καλό θα βρω τροφή; Το μόνο όπλο που έχω είναι αυτό το στιλέτο και δεν ξέρω καν πως να το χρησιμοποιήσω! Ευτυχώς ξέρω περίπου τι τρώγεται και την δεν είναι φαγώσιμο σε ένα δάσος, μα απ' ό'τι φαίνεται θα πρέπει να μάθω και να κυνηγάω! Τέλος πάντων σε τέτοια κατάσταση που έχω φτάσει για όλα υπάρχει μια πρώτη φορά! 

Η Έσμα ήξερε καλά πως θα κουράζονταν πολύ για να τα καταφέρει μόνη της. Δεν τις άρεσε καθόλου η ιδέα πως έπρεπε να δουλέψει τόσο πολύ, και για την ώρα μπορούσε να το αποφύγει χωρίς απλά να σκέφτεται. Πήρε μια βαθιά αναπνοή και άρχισε να παρατηρεί τον τόπο γύρω της.

 Το χιόνι είχε σχεδόν λιώσει και μικρές σταγόνες νερου έσταζαν απ' τον κορμό της Ιτιάς και δρόσιζαν τις ρίζες της. Η ιτιά της βρίσκονταν ριζωμένη πάνω σε ένα κατάφυτο λοφάκι.  Το δάσος γύρω της είχε ξυπνήσει από ώρα. Διαφορά πτηνά πετούσαν εδώ κι εκεί τιτιβίζοντας και η Έσμα κατάφερε να διακρίνει ανάμεσα σε όλη αυτή τη χορωδία από κελαηδίσματα το κελαριστό ήχο του νερού να ρέει.

*Κάπου κοντά θα πρέπει να υπάρχει κάποιο ρυάκι. Ένας ωραίος τρόπος για να ξεκινήσω τη μέρα μου ευχάριστα είναι να πιω λίγο νερό από τη δροσερή πηγή!

Ανοιγόκλεισε το στόμα της ξερά και η λαχτάρα να δροσιστεί από το κρύο νερό κατέκλυσε αργά το μυαλό της.Σηκώθηκε και ξεκίνησε να βρει το ρυάκι που ακούγονταν από κάπου κοντά. 

Το δάσος την ημέρα φαινόταν πολύ πιο όμορφο και φιλόξενο απ'όσο το βράδυ. Από διάφορα πτηνά πετούσαν εδώ και εκεί και χαλούσαν τον κόσμο με τις φωνές τους, μέχρι πολυάσχολες μέλισσες, το δάσος ήταν γεμάτο ζωή! Κάτω από τα πόδια της μπορούσε να νιώσει τα χλωρά χορταράκια, που μόλις είχαν ξεμυτήσει από το αφράτο έδαφος, να λυγίζουν στο βάρος της. Μπουμπούκια από μικρές μαργαρίτες ξεφύτρωναν ανάμεσα στην πρασινάδα, σημάδι πως η άνοιξη δεν θα αργούσε να έρθει φέτος.

*Όταν όλα τα μπουμπούκια ανθίσουν το μέρος θα είναι τόσο όμορφο! Μακάρι να μπορέσω να τα δω μια μέρα όλα ανθισμένα!

Συνέχισε το περπάτημα για μερικά λεπτά ακόμα παρατηρώντας συνεπαρμένη το θέαμα γύρω της, μέχρι που ένιωσε μικροσκοπικές σταγόνες να υγραίνουν το πρόσωπό της.Τελικά είχε μαντέψει σωστά. Ένα ηλιόλουστο ρυάκι έσχιζε στα δύο το δάσος με τα γάργαρα νερά του. Η Έσμα έκανε χούφτες τα χέρια της και στάθηκε να πιει το διάφανο νερό. Ένιωσε με την πρώτη γουλιά αναζωγονημένη και συνέχισε μα τη δεύτερη γουλιά. Αφότου ήπιε όσο πιο πολύ το στομάχι της της επέτρεπε, κάθισε στις ρίζες ενός μεγάλου δέντρου για να ξεκουραστεί. 

*Τελικά, ίσως να είναι ωραίο να ζεις στο δάσος. Θα μπορούσα και να το συνηθίσω!

Η Έσμα ήταν ευτυχισμένη που βρισκόταν έτσι ήρεμη δίπλα από το ρυάκι. Σύντομα θα έβρισκε ένα καταφύγιο και αργότερα θα μάθαινε να κυνηγάει. Δεν ήξερε όμως πως κάτι την παρακολουθούσε απ΄τη στιγμή που μπήκε στο δάσος...

Ένας μεγάλος μαύρος λύκος βρίσκονταν κρυμμένος ανάμεσα στα δέντρα. Η πλούσια γούνα του κυμάτιζε πάνω του απ΄τον αέρα, ενώ τα κίτρινα μάτια την κάρφωναν με προσήλωση...