KARANLIĞIN İÇİNDEN

Ürpertici Sesler

Herkes gözlerini bir an bile ayırmadan genci takip ediyordu.Genç kartı okuttu.Fakat kapı açılmadı.En ufak bir olay ses yada ışık gibi birşey çıkmadı.Herkes şaşkınlıkla önce gence sonrada etrafına bakmaya başladı.
Başkan ileriye atılarak tekrar denemesini söyledi.Genç tekrar kartı okuttu.Fakat yolunda olmayan birşey var gibiydi.Bozulan bilgisayar yüzünden böyle bir sorunun meydana geldiğini düşünen başkan.Bilgisayarı onarması için teknik ekipte çalışan en iyi mühendisleri görevlendirdi.Herkes içleri buruk bir şekilde geriye dönüp şehre doğru hareket ederken arkalarına o büyük gösterişli kapıya son bir bakış atıyordu.Emir ise kaşları çatık yüzü düşmüş bir ifade ile kapıya yaslandı olduğu yere çöktü.
Teknik ekip saatlerdir bilgisayarla uğraşıyordu.Yerinden hiç kıpırdamadan bekleyen emir dışardan gelen sesler ile irkildi.Bu sesler şehirde hayatta kalan çok az kalan hayvan türlerininkine hiç benzemiyordu.Daha önce bu seslere benzer hiçbir ses duymamıştı.Teknik ekipte bilgisayarı bırakıp seslere odaklanmıştı.Bu ürpertici seslerin iyi birşey olmadığı kesindi.Gence bakarak;
Aramızda en hızlı şehre ulaşabilecek kişi sensin evlat.Başkana durumu anlat hemen!
Genç arkasında duran kapıyı baştan aşağı süzdükten sonra Teknik ekipteki en kıdemli olan yaşlı adama bakarak kafasıyla onayladı.Şehre doğru hızlı adımlarla yürüyordu.Kapı ve teknik ekip gözden kaybolunca ise var gücü ile koşmaya başladı.O kadar hızlı koşuyordu ki 15~20 dakika sonra şehre ulaştı.Yavaşladı sakinliğini koruyarak normal bir şekilde meydandan içeri girdi.İnsanları tedirgin etmek istemiyordu.Baskanlık binasına yöneldi girişe ulaşınca kapıda duran görevliye,
başkanla konuşmak istiyorum.

Bunu duyan görevli geçmesine izin vererek başkan 3.katta oraya çıktığında sana yardımcı olacaklar.
Genç tam bir adım attı görevli kolundan tutarak,
ne oldu birşeymi var? Diye merakla sordu çocuk başını adama çevirerek,
Önemli birşey yok başkana bir kaç sorum olacak o kadar.
Kolunu çekerek adamın bırakmasını sağladı ve içeri girdi.Baskanlik binasına ilk defa giriyordu.Kapıdan girer girmez dikkatini tek bir şey çekti burası o kadar da şaşalı görünmüyordu.İçerdeki görevlilerinin yardımı ile başkanlık odasına ulaştı.Baskanın yardımcısı kapıyı tiklattı biraz bekledikten sonra kapıyı açtı.Emir kapı açıldığında.İçerde başkanı küçük kızı ile oynarken gördü.Zihninden acaba bizde babamla böyle oyun oynarmıydık?Hatırlamaması içini burkmuştu.Başkan gence dönerek,
gelsene davetmi bekliyorsun?
Sesle irkilen emir,
hayır efendim sizinle yanlız görüşebilir miyiz?
Küçük kıza bakarak belli belirsizde olsa gülümsedi.Başkan kızını yanağından öperek ,
kızım bizi biraz yanlız bırak oyunumuza sonra devam edeceğiz.
Küçük kız gülümseyerek ,
Peki ama oyunumuz bitmedi bak babacım,kandırmak yok dimi?
Babası kahkaha atarak;
Tamam tamam söz veriyorum,oldumu küçük hanım?
Kız kafasını onaylar gibi salladı;
Evet şimdi oldu.
Gülümseyerek odadan çıktı.
Kapılar kapandı başkan genci karşısındaki boş sandalyeyi işaret ederek,
Şöyle geç emir ne oldu ne konuşacaksın benimle?
Emir yavaşca koltuğa oturdu.Dik ve güçlü bir duruşu vardı.
Sayın başkan kapı açılmayınca çok moralim bozuldu uzun süre kapının önünde bekledim,teknik servisteki çalışanlar sürekli bilgisayar ile uğraşıyorlardı.
Başkan geriye doğru yaslandı,sağ eliyle daireler çizerek salladı,
Evet,anlatmak istediğin şey ne ona gel sen?
Emir gözlerini kıstı başkanın bu tavrı hoşuna gitmemişti.
Sayın başkan kimseye söylemedim size gelene kadar, dışarıdan garip sesler geliyordu.Hayvan gibi ama bizim şehirdeki hiçbir hayvan sesine benzemiyor.Bu durum çalışanlar ve beni önce heyecanlandırdı.Dışarda yaşama müsait bir ortam olduğunu anladık.Fakat sesler gerçekten ürkütücü ve çesitlenmeye başladı işin özü dışarda bizi bekleyen şeyler her ne ise pek iyi birşey değil sanırım.
Başkan sözlerini bitirene kadar genci dikkatle dinledi.Sonra bir zil sesi duyuldu.Baskan yardımcısı hakanı çağırmak için bir tuşa basıyor ve zili duyan yardımcısı hemen geliyordu.İçeri giren hakan,
Buyrun sayın Başkan.
Başkan eliyle işaret parmağı ile kapıyı göstererek.